อดีตเป็นสิ่งที่ไม่มีวันหวนกลับเป็นเพียงความทรงจำที่เก็บซ่อนลึกอยู่ในใจ 'เขา' สร้างอดีตที่สวยงามให้เธอส่วน 'เธอ' สร้างความทรงจำที่เลวร้ายให้กับเขา แต่ใครจะรู้ว่าเธอเสียใจมากแค่ไหนตั้งแต่วันที่เขาไม่อยู่
"รู้ไหม...ผมเคยคิดนะ ว่าเจอกันอีกครั้งคุณจะเป็นยังไง"
"..."
"พูดตรงๆ ตอนนี้สภาพคุณต่างกับตอนนั้นเยอะเลย น่าสมเพช!"
"คุณภาม! ถ้าคุณไม่พอใจแล้วจะให้ฉันมาทำงานด้วยแต่แรกทำไม!"
"ไม่พอใจ? ใครว่าล่ะ ผมพอใจมากต่างหาก" แววตาดูแคลนกวาดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะมาหยุดนิ่งสบตาเธออีกครั้ง "ดูคุณกับผมวันนี้สิ มันต่างกันมากเลยว่าไหม"
"..."
"ผมอยากให้คุณเห็นความสำเร็จของผม อยากให้รู้ว่าเราสองคนต่างกันขนาดไหน"
"..."
"และที่สำคัญ...ผมอยากให้คุณได้อยู่รับความเกลียดที่ผมมีต่อคุณ"
"..."
"เกลียด...จนไม่อยากจะอยู่ใกล้!"
_____________________________________
"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้...วันนั้นคุณยังจะเลือกแบบนี้ไหม"
เราสองคนสายตาประสานกันนิ่ง เธอเดาไม่ออกว่าเขาถามแบบนี้ทำไม แววตาของเขาสงบนิ่งถึงอย่างนั้นก็มองมาอย่างรอคอยคำตอบ เธอรู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องไหน การที่เธอตัดสินใจทิ้งเขาในวันนั้นเขาคงอยากรู้...ว่าพอเดินทางมาถึงจุดนี้
เธอยังเลือกแบบเดิมไหม...
"คุณคือความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน..."
"..."
"แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันก็ยังทำแบบเดิม"
Guest
