.........................
อัญชัญ เป็นโรคไร้ความรู้สึก เพราะตอนอายุ 8 ขวบ พ่อกับแม่เลิกกัน และแม่ของอัญชันฆ่าตัวตาย จึงทำให้เธอเกิดภาวะช็อก จนปิดกั้นความรู้สึกทุกอย่าง
จากตอนนั้น จนอายุ 20 ปี อัญชันใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ ไร้ความรู้สึก จนกระทั่งมาเจอกับ ธีรัตน์ รุ่นพี่จากสาขาวิศวกรรมไฟฟ้า เขาเริ่มจีบ เริ่มเข้าหา จนตกลงเป็นแฟนกัน อัญชันจึงได้เริ่มยิ้มและหัวเราะอีกครั้ง
.......................
**ย้ำเตือน**
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์ ตัวละคร สถานที่ ล้วนเป็นสิ่งสมมติ
ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินผู้ใด
บางเหตุการณ์มีการพูดถึงการฆ่าตัวตาย
รวมถึงการกระทำไม่เหมาะสมหลายอย่าง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
.................
นิยายเรื่องนี้มีอีบุ๊คแล้ว
ไม่อยากรอรายตอน จิ้มอีบุ๊คได้เลยนะคะ
รีวิว (9)
5.0
ไม่สำเร็จ
สามารถลบหรือแก้ไขรีวิวได้อีก 24 ชั่วโมงหลังจากการแก้ไขล่าสุดเท่านั้น
ไม่สำเร็จ
สามารถเขียนรีวิวได้เมื่อมีอายุสมาชิกเกิน 72 ชั่วโมงเท่านั้น
แก้ไขรีวิว
สามารถแก้ไขรีวิวได้เพียง 1 ครั้งภายใน 24 ชั่วโมงหลังการแก้ไขล่าสุด
เมื่อแก้ไขรีวิวแล้ว จำนวนถูกใจและการตอบกลับรีวิวนั้นจะถูกรีเซ็ต
ลบรีวิว
สามารถลบรีวิวได้อีก 24 ชั่วโมงหลังจากการแก้ไขล่าสุด
เมื่อลบรีวิวนี้แล้ว จะไม่สามารถถูกเรียกคืนกลับมาได้
เขียนรีวิว

รีวิวของฉัน
รีวิวทั้งหมด (9)
สนุกมากค่ะ
ตอบกลับ (1)
|
เนื้อหาสปอยล์อ่านเพลินๆสนุกดีค่ะ
ตอบกลับ (1)
|
นิยายสนุกมากค่ะ
ตอบกลับ (1)
|
อ่านเพลินมีครบทุกรส❤️❤️❤️
ตอบกลับ (1)
|
สนุก
ตอบกลับ (1)
|
ชอบมาก
ตอบกลับ (1)
|
ปลายทางของเค้าทั้งสองคนคือเป็นความสุขของกันและกัน แต่ระหว่างทางมีครบทั้ง เศร้า เหงา หว้าเหว่ แต่พี่ก็พยายามเติมเต็ม พยายามทำลายกำแพงทีละนิดจนสำเร็จ เรื่องนี้ทำให้คิดตามได้ว่า แม้ทุกๆสิ่งรอบตัวจะพังพินาศขนาดไหน จงโอบกอดตัวเองไว้ให้แน่นที่สุด เข้าใจความรู้สึกของอัญ ว่าการสูญเสียทุกอย่างมันพังขนาดไหน อัญเก่งมากที่ผ่านมาได้ พี่ก็ดีมากที่อยู่ข้างๆน้อง ถึงแม้จะมีอะไรแอบแฝงแต่ ความรักคือการให้อภัย
ตอบกลับ (1)
|
ความใกล้ชิดมักทำให้หวั่นไหว และเขาก็ทำให้ เธอตกหลุม พรางในบ่วงความดีของเขา และก็เป็นเขาเองที่ นำพาความเจ็บปวดมาให้ แต่ด้วยความรักจึงสามารถเอาชนะใจอัญได้ ให้เธอได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง ❤️❤️
ตอบกลับ (1)
|
อัญชันเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก แต่ก็มีเหตุผลมากเช่นกัน พี่ธีก็อบอุ่นเหลือเกิน เป็นทุกอย่างให้น้อง พาน้องก้าวผ่านความกลัวต่างๆ ที่เคยเจอมา กลางทางอาจจะมีน้ำตาเล็กน้อย แต่ตอนจบสวยงามที่สุด
ตอบกลับ (1)
|