“ในวันหนึ่ง“
มิจัง : นี่พวกเธอ !!! ”เสียงของมิจังเรียกเพื่อนๆ“
เฮจิ,มิกะ,มิกาชิ : มีอะไร !!!
มิจัง : พวกเราไปที่ป่าท้ายหมู่บ้านไหม ?
เฮจิ,มิกะ,มิกาชิ : ได้สิ !!!
มิกะ : เดี๋ยวฉันไปเรียกเพื่อนที่เหลือก่อนนะ
มิจัง,เฮจิ,มิกาชิ : ได้เลย !!!
มิกะ : นี่ทุกคน !!!
ทุกคน : จ๊ะ !!!
มิกะ : มิจังชวนพาไปป่าท้ายหมู่บ้านอ่ะ !!
ทุกคน : ได้ !!!
เซนคุง : แต่ที่นั่นเค้ามีตำนานเทพธิดา “ฮันจิวะ นามาชิเอะ” อยู่นะ
ชิคุง : จะไปกลัวทำไปก็แค่เรื่องเล่า
ฮานาจิ : แต่พวกเราก็ไม่ได้ไปลบหลู่นี่
เซนคุง : จริงด้วย
มิกะ : ชั่งเถอะ พวกเราไปกันดีกว่าพวกมิจังคงรอนานแล้ว
ฮานาจิ : ไปกันๆ
“พวกเขาได้มารวมกันครบแล้ว“
มิจัง : มาพวกเราพวกเราพร้อมกันแล้วใช่ไหม ?
ทุกคน : พร้อม !!!
มิจัง : ไปตานฉันมา !!!
ทุกคน : ได้ !!!
“หลังจากนั้นพวกเขาได้พากันมาเรื่อยๆ และหลังจากนั้นฮานาจิได้เจอต้นซากุระต้นใหญ่”
ฮานาจิ : ทุกคน !!! ฉันเจอต้นซากุระต้นใหญ่มากเลย !!!
ชิคุง : ฮ๊ะ !!! นี่มันมีจริงหรอเนี่ย (ในใจ)
เซนคุง : นั่นมันอะไรน่ะ !!!
ทุกคน : ฮ๊ะ !!!
”ได้มีแสงสีชมพู และได้มีดอกซากุระ ดอกหนึ่งได้หล่นออกมา และได้กลายเป็นร่างผู้หญิงใส่ชุดกิโมโนแบบเต็มเครื่องแบบ ที่มีหน้าตาสวยงาม”
“และนางได้พูดว่า“
เทพธิดาฮันจิวะ : ข้าคือ“เทพธิดาฮันจิวะ นามาชิเอะ” ข้าคือเทพธิดาที่ให้พรแก่คนที่ทำความดี จิตใจดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น อย่างพวกเจ้าไงล่ะ
มิจิง : แล้วท่านปรากฏตัวออกมาให้พวกเรามาทำไม
เทพธิดาฮันจิวะ : ข้ามีภารกิจให้พวกเจ้าทำ คือ ข้าจะให้พลัง,อาวุธ,สัตว์ที่คอยช่วยคุณ แก่พวกเจ้าคนละหนึ่งไงล่ะ
ชิคุง : แต่ผมเป็นคนที่อารมณ์ร้อน ผมคงไม่ได้ใช่ไหมล่ะครับ
เทพธิดาฮันจิวะ : ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด ข้ารู้ว่าเจ้าก็เป็นคนใจดีอยู่บ้าง ยังไงเจ้าก็ได้พรอยู่ดีจ่ะ
ชิคุง : ครับ !!! ขอบคุณมากครับ !!!
เทพธิดาฮันจิวะ : เอาล่ะภารกิจที่พวกเจ้าจะได้ทำ คือ พวกเจ้าจะต้องไปช่วยหมู่บ้านกลางหุบเขาหนาดใหญ่ จาก“ปีศาจฮาซันจิโตะ”
เซนคุง : แล้วปีศาจฮาซันจิโตะ คืออะไรหรอครับ ?
เทพธิดาฮันจิวะ : ปีศาจฮาซันจิโตะ คือ ปีศาจที่เคยเป็นคน ที่โดนสาปแช่งจากสวรรค์ ให้มีรูปร่างคล้ายกระทิง แต่มีปีกที่ยาวมาก ตัวสีดำ แต่มีเล็บที่แหลมและยาวมากๆ จุดอ่อนของมันคือ ท้ายทอย
เอาล่ะๆ ตอนนี้ได้เวลาแล้วพวกเจ้าพร้อมแล้วนะ
ทุกคน : พร้อมแล้วค่ะ/ครับ
“หลังจากนั้นเทพธิดาได้ให้พรกับพวก”
“และหลังจากนี้พวกเขาได้พลังอะไรกันบ้าง ไปดู !!!“
มิจัง พลังสายน้ำ อาวุธดาบวารี สัตว์ประจำตัวเต่าทะเล (ยานพาหนะ)
มิกะ พลังดอกไม้ อาวุธธนูดอกไม้ สัตว์ประจำตัวผีเสื้อสายรุ้ง (ยานพาหนะ)
มิกาชิ พลังสายฟ้า อาวุธหอกสายฟ้า สัตว์ประจำตัวนกพิราบ (ยานพาหนะ)
เฮจิ พลังดิน อาวุธเข็มทะลวงอก สัตว์ประจำตัวนกแก้ว (ยานพาหนะ)
เซนคุง พลังทรายวิเศษ อาวุธค้อนยักษ์ สัตว์ประจำตัวอูฐ (ยานพาหนะ)
ชิคุง พลังไฟพิฆาต อาวุธขวานไฟ สัตว์ประจำตัวนกฟีนิกซ์ (ยานพาหนะ)
ฮานาจิ พลังสายลม อาวุธกระบี่ลมพา สัตว์ประจำตัวม้าสีขาว (ยานพาหนะ)
คาจิตะ พลังชีวิต อาวุธดาวกระจาย สัตว์ประจำตัวนกกระเรียน (ยานพาหนะ)
เอเรน พลังความรัก อาวุธกลีบกุหลาบเหล็ก สัตว์ประจำตัวหงส์ขาว (ยานพาหนะ)
ไซโตะ พลังจันทรา อาวุธคัมภีร์พระจันทร์ สัตว์ประจำตัวกระต่ายจันทรา (ยานพาหนะ)
ไซคัส พลังแสงอาทิตย์ อาวุธเคียวแสงตะวัน สัตว์ประจำตัวนกนางแอ่น (ยานพาหนะ)
คาวาชิ พลังวิญญาณ อาวุธเชือกรัดวิญญาณ สัตว์ประจำตัวนกอีกา (ยานพาหนะ)
เทพธิดาฮันจิวะ : ข้าจะแต่งตั้งให้มิจัง เป็นหัวหน้าในภารกิจนี้นะ
นิจัง : ค่ะ !!!
เทพธิดาฮันจิวะ : เอาล่ะพวกเจ้าถึงเวลาแล้วที่พวกเจ้าต้องไปทำภารกิจที่ข้ามอบหมายไว้แล้วนะ ไปได้แล้วไปขอให้พวกเจ้าปลอดภัยนะ
ทุกคน : ค่ะ/ครับ
มิจัง : ไปทุกคน
มิจัง : ไปเจ้าเต่า
เจ้าเต่า : ครับ !!!
“และหลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 13 คนก็ได้ขึ้นยานพาหนะของตัวเอง”
“และได้ล่องลอยไปทางที่เทพธิดาฮันจิวะบอก”
“เรื่องราวก็ได้จบลงภายในตอนที่หนึ่งนี้“
*รอติดตามตอนต่อไป*
Guest
