กริ๊งงง กริ๊งงง
เสียงกดกริ้งหน้าบ้านเพื่อบ่งบอกถึงใครบางคนที่มาเยือนที่นี่อีกครั้งในรอบ 6 ปี น่าประหลาดใจที่ก่อนที่เขาจะบินไปเรียนต่อที่เยอรมัน ที่นี่ก็เป็นที่สุดท้ายที่เขามายืน ครั้งนี้กลับมาไทยที่นี่ก็เป็นที่แรกที่เขามาเช่นกัน
ประตูรั้วถูกเปิดออกพร้อมกับใบหน้าของใครบางคนที่ผมเฝ้ารอมาตลอดหลายปี ใบหน้าของเด็กที่ผมเคยเจอเมื่อหลายปีก่อนมาตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว ดูสูงขึ้น ดูมีน้ำมีนวลขึ้น ผมยาวขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้น น้องดู... น่ารักกว่าเดิมมากๆ
"มาหาใครครับ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผม นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 6 ปี ที่ผมได้ยินเสียงนี้ มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดี
"คือ...พี่...." ผมอ้ำอึ้งพูดอย่างติดขัด
"คือพี่จะมาบอกว่า....พี่กลับมาแล้วนะ" นั่นเป็นประโยคที่ผมนึกได้หลังจากที่ยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง
"ครับ?" น้องตอบกลับมาพร้อมแสดงสีหน้าที่มึนงง ไม่แปลกหรอก เพราะเราไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ บางทีน้องอาจจะจำผมไม่ได้เลยก็ได้
หากคุณต้องรอใครสักคนถึง 6 ปี โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันจะสมหวังไหม คุณจะยังรออยู่หรือเปล่า แต่สำหรับผม 6 ปีที่รอมันนานพอแล้ว ผมจะไม่ขอรออีกต่อไป กลับมารอบนี้ผมจะทำให้น้องยอมเป็นแฟนผมให้ได้!!
นามปากกา
mynnote
Guest
