ชดเชยร้ายด้วยใจรัก : Love Redeemed (อีบุ๊ควางจำหน่ายวันศุกร์ที่ 27นี้นะคะ)

สวัสดีค่ะทุกคน 

ในนามปากกา ‘กุลลักษณ์’ ขอนำเสนอผลงานรักโรแมนติกแนวปัจจุบันเรื่องแรกของเราอย่างเป็นทางการค่ะ 

เป็นการลองเขียนแนวใหม่ที่ไม่เคยทำมาก่อน ถ้ามีอะไรที่ยังติดขัด หรือผิดพลาดไปบ้าง ก็ขอฝากอภัยไว้ล่วงหน้า และขอฝากผลงานนี้ไว้ในใจของทุกคนด้วยนะคะ

ถ้าอ่านแล้วชอบ อย่าลืมกดเข้าชั้น กดหัวใจ และพิมพ์คอมเมนต์มาเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ จะดีใจมากเลยค่ะ!

ขอบคุณที่เปิดใจให้กันนะคะ 

✿✧──────────✧✿✿✧──────────✧✿ 

ชดเชยร้ายด้วยใจรัก : Love Redeemed 

ตรัย ชายหนุ่มผู้มีความเด็ดขาดและมั่นคงในคำพูด แต่เบื้องหลังความเย็นชาและความเข้มแข็งนั้น กลับซ่อนความเจ็บปวดอยู่ลึก ๆ  

และพริมา หญิงสาวที่แม้ชีวิตจะเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ทั้งงาน ความรัก และเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่ถาโถมเข้ามาทุกวัน แต่รอยยิ้มสดใสของเธอเปรียบเสมือนแสงสว่างน้อย ๆ ที่ไม่เคยจางหาย 

เมื่อเส้นทางของสองหัวใจที่แตกต่างกันโคจรมาพบกัน ความระแวดระวังและความไม่ไว้วางใจ กลับค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นแรงดึงดูดที่ไม่อาจปฏิเสธ บทเพลงของหัวใจค่อย ๆ บรรเลงขึ้น ด้วยรอยยิ้มที่เริ่มอบอุ่น ความเข้าใจ และความสัมพันธ์ที่เติมเต็มกันและกัน

ในโลกที่ความรับผิดชอบกดดันทุกลมหายใจ บางครั้งสิ่งที่เราต้องการที่สุด คือใครสักคนที่ยืนอยู่เคียงข้าง ให้หัวใจได้พักผ่อนและกล้ารักอีกครั้ง

นี่คือเรื่องราวของความรัก... ที่อบอุ่นและจริงแท้ที่สุด

ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ 

ตรัยหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างเย็นชา ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด 

“เป็นห่วง? ไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย จะมาเป็นห่วงกันทำไม?” คำถามนี้อาจฟังดูเห็นแก่ตัวอยู่บ้าง แต่ตรัยที่ได้พบเจอแต่คนที่เห็นผลประโยชน์เป็นใหญ่กำลังรู้สึกเช่นนี้อยู่จริง ๆ 

เขาขยับตัวเล็กน้อย โน้มกายลงมาให้สายตาอยู่ระดับเดียวกับเธอ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้าที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ 

“โลกจริงมันไม่ได้สวยงามเหมือนในนิทานหรอกนะ แม่หนูน้อยฟังเอาไว้ให้ดี คนที่เอาแต่ ‘เป็นห่วง’ คนอื่นโดยที่ไม่ได้รู้จักเขาจริง ๆ น่ะ บางทีมันก็เป็นแค่พวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเท่านั้น” 

เขาหยุดชั่วครู่ ก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงที่ชัดเจนกว่าเดิม “รู้ไหม คนดี ๆ ที่หนูว่า ต่อให้เห็นคนตายอยู่ตรงหน้า บางทีเขาก็ยังเลือกที่จะขับรถผ่านไปเฉย ๆ เลย เพราะพวกเขาเลือกที่จะ ‘อยู่รอด’ มากกว่า ‘ห่วงใย’” 

 ♡︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵♡ 

“ตอนนั้นพ่อได้ขอโทษแม่ไหมคะ?” ยาหยีถามเสียงแผ่ว 

“ยังเลยลูก...” ตรัยยิ้มเศร้า เสียงของเขาแผ่วเบา “พอพ่อรู้ตัว แม่ก็วิ่งร้องไห้หนีไปแล้ว... ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง” เขาหยุดเล็กน้อย ราวกับภาพวันนั้นยังคงฝังลึกอยู่ในหัวใจ 

“ไม่นานหลังจากนั้น พ่อก็ต้องรีบกลับกรุงเทพฯ เพราะมีเรื่องวุ่นวายในบริษัทให้จัดการเต็มไปหมด พ่อยุ่งมาก...ยุ่งจนไม่มีแม้แต่เวลาจะคิดถึงเด็กคนนั้นอีกเลย” 

เขาหันไปสบตาพริมาอย่างเงียบงัน และยิ้มบาง ๆ อย่างคนที่เคยทำพลาดมาแล้วทั้งชีวิต 

“พ่อไม่รู้เลยว่า...คำพูดที่ไม่ได้พูดในวันนั้น จะกลายเป็นเรื่องที่พ่อเสียใจที่สุด จนวันที่ได้เจอแม่อีกครั้ง พ่อถึงเพิ่งรู้ว่า สิ่งที่พ่อพลาดไปวันนั้น มันสำคัญแค่ไหน” 

ภาพปก http://bookcover.lnwshop.com/