เซ็นใบหย่าสักทีคุณสามีตัวร้าย

ได้เกิดใหม่ในนิยายเรื่องโปรดทั้งที แต่ดันไม่ได้อยู่ในร่างนางเอก 

ถึงอย่างนั้นร่างตัวประกอบที่ 'ชนานันท์' เข้ามาอยู่ก็ไม่ได้แย่  

มีเงิน มีคนใช้ มีบ้านหลังใหญ่ มีเสื้อผ้าและกระเป๋าแบรนด์เนมเต็มตู้ 

เหมือนจะดี แต่...ทำไมต้องเป็นตัวประกอบแสนจืดชืดผู้รับบทเมียของตัวร้ายธงแดงอย่าง 'ปรมะ' ด้วยล่ะ 

เธอเกลียดผู้ชายคนนี้ตั้งแต่อ่านนิยายแล้ว ใจร้าย โหดเหี้ยม  

ร้ายกับทุกคนบนโลกยกเว้นนางเอกในนิยาย อย่าง 'เอมิกา' เพียงคนเดียว 

นิสัยแย่มาก ๆ ๆ ๆ พอจะไปหานางเอกก็เขี่ยเมียในนามอย่างชนานันท์ทิ้ง 

ใครจะไปทนให้ผู้ชายแบบนั้นเขี่ยทิ้งเหมือนผู้หญิงไร้ค่ากันล่ะ 

ได้เกิดใหม่ทั้งที พระเอกธงเขียว อย่าง 'พชร' เท่านั้นคือคุณค่าที่เธอคู่ควร! 

. 

. 

. 

. 

“เธอว่าอะไรนะ?” 

“ถ้าคุณไฟยอมหย่ากับนันท์ดี ๆ นันท์จะช่วยคุณจีบเอมิกาดีไหมคะ?” 

“ไม่ดี แล้วฉันก็ไม่หย่า” 

“ทำไมล่ะคะ คุณต้องการแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ คุณจะรั้งนันท์ไว้อีกทำไมคะ หรือเพราะสัญญาของคุณพ่อ ถ้าเพราะสัญญาของคุณพ่อ คุณไม่ต้องคิดมากเลยนะคะ นันท์ขอแค่… เดี๋ยวสิคะคุณไฟ!” 

“หลบ” น้ำเสียงเรียบนิ่งทุ้มต่ำเอ่ยคำสั่งอีกครั้ง 

“คุณไฟฟังนันท์ก่อนสิคะ ยังไม่ทันจะได้ฟังข้อเสนอให้จบคุณก็ปฏิเสธนันท์แล้วอะ ลองฟังข้อเสนอนันท์ก่อนนะคะ นะคะ น้า...”  

"..." 

“คือเราแต่งงานกันตามสัญญาที่คุณให้ไว้กับคุณพ่อใช่ไหมล่ะคะ แล้วตอนนี้เราก็เหมือนไม่ใช่สามีภรรยากันเลยสักนิด คุณไม่ได้รักนันท์ เราไม่ได้ผูกพันต่อกัน สู้เราจบกันสวย ๆ แล้วแยกย้ายไปใช้ชีวิตกับคนที่เรารักดีกว่าไหมคะ นันท์ไม่เรียกร้องอะไรมากเลยค่ะ แค่เงินสักก้อนกับผลกำไรจากกิจการที่งอกเงยของคุณพ่อก็พอ ดีไหมคะ” ชนานันท์มั่นใจว่าคำพูดหว่านล้อมของเธอย่อมได้ผล เพราะตอนนี้ปรมะก็ดูมีสีหน้าที่คิดตามเธอบ้างแล้ว 

“แยกย้ายไปใช้ชีวิตที่ว่าคือ?” 

“กับคนที่เรารักไงคะ อย่างเอมิกาไงคะ ไม่ดีเหรอคะ” 

“แล้วเธอ?” 

“อ๋อ นันท์ก็จะได้เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอผู้ชายดี ๆ ที่พร้อมจะเป็นสามีของนันท์ไงคะ” พูดแล้วชนานันท์ก็วาดฝันถึงความอบอุ่นธงเขียวขจีราวกับงานพืชสวนโลกของสารวัตรพชร “คุณกับเอมิกา ส่วนนันท์ก็มีสารวัตพชร” 

พูดเองชนานันท์ก็เขินอายเอง เธอห้ามปฏิกิริยาทางร่างกายไม่ได้จริง ๆ พูดถึงหนุ่มในฝันทีไรก็เขินจนเผลอบิดม้วนตัวไปมาทุกครั้ง ในขณะที่ปรมะเริ่มหน้าตึง และเริ่มร้อนผ่าวที่กลางศีรษะขึ้นทุกที ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินชื่อไอ้ตำรวจหน้าขาวนั่นจากปากคนเป็นภรรยา ไหนจะท่าทางบิดตัวไปมาคล้ายเขินซะเต็มประดานี่อีก 

. 

. 

. 

. 

พระเอกในนิยายแสนดีขนาดนี้ ถ้านางเอกในเรื่องไม่ต้องการ...เธอขอนะ 

ชนานันท์ชวนพชรพูดคุยอยู่หลายประโยค เธอพยายามส่งสายตาหวานให้ก็แล้วอีกฝ่ายก็ยังไม่สบมอง หรือว่าจะต้องใช้ชั้นเชิงกว่านี้นะ 

แกร๊ก... 

คิดแล้วก็แกล้งทำลิปสติกตกพื้นจนมันกลิ้งไปที่พื้นใกล้ชายหนุ่มทันที ชนานันท์ค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้เขา เรือนร่างบอบบางย่อตัวลงเพื่อเก็บของที่ตั้งใจทำตก ระหว่างที่ย่อตัวก็เงยหน้าช้อนสายตาหวานเยิ้มรอจังหวะให้พชรก้มมาสบมองไปด้วย 

จากมุมนี้ต้องเห็นเนินอกเธอบ้างแหละ คงต้องมีหวั่นไหวไม่มากก็น้อย 

แต่...ทำไมเธอเก็บลิปสติกไม่ได้สักทีนะ กลิ้งอยู่แถวนี้ไม่ใช่เหรอ 

“หาไอ้นี่อยู่ใช่ไหม?” 

“คุณไฟ?” 

ฉิบหาย ผัวมา! 

****** 

ไม่มีนอกกายนอกใจ 

************ 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน 

อาจมีการใช้ภาษา หรือพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม 

ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะทุกคน ^^ 

************** 

สุดท้ายนี้ 

กดติดตาม เพิ่มเข้าคลัง กดหัวใจ 

และคอมเมนต์นิยายเพื่อเป็นกำลังใจให้ไร้ท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^