เรื่อง
เมื่อนักฆ่ากลายเป็นพระชายาอ๋องลวงโลก
มุกมณี เขียน /หอสมุดYN พิสูจน์อักษร
เปิดตัวแบบฉบับEbookครั้งแรกที่Meb
เดือนมิถุนายน 2568
**เนื้อหาทั้งหมดเป็นลิขสิทธิ์ของเจ้าของผลงานแต่เพียงผู้เดียว ไม่อนุญาตให้มีการคัดลอก/เผยแพร่ในทางใดก็ตามที่ไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียน หากพบเห็น ผู้เขียนจะดำเนินคดีทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับงานเขียนทั้งหมด โดยไม่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้า
สารจากผู้เขียน
เนื้อหาโดยรวมเป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งหมด บทบาทของตัวเอกอาจจะอยู่เหนือกฎของธรรมชาติไปบ้าง นั่นคือส่วนที่ผู้เขียนตั้งใจใส่ลงไปเพื่อเพิ่มความสนุกให้กับงานเขียน
งานเขียนส่วนใหญ่ของ นามปากกามุกมณี เป็นจีนโบราณโรมานซ์/อีโรติก เรื่องนี้ก็ไม่ทิ้งความแซ่บซี๊ดของคู่พระนางเลยเช่นกัน เพียงแต่จะได้ลงเอย ได้หวานฉ่ำกันแบบใดนั้น ผู้อ่านต้องเข้าไปอ่านดูนะคะ
ไม่อยากให้พลาดเลยค่ะ (៸៸>⩊<៸៸)
นามปากกามุกมณี
คัดพาร์ทNCมายั่วใจ~
“ขอเตือนเอาไว้ก่อนเลยน่ะ อย่าคิดทำอะไรบ้า ๆ กับข้าเด็ดขาด!” เพ่ยอิงยังคงส่งเสียงขู่ฟ่อ
ทว่ายามเห็นใบหน้าหล่อเหลายังคงค่อย ๆ โน้มตัวลงมาใกล้ นัยน์ตาสีน้ำหมึกของนางคล้ายกับกำลังเกิดระลอกคลื่นบางอย่างอยู่ภายใน ใบหน้าเล็กหวานร้อนผะผ่าว เมื่อปลายจมูกต้องกลิ่นกายหอมอ่อนในระยะชิดใกล้
และดูราวกับว่าบุรุษน่าตายผู้นี้ จะเข้าใจถึงความคิดความอ่านของนางได้เป็นอย่างดี ....มือใหญ่ด้านซ้ายจับรวบข้อมือเล็กของนางเอาไว้ทั้งสองข้าง ขณะที่มือขวากระชากเสื้อที่คาบคาอยู่บนกายแกร่งของตนออก
“ข้าจะทำอะไรนะหรือ?” เขายิ้มเหี้ยมเกรียม ประกายตาฉาบเต็มไปด้วยความร้ายกาจ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเยียบเย็นว่า
“ข้าก็ทำให้เจ้าคลายความสงสัยอย่างไรเล่า!”
เจ้าของเรือน ทอดสายตาลุ่มลึกมองไปยังสองก้อนกลมกลึงขนาดโตกว่าศีรษะทารกแรกเกิด ในใจให้นึกสงสัย ร่างกายของนางเล็กกว่าเขาถึงครึ่ง ไม่น่าเชื่อว่าจะซ่อนรูปร่างน่ากินเอาไว้ถึงเพียงนี้ได้
มือหนาจับกระชากเสื้อคลุมที่ยังติดอยู่ที่ช่วงเอวของนางออก พลันความงามของเนินเนื้อโหนกเนียน อันมีขนแพรนุ่มห่มบางเบาก็เผยเข้าสู่สองตาหื่นกระหาย
มือใหญ่อดไม่ได้ที่จะเคลื่อนไหวสำรวจความเนียนนุ่มตรงหน้า
“อะ..อื้อ...” เพ่ยอิงส่งเสียงครางแทบจะทันทีที่ถูกปลายนิ้วเรียวของคนตรงหน้าลากไล้ไปถึงจุดทรมาน เม็ดถันชูชันเปล่งประกายความเย้ายวนด้วยสีสันสดปลั่งราวกับสีกลีบบัว