“นั่งนับวันนับคืนขนาดนี้ รอให้เค้าง้อเหรอ”
“ทำไมต้องรอ”
“แล้วเบ๊บไม่คิดจะง้อเค้าบ้างอะ”
“ก็ไม่ผิด”
“เค้าก็ไม่ผิด”
“ไอ้ราม!”
“พูดไม่น่ารัก”
“เรื่องของมึง”
ผ้าแพรกระแทกเสียงใส่พร้อมหมุนตัวเดินหนี จึงก้าวขาตามไปติด ๆ พลางเปิดปากเอื้อนลูกคอกระตุ้นต่อมอารมณ์ของคนตรงหน้า
“ไสว่าสิบ่ถิ่มกัน~”
“...”
แล้วก็ได้ผล ทันทีที่เริ่มเมโลดีท่อนที่สอง เรียวขาสวยก็หยุดอยู่กับที่ ก่อนจะสะบัดหน้ามองอารมณ์กรุ่น
เห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ แล้วแหกปากร้องต่อโดนไม่สนใจคนรอบข้าง
“น้ำตาตก...~”
“หยุด!”
“หยุดทำไม ก็คนมันโดนเมียทิ้ง”
“กวนตีน ไปไหนก็ไปเลย” ออกคำสั่งเสียงเข้ม ร่างเล็กก็กึ่งเดินกึ่งวิ่ง จึงรีบสาวเท้าเข้าไปคว้าแขนเอาไว้ “อะไรอีก”
“เลิกเรียนกี่โมง”
“ถามทำไม” ดวงตากลมโตช้อนมองด้วยความแปลกใจ แต่ในแววตาคู่นั้นระคนไปด้วยความสั่นไหว
สายตากวาดมองใบหน้าที่แสนคิดถึงในระยะประชิด ทั้งแววตาดื้อแพ่งและจมูกรั้น ๆ ไหนจะพวงแก้มกลมที่ชวนแนบจมูกลงไปสักฟอดใหญ่ ชวนให้รู้สึกอยากล้มเลิกแผนดัดนิสัยเมียแล้วกลับไปสปอยล์ให้เอาแต่ใจไปเรื่อย ๆ
ไอ้เหี้ย! เมียกูน่ารักจังว่ะ
อยากกอด อยากหอม อยาก__ฉิบหาย แต่ทิฐิมันค้ำคอ จะยอมแพ้ง่าย ๆ ไม่ได้!
รอบนี้ไอ้พระราม จะไม่ง้อเมียก่อนเว้ย!!
“จะไปเอาผ้า” ผมตอบออกไปอย่างไร้หัวคิด พร้อมก่นด่าตัวเองในใจ เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจอย่างที่สุด
“เออ! มาเอาไปก็ดี รกห้องจะตาย จะได้มีที่ไว้ให้ผัวใหม่” ผ้าแพรสะบัดมือผมทิ้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินห่างออกไป แต่เพียงครู่เดียวเธอก็หยุดนิ่งแล้วผินหน้ากลับมา
จ้องมองร่างเล็กที่ตรงเข้ามาด้วยความไม่พอใจ เพียงเสี้ยววินาทีเรียวเท้าเล็ก ๆ ที่ถูกห่อหุ้มด้วยส้นเข็มก็กระแทกลงมาบนผ้าใบของผมเต็มแรง
“ไอ้ผัวบ้า! ขอให้__ไม่แข็งไปตลอดชีวิต”
--------------------------
คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้ไม่มีสาระอะไรเลย นอกจากผัวเมียตีกัน
ขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบ เพราะ ผัวเมีย คู่นี้วุ่นวายพอแล้ว
*୨୧ ┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈ ୨୧*
Talk with MINNIK
คิดถึงรั้วมหาวิทยาลัย ก็เลยโยกมาแต่งเด็กมหาลัยสักหน่อย
แนวรักวัยรุ่นทั่วไป ย่อยง่าย พ่อแง่แม่งอน อวดแฟนไปวัน ๆ ไม่มีสาระอะไรเลยค่ะ 555555
ฝากติดตาม กดหัวใจ และคอมเมนต์ติชมด้วยนะคะ
รัก♥
*୨୧ ┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈ ୨୧*
<<<เนื้อเรื่องทั้งหมดไม่ได้เกิดขึ้นจริงเป็นเพียงจินตนาการของตัวผู้แต่งเท่านั้น>>>
Xห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงใด ๆ ทั้งนั้นX
Guest
