คำโปรย
“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอยู่ทางด้านหลัง พราวมุกที่ได้ยินคำถามเมื่อครู่ ก็หันกลับมามองทางต้นเสียงทันที
“เอ่อ..” ร่างเล็กถอยออกห่างจากชายหนุ่มชุดดำตรงหน้า เพียงหนึ่งก้าว เพื่อรักษาระยะห่างจากชายหนุ่มชุดดำ
ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างกับคนเจ้าเล่ห์ เหมือนคิดอะไรอยู่ในใจ แต่ความคิดของเขาต้องดับลงทันที เมื่อมีเสียงอีกคนดังขึ้นมาแทรกระหว่างพราวมุกกับชายชุดดำ
“พราวมุก” เวคินเดินมาหยุดยืนอยู่เคียงข้างร่างเล็ก เอ่ยเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ เธอหันกลับมองที่เขา ก่อนที่จะคลี่รอยยิ้มให้กับเขา เหมือนกับว่าที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเธอมาแล้ว
“คุณเวคิน”
“ร้อนไหม ทำไมถึงมายืนอยู่ตรงนี้” เวคินเอ่ยถามน้ำเสียงห่วงใย ใช้มือข้างที่ว่าง ยกขึ้นมาเช็ดเม็ดเหงื่อที่อยู่ตรงไรผมของหญิงสาว เขาทำเหมือนกับว่าตรงนี้มีแค่เธอกับเขาสองคนเท่านั้น ทำให้ชายหนุ่มชุดดำอีกคนดูเป็นส่วนเกินไปเลย
“คนของคุณเหรอครับคุณเวคิน” เหมราช ผู้บริหารบริษัทจันทร์ศิริ คู่แข่งของบริษัทเวคิน
“ครับ” เวคินเอ่ยตอบด้วยคำสั้น ๆ เขาไม่ได้ให้ความสนใจเหมราชสักเท่าไหร่ เหมือนอากาศธาตุด้วยซ้ำ
“อย่ายุ่งกับคนของผม” เวคินเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
การกระทำของเวคินทำให้เธอใจเต้นไม่ปกติ หัวใจเธอเต้นเร็วขึ้น หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เขาทำเหมือนกับว่าเธอเป็นของเขา ทั้งคำพูดคำจา ทั้งการกระทำของเขามันทำให้เธอคิดเกินเลย เธอก็ไม่ได้อยากคิดเองเออเอง เธอเองก็พยายามหักห้ามความคิดของตัวเองอยู่เช่นกัน
......
แจ้งเตือน
นิยายอัพเดททุกวัน จันทร์-อาทิตย์
วันล่ะ 1 ตอน
เวลา 19:00 นาที