💙 สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารัก 💙
ฟ้าลันดา มาเปิดนิยายเรื่องที่สองค่ะ
เรื่องนี้แอบกระซิบไม่มีนอกกายนอกใจ สายคลั่งรัก รักคนเดียวค่ะ
ในเรื่อง….
พ่ายรักพ่อหม้าย⭐
✨ เรื่องราวของความรักของพ่อหม้ายมหาเสน่ห์กับหญิงสาวผู้แสนอาภัพ พ่อหม้ายที่หลงเสน่ห์หญิงสาว เขาจึงต้องยื่นมือเปลี่ยนชะตาชีวิตให้เธอ เพื่อแลกกับการมาเป็นเมียของเขา ✨
===โปรยปราย===
“ ยัยชมพู นี่แกยังไม่แต่งตัวอีกเหรอ ”
ยุพดีผู้เป็นแม่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาว เธอถึงกับต้องเท้าสะเอวตะหวาดเสียงดังใส่ลูกสาวคนเล็กอย่าง ‘พลอยชมพู’ ที่เวลาได้ล่วงเลยมามากแล้วแต่ป่านนี้เธอกลับยังไม่ยอมแต่งตัวอีก
“ ชมพูไม่ค่อยสบายค่ะ ”
“ เป็นอะไร เมื่อวานก็ยังดีๆอยู่ ”
“ คงจะเป็นหวัดมั้งคะ ”
พลอยชมพูเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบกร้าน ร่างกายอ่อนเพลียไม่มีแรง
“ จะเป็นอะไรก็เรื่องของแก ไปอาบน้ำแต่งตัว ฉันนัดคุยคณินเอาไว้แล้ว แกต้องไปกินข้าวกับเขา ”
“ แต่ชมพูป่วยนะคะแม่ ”
“ คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอว่าแกโกหก แกมันข้ออ้างเยอะ ฉันดูแกออกตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในห้องนี้แล้ว ”
พลอยชมพูพูดไม่ออก ซึ่งทุกอย่างที่ผู้เป็นแม่พูดมันคือเรื่องจริงทุกประการ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้เป็นแม่พยายามหาผู้ชายมาให้เธอ และทุกครั้งเธอก็จะหาข้ออ้างสารพัดสารเพให้ตัวเองพ้นจากเรื่องนี้
“ ฉันกำลังหาผัวรวยๆให้แก ฉันเหนื่อยเห็นใจฉันบ้างไหม ”
“ ชมพูไม่เคยต้องการเลยนะคะ ”
“ แกนี่มันโง่ไม่เหมือนพี่สาวของแกเลย แพรไพลินได้ผัวรวย พ่อเลอสันต์คอยส่งเสริม คอยอุปถัมภ์ค้ำชูทุกอย่าง แกไม่เห็นเหรอว่ามันมีแต่ดีกับดี ”
แพรไพลิน พี่สาวที่ว่านอนสอนง่ายได้ดั่งใจผู้เป็นแม่ทุกอย่าง ที่ผู้เป็นแม่คอยเอาใจรักดั่งไข่ในหิน
“ เลิกโง่แล้วไปแต่งตัว อย่าให้ฉันต้องอารมณ์เสียอีกนะ ”
ผู้เป็นแม่เอ่ยจบก็เดินออกไป พลอยชมพูเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่อยากมีความรักดีๆที่เกิดจากความรู้สึก หาใช่เกิดจากการใส่พานประเคนจากผู้เป็นแม่แบบนี้
“ พลอยชมพู นั่นแกจะไปไหน ”
เมื่อลงมากจากห้อง เสียงของ ‘แพรไพลิน’ พี่สาวของเธอก็เรียกขานชะงักไว้ เพราะเธอไม่ได้แต่งตัวใส่ชุดที่ผู้เป็นแม่จัดเตรียมไว้ให้
ใช่…เธอไม่ทำตามคำสั่ง
“ นี่แกจะไม่ไปกินข้าวกับคุณคณินอีกใช่ไหม ” แพรไพลินเอ่ยอย่างรู้ทัน ที่พอจะรู้นิสัยของน้องสาวเป็นอย่างดี
“ ค่ะ ชมพูไม่ไป ”
“ ยัยโง่! แกนี่มันโง่จริงๆ สภาพแกทุกวันนี้มอซอยังกับขอทานยังไม่เจียมตัวอีก ดูอย่างพี่สิ ดูดีทุกอย่าง เพราะได้ผัวดี ”
“ พี่ไพลินพูดจบแล้วใช่ไหมคะ ชมพูขอตัวค่ะ ”
“ เดี๋ยว! ”
แพรไพลินขวางน้องสาวไว้ ราวกับไม่ยอมให้พลอยชมพูเดินออกจากบ้านไป
“ กลับไปแต่งตัว พี่จะไปส่งแกให้คุณคณิน ”
“ ชมพูไม่ไปค่ะ ”
“ ยัยชมพู แกอย่าดื้อได้ไหม ”
“ เอะอะอะไรกัน ”
เกรียงไกรผู้เป็นพ่อเข้ามาห้ามทับ เมื่อลูกสาวทั้งสองกำลังยื้อแย่งกันราวกับการทำสงคราม
“ ก็ยัยชมพูน่ะสิคะคุณพ่อ ดื้ออีกแล้ว ไม่ยอมไปตามนัดของคุณแม่ ”
ผู้เป็นพ่อที่รับรู้เรื่องราวทุกอย่างมาตลอด เขาสงสารลูกสาวคนเล็กจับใจ ที่มักไม่เคยถูกรักจากผู้เป็นแม่และพี่เลย
“ เอาน่า น้องไม่อยากไปก็จะไปบังคับน้องทำไม…พลอยชมพู หนูจะออกไปข้างนอกใช่ไหมลูก รีบไปเถอะ ”
“ ค่ะพ่อ ”
ก็มีแต่ผู้เป็นพ่อ ที่เข้าใจพลอยชมพูที่สุด แต่การช่วยเหลือลูกสาวในครั้งนี้ เขาก็ถูกผู้เป็นภรรยาอย่างยุพดีด่าทออย่างไม่ให้เกียรติ เพียงเพราะสมบัติพัสถานทุกอย่างเป็นของภรรยา เธอจึงใช้อำนาจบาตรใหญ่ข่มเหงสามี ที่คิดว่าเกรียงไกรไม่มีที่ไป เกรียงไกรจึงถูกละเลยไม่ให้มีบทบาทในสถานะหัวหน้าครอบครัว
“ คุณเกรียงไกร ถ้าคุณยังเข้าข้างให้ท้ายยัยชมพูอยู่แบบนี้ สักวันมันจะใจแตก ”
“ ใจแตกอะไรของคุณ พลอยชมพูเป็นเด็กดีมาตลอดคุณก็รู้ ”
“ ก็ใจแตกได้ผัวจนๆน่ะสิ ฉันบอกไว้เลยนะ ว่าฉันไม่รับเขยจนๆเข้ามาให้นามสกุลมีราคี ”
“ เรื่องความรักคุณเห็นใจลูกหน่อยเถอะ คุณยุพดี ”
“ คุณคณินยัยชมพูไม่เอา ฉันก็จะหาผัวรวยๆให้มันใหม่ ยัยชมพูต้องแต่งงานกับคนที่ฉันเลือกเท่านั้น ”
เกรียงไกรถึงกับถอนหายใจ เขารู้ดีว่าไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของภรรยาได้ และเขาก็รับรู้ว่าไม่มีใครสามารถบังคับขืนใจของพลอยชมพูลูกสาวได้เช่นกัน…
เย็นของอีกวันเกรียงไกรมาหาพลอยชมพูที่คอนโดมิเนียมแห่งหนึ่ง ที่ลูกสาวมักจะพักอาศัยที่นี่บ่อยกว่าที่จะเข้าบ้าน
“ มีอะไรเหรอคะพ่อ ”
พลอยชมพูงุนงง เมื่อผู้เป็นพ่อยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลให้กับเธอ
“ เงินของพ่อ เก็บไว้ยามลูกลำบาก ”
“ ชมพูไม่ได้ลำบากอะไรค่ะ ”
“ ร้านกาแฟของลูกไปถึงไหนแล้ว ”
เกรียงไกรรับรู้ถึงความฝันของลูกสาวที่เธออยากมีร้านกาแฟเป็นของตัวเองและเขาก็คอยช่วยสานฝันให้ลูกสาวอยู่ห่างๆ
“ ชมพูออกแบบร้านเสร็จแล้วค่ะ ต่อไปก็หาทำเลและก็วิศวกร ”
“ อยากให้พ่อช่วยอะไรก็บอกนะลูก ”
“ ขอบคุณค่ะพ่อ ”
พลอยชมพูยิ้มสดใสให้กับผู้เป็นพ่อ ถึงเธอจะมีแม่และพี่สาวคอยถากถางเหน็บแนบ แต่เธอก็มีผู้เป็นพ่อที่รักเธอด้วยใจและเข้าใจเธอมากที่สุด
“ พลอยชมพู ลูกมีแฟนหรือเปล่า? ”
“ พ่อถามทำไมเหรอคะ ”
“ แม่เขาหมั้นหมายปั้นมือกับปฐวี ลูกชายเจ้าสัวเจ้าของเกาะมาหยา พ่อกลัวว่า… ”
“ ชมพูกับแม่คงต้องทะเลาะกันอย่างแน่นอนค่ะ ”
นี่คือสิ่งที่เกรียงไกรไม่อยากให้เกิดขึ้นมากที่สุด
“ พ่อก็รู้ว่าชมพูยอมได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ ชมพูไม่แต่งค่ะ ”
“ บางครั้งพ่อก็แอบเห็นด้วย ปฐวีมีฐานะ พ่ออยากเห็นลูกสบาย ”
“ ฐานะทางกายสบาย แต่ใจเป็นทุกข์ ชมพูไม่อยากมีหรอกค่ะ ชมพูอยากมีความรักดีๆ รักที่มาจากใจไม่ใช่การบีบบังคับ ต่อให้เขาคนนั้นจะไม่ร่ำรวย เป็นคนหาเช้ากินค่ำ จะคนธรรมดาไม่มีชื่อเสียง หรือจะเป็นพ่อหม้ายลูกติด ถ้าชมพูรักชมพูก็จะแต่งงานอยู่กินกับเขา ”
“ พ่อเข้าใจลูกนะ ”
เกรียงไกรลูบหัวผู้เป็นลูกสาว ที่ความรักต่อให้บังคับให้รักยังไง มันก็ไม่เหมือนความรักที่มาจากใจ เพราะตัวเขาเองก็มาจากการคลุมถุงชนเช่นกัน เขาจึงเข้าใจความรู้สึกของพลอยชมพูมากที่สุด
สงครามต่อต้านของแม่และพลอยชมพูกำลังจะเริ่มขึ้น…
พลอยชมพู ภักดีนันทกานต์
อายุ 25 ปี
สาวหวาน เรียบร้อย สดใสมีเสน่ห์ ชอบทำขนม อยากมีร้านกาแฟเป็นของตัวเอง
สถานะโสด
💙
ปราบศึก กรเกียรติภูมิ
อายุ 35 ปี
พ่อลูกติด เจ้าของไร่องุ่นบ้านนายหัว
สถานะโสดมีลูกติด
‘พลอยชมพู’ หญิงสาววัยเบญจเพศที่ต้องหนีจากครอบครัวกดขี่ขู่เข็ญให้เธอแต่งงานกับคนรวย เพื่อให้ครอบครัวมีหน้ามีตา มีเพียงเขาที่ช่วยเธอได้ ‘ปราบศึก’ พ่อหม้ายวัยกะทิมัน ผู้ที่ตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกเห็น เมื่อเธอร้องขอเขาก็รีบสนอง เพราะตัวเขาพร่ำพรรณาหาเธอทุกเช้าค่ำ เขาจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ เพื่อให้เธอมาเป็นมาเลี้ยงของลูกเขา
“ อยู่กับผมที่นี่ อยู่เป็นเมียผมนะ ”
“ แน่ใจแล้วเหรอคะ ”
“ ถ้าไม่ตกลง ผมจับทำแม่ของลูกเองเลยนะ ”
“ คุณปราบ… ”
พ่อหม้ายปราบศึกจะมัดใจสาวสวยอย่างพลอยชมพูให้ติดกับหลงรักเขาได้ไหม เธอจะยอมมาเป็นแม่เลี้ยงของลูกเขาหรือไม่ ต้องติดตาม…
Guest
