เขาเป็นดั่งจงอางหวงไข่ ที่เฝ้าฟูมฟักเธอมาจนโตเป็นสาวสะพรั่ง และจะไม่ยอมให้ไอ้ผู้ชายหน้าไหนมาจีบเธอเด็ดขาด เพราะเขาจองเธอไว้แล้วไม่ว่าอย่างไรคนที่จะได้ครอบครองเธอต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้นผิดถูกช่างมัน
“เอยขอบคุณ คุณพนานะคะที่ดูแลเอยถ้ามีอะไรที่ทำให้คุณพนาได้เอยจะทำให้ทุกอย่างเลยคะ”
“ทุกอย่างเลยหรอ”
“ค่ะ ทุกอย่างเลยที่คุณพนาและแม่เลี้ยงต้องการ”
“ไว้ฉันหาเรื่องที่ให้เธอตอบได้แล้วฉันจะบอกหวังว่าเมื่อถึงวันนั้นเธอจะทำตามที่ฉันขอ”
“ค่ะ เอยจะไม่ทำให้คุณพนาผิดหวัง”
****************
“เธอชอบมันหรอ”
พนาถามเสียงแข็งถ้าตอบในสิ่งที่ไม่อยากฟังออกมาจะจูบไม่ให้ฟื้นเลยคอยดู
“เปล่าค่ะ”
“ไม่ชอบแล้วไปชมมันทำไม”
“ก็..แค่บอกว่าเขาดีไม่ได้ชอบค่ะ”
“แล้วฉันล่ะ”
“คะ เอ่อ..คุณพนาก็เป็นคนดีค่ะ”
“แล้วชอบไหม”
************
“งั้นเอยขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”
“ง่วงแล้วหรอตอนคุยกับไอ้แทนหน้าตายังสดใสอยู่เลย”
“ค่ะ ตอนนี้เอยง่วงแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”
“ฉันยังไม่ให้เธอไป”
พนากดเสียงต่ำแววตาแข็งกร้าวเขาโมโหที่น้ำเอยทำเหมือนไม่อยากคุยด้วย ทั้งที่เมื่อครู่ยังคุยกับแทนอยู่เลยแล้วแบบนี้จะไม่ให้เขาโมโหได้อย่างไร
เพราะปกติเขาเป็นคนสำคัญของเธอแต่ตอนนี้เหมือนน้ำเอยกำลังจะเมินเขา
“คุณพนามีอะไรจะใช้เอยหรอคะ”
“ไปคุยกับฉันที่ห้องทำงาน”
“มีอะไรก็คุยกันตรงนี้ก็ได้นี่ค่ะ”
“เดี๋ยวนี้เธอดื้อกับฉันมากนะรู้ตัวหรือเปล่า”
พนาตำหนิน้ำเอย
“เอยไม่ได้ดื้อนะคะ ถ้าคุณพนามีอะไรจะใช้เอยก็สั่งมาได้เลยทำไมต้องไปคุยที่ห้องทำงานด้วยคะ”
“แค่ไปคุยกับฉันที่ห้องทำงานมันจะตายหรือไง”
พนาถามอย่างเอาเรื่องจากเดิมที่หงุดหงิดอยู่แล้วก็ทวีคูณขึ้นไปอีก
“เอยว่ามันไม่เหมาะสมค่ะ เพราะตอนนี้มันดึกแล้ว”
“ไปคุยกับฉันในห้องทำงานไม่ได้แต่มายืนคุยกับผู้ชายหน้าบ้านได้งั้นหรอ”
พนาแค่นหัวเราะออกมา
“เอยว่าคุณพนาคงเมามากแล้วเราค่อยคุยกันพรุ่งนี้ดีกว่าค่ะ”
น้ำเอยพูดตัดบทไม่อยากทะเลาะกับเจ้านายหนุ่มที่ดูเหมือนตอนนี้พาลไปหมด
“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายไปคุยกับฉันที่ห้องทำงาน”
Guest
