“เจ้าไม่กลัวหรือ”
นางยิ้มอ่อนโยน “ความกลัวผ่านมาแล้ว ที่เหลือไม่นับเป็นอะไร”
ไม่อาจพูดเรื่องที่เขาช่วยชีวิตนางไว้ ไม่อยากให้เขาคิดว่านางอยากฝากชีวิตกับเขาจนกลายเป็นภาระ เพียงแต่แอบหวังลึกๆ ว่า หากกิจการเขาไปได้ดีในเมืองหลวง หากเขาถูกตาต้องใจคุณหนูสักคนแล้วต้องการหย่าขาดจากนางจริงๆ ...คงไม่ถึงกับต้องฆ่าแกง แค่ปล่อยนางไปเงียบๆ หรือหากเหลือไมตรีอยู่บ้างก็อาจมอบเงินให้นางซักก้อนไปตั้งต้น
นางจะเปิดร้านปักผ้าเล็กๆ ในเมืองทุรกันดารที่ห่างไกล มีงานเลี้ยงตัว อาศัยในเมืองที่ไม่มีผู้ใดรู้จัก หากวันนั้นมีจริง นางจะได้ไม่ต้องก้มหัวอย่างเจียมตัว ไม่ต้องคอยอ่านสีหน้าใคร สามารถแหงนมองฟ้าอย่างภาคภูมิ
“ซูหว่านเอ๋อร์”
นางเงยหน้ากะทันหัน...เมื่อครู่ใจลอยไปถึงไหนต่อไหน
“อยู่กับพี่...เจ้าไม่ต้องกลัวอีกแล้ว”
“...”
------------------------------
สวัสดีค่ะ
เปิดเรื่องใหม่แว้วววว แนวรักอบอุ่น ไม่มีปมหนัก ฟีลละมุนละไม
พระเอกนางเอกมีปมทั้งคู่ แต่งงานกันเพื่อเริ่มต้นใหม่
เลยตั้งใจรักกันเป็นพิเศษ เพราะไม่อยากผิดพลาดอีกแล้ว
นางเอกสายอ่อนโยน อมโศกนิดๆ ชีวิตน่าสงสาร
พระเอกสายเย็นชา เป็นคหบดีที่ร่ำรวย งอนเก่ง หึงเก่ง
กุ๊กกิ๊กกิงก่องแก้ว ผัวเมียจีบกันไปวันๆ สบายใจไร้กังวล
.
ฝากนักอ่านที่รัก กดหัวใจ กดติดตาม เก็บเข้าชั้นกันหน่อยน้า
Guest
