ธารากร ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้เพื่อให้เขาเป็นเหมือนผู้ที่สร้างน้ำหรือผู้ที่เป็นบ่อเกิดแห่งสายน้ำเพื่ออยากให้ชีวิตเขาดำเนินอยู่ได้ด้วยความสงบสุขและร่มเย็นมากที่สุดแต่ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขาจะสูญเสียครอบครัวที่เขารักไปกระทันหันแบบนี้ เด็กอายุ 17 ตอนนั้นที่ไม่เหลือใครต้องย้ายบ้าน ย้ายโรงเรียนเพื่อมาอยู่กับใครก็ไม่รู้ที่อยู่ๆ ก็โผล่มาบอกว่าเป็นเพื่อนรักพ่อเขาแถมบอกว่าจะช่วยดูแลเขาต่อเอง แต่เรื่องนี้ยังไม่ใช่ประเด็นหลัก เรื่องใหญ่ในชีวิตคือเขาต้องมาใช้ชีวิตกับลูกชายเพื่อนพ่อเขาด้วยนี่สิ คนที่ไม่ชอบหน้าเขาเลยตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้ามาเหยียบในบ้าน แถมปากก็ร้ายสมชื่อกับ อัคคี จริงๆ พร้อมจะเผาทุกอย่างได้ทันทีที่พูดจบ แถมยังมีหน้ามาขู่เขาว่าถ้าไม่ทำตามจะเผารูปพ่อแม่เขาใบสุดท้ายที่เหลืออยู่อีก มันบ้าสมชื่อมันจริงๆนั่นแหละ ทำให้เขาอยากจะหลุดพ้นจากชีวิตบ้าๆ นี่เสียจริง เมื่อไหร่จะอายุครบ 20 เสียทีนะธารากร เห้อ...
"มึงทำไมชอบขัดใจกูไอ้กร รีบมานอน กูง่วง"
"มึงต่างหากทำไมชอบบังคับกู กูไม่ใช่ทาสมึงนะไอ้อัคคี มึงนอนไม่หลับก็ไปให้พ่อมึงกล่อมโน้น กูไม่ใช่พ่อมึงนะต้องมากล่อมมึงนอนเนี่ย"
"ก็พ่อกูบอกเองว่ามึงจะมาเป็นเพื่อนเล่นกู กูสั่งอะไรมึงก็ต้องทำ มานอนเดี๋ยวนี้"
"กูไม่นอน มึงชอบสั่งเรื่องบ้า ๆ "
"ถ้ามึงไม่ทำกูเผา !!"
" อย่านะ ไอ้เชี่ยโลกันตร์!!!'
นี่แหละครับมรสุมชีวิตของผมได้เริ่มขึ้นแล้ว ...
เริ่มต้นนิยายเรื่องแรกของปี ไรท์หวังว่าคนอ่านจะชอบกันนะคะ ถ้าชอบกดไลค์ + กดติดตามนิยายเรื่องนี้เพื่อที่จะได้ไม่พลาดความสนุกด้วยน้า🙏🥰🤟🔥🌊
Guest
