ใต้แสงใจ

คำเตือนตัวใหญ่ๆ

❌นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย มีคำพูดหยาบคาย การทำร้ายร่างกาย ใช้ความรุนแรงในครอบครัว ดราม่า ลึกซึ้ง หากไม่ชอบหรือไม่โอเคกดปิดไปได้เลยนะคะ ไม่มาม่าน้า❌

💣⚡เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในนิยาย อาทิเช่น ชื่อบุคคล สถานที่ สิ่งของ อาชีพ การกระทำ ล้วนมาจากจินตนาการของไรท์ล้วนๆ ไม่เคยเกิดขึ้นจริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ thank youuu🤍

______________________________

“เขาไม่ได้ถูกซื้อมาเพื่อเป็นคนรัก...

แต่เป็นเพียงของใช้ในบ้าน”

ในวันที่หัวใจแหลกสลายเขาเลือกอดทนเพื่อลูกชายเพียงคนเดียว

จนกระทั่งชายขายผ้าคนหนึ่ง… ได้เดินเข้ามาในชีวิต พร้อมน้ำใจที่ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการ ‘หนี’ เพื่อเริ่มต้นใหม่ในนามคนที่ไม่มีใครจำได้อีกต่อไป

______________________________

ใต้แสงใจ

นามปากกา : Smilesyy🎀

“ในสายตาใครหลายคน เขาอาจดูอ่อนแอ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขารอดมาได้อย่างไรในโลกที่ไม่มีใครเลือกให้เขาเกิดมา”

ภีม / นภัทร

อายุ: 22 ปี

สถานะ: เป็นลูกชายคนกลางในครอบครัวยากจน ถูกพ่อแม่ขายให้ตระกูลเศรษฐีเพื่อแลกหนี้พนัน

บุคลิก: อ่อนน้อม ถ่อมตน พูดจาเบาๆ มักก้มหน้าเวลาเจอคนแปลกหน้า ไม่กล้าสบตาใคร แต่ภายในใจกลับมีพลังมหาศาล รักลูกมากและพร้อมจะทนทุกอย่างเพื่อให้ลูกปลอดภัย

รูปลักษณ์: ผิวขาวซีดจากการอยู่ในบ้านเป็นส่วนใหญ่ใบหน้าหวาน ดวงตากลม มีเส้นเลือดใต้ตาเห็นชัดเมื่ออดนอน รูปร่างผอมบาง ไหล่เล็ก มีรอยฟกช้ำบ่อยครั้งที่แขนหรือหลัง แต่งตัวเรียบง่าย มักสวมเสื้อผ้าเก่า แต่รีดเรียบ

“เขาไม่เคยคิดว่าภีมคือคนในสายตา ภีมคือสิ่งของที่ซื้อมาแล้วต้องเชื่อฟังเท่านั้น”

ธาม

อายุ: 29 ปี

สถานะ: ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลธัญญะกุล มหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจอสังหาฯ และโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่ง

บุคลิก: เงียบขรึม รู้จักควบคุมอารมณ์ แต่ใช้ความรุนแรงเวลาโมโห ไม่เคยขอโทษใคร ไม่ชอบให้คนใต้ถุนบ้านเงยหน้าสู้ตา เขาเชื่อว่าทุกคนมีที่ของตัวเอง เขาไม่เคยมองภีมว่าเป็นคู่ชีวิต แต่เป็นสิ่งที่ครอบครัวภีมยื่นมาให้แลกกับเงิน เขาแค่ยอมรับไว้เพราะจำเป็นต้องมีลูกสืบตระกูล

รูปลักษณ์: สูง 185 ซม. ผิวแทนสุขภาพดี ดวงตาเรียวคมเหมือนนักล่า ร่างกายแข็งแรงจากการออกกำลังกายสม่ำเสมอ แต่งกายเรียบหรูในโทนสีเข้ม ไม่พูดมาก แต่แววตาเฉียบขาด

“ผ้าไหมที่ดี ไม่ได้อยู่ที่ลวดลาย…แต่อยู่ที่มือที่ถักทอ และความจริงใจของคนขาย”

คิน

อายุ: 27 ปี

สถานะ: พ่อค้าเร่ขายผ้าทอมือจากต่างจังหวัด เข้าไปในบ้านเศรษฐีเพื่อเสนอผ้าให้คุณหญิง แต่กลับพบว่ามีใครบางคนยืนอยู่ในเงามืด… ที่เงียบเกินไป

บุคลิก: เรียบง่าย สุภาพ ใจดี รักในความเป็นมนุษย์ของทุกคน มีความกล้าในแบบเงียบๆ และกล้าเข้าหาความเจ็บปวดของคนอื่นโดยไม่กลัวจะบาดเจ็บเอง คินไม่พยายามช่วยภีมแบบฮีโร่ แต่เลือกที่จะอยู่ข้างๆในวันที่อีกฝ่ายไม่มีใคร

รูปลักษณ์: ผิวสองสี ดวงตาอบอุ่น รอยยิ้มจริงใจ ไม่ประดิษฐ์ มักใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวพับขึ้น กางเกงผ้าขาวม้า หรือผ้าฝ้าย กล้ามเนื้อแน่นเพราะขนของบ่อย แต่ไม่โอ้อวด

“เขาคือเหตุผลเดียวที่ภีมยังลืมตาตื่นขึ้นมาในทุกเช้า…”

อิณ

อายุ: 4 ขวบ (ในช่วงเรื่องหลัก)

สถานะ: ลูกชายที่เกิดจากกระบวนการทำเด็กหลอดแก้วระหว่างภีมกับธาม

บุคลิก: ฉลาดเกินวัย เงียบ แต่ช่างสังเกต รับรู้ความเศร้าของผู้ให้กำเนิดได้แม้ไม่ได้พูดออกมา ขี้อ้อนกับภีม แต่ไม่ไว้ใจคนอื่นง่ายๆ มีนิสัยบางอย่างคล้ายธาม เช่น ความนิ่ง การไม่แสดงความรู้สึกออกนอกหน้าแต่หัวใจกลับอ่อนโยนเหมือนภีม

รูปลักษณ์: ผิวขาวเนียน ตากลมโต จมูกโด่ง ผมสีน้ำตาลเข้ม รอยยิ้มเล็กๆที่คล้ายธามแต่เต็มไปด้วยแสงสว่างแบบภีม ชอบใส่เสื้อยืดธรรมดา กางเกงขาสั้น ถือของเล่นชิ้นเดิมตลอด

______________________________

บทนำ

“ในวันที่ไม่มีใครเลือกจะรักเขา

เขาจึงเลือกที่จะรักตัวเองด้วยการหนี”

เสียงฝนกระหน่ำลงบนกระเบื้องหลังคาอย่างไร้เมตตา กลิ่นดินเปียกชื้นลอยตลบในอากาศเหมือนต้องการกลบกลิ่นเลือดที่เพิ่งหยดลงบนพื้นไม้อย่างเงียบงัน

ภีมนั่งอยู่ตรงมุมห้อง สองมือสั่นเทากอดเด็กชายตัวเล็กไว้แน่น เลือดที่ไหลซึมจากมุมปากหยดลงมาเปื้อนเสื้อสีซีดที่รีดไว้เรียบเมื่อเช้านี้ แต่เขาไม่พูด ไม่ร้อง ไม่แม้แต่จะหายใจแรงสักนิด

ข้างตัวเขาคืออิณ ลูกชายวัยสี่ขวบที่เงยหน้ามองแม่ด้วยแววตาตื่นกลัว มือเล็กๆเอื้อมมาจับแก้มเขาเบาๆก่อนเอ่ยเสียงแผ่ว

“แม่เจ็บเหรอ…”

ภีมพยักหน้าเบาๆพร้อมฝืนยิ้มให้คนตัวเล็ก เพราะเขารู้… เด็กคนนี้ไม่ควรรู้จักความเจ็บปวดที่พ่อแท้ๆของตัวเองมอบให้แม่

เขาเคยคิดว่าเขาทนได้ เคยคิดว่าการยอมจำนนจะนำมาซึ่งความปลอดภัย แต่วันนี้เขารู้แล้ว

คนอย่างเขา… ไม่มีทางได้ความเมตตาจากคนที่จ่ายเงินซื้อเขามา และในวันที่ไม่มีใครมองว่าเขามีค่า ในที่สุดก็มีใครคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

ชายหนุ่มที่ชื่อ คิน คนขายผ้าไร้ฐานะ คนที่ไม่เคยถามว่าเขาเป็นใคร มาจากไหน แต่กลับยื่นผ้าขาวสะอาดให้เขาเช็ดน้ำตาอย่างเงียบงัน คนที่มองเขาด้วยแววตาเหมือนเขาเป็นมนุษย์

คืนนั้นภีมได้ตัดสินใจแล้ว ถ้าที่นี่ไม่มีความรักให้ลูกเขา ถ้าที่นี่มีแต่กำแพง กรงขัง และการทุบตี เขาจะ “หนี” พร้อมลูกชายในอ้อมแขน และหัวใจที่แตกสลายของตัวเอง เพื่อไปยังที่ที่ไกลแสนไกล

ที่ที่ไม่มีใครรู้จักชื่อ “ภีม” อีกต่อไป…

______________________________

🙏🏻อัพทุกวันที่แต่งเสร็จ🙏🏻