“ถ้าออสตินรู้สึกว่าความหึงหวงของแพรมันเป็นภาระขนาดนั้น งั้นต่อไปนี้ออสตินก็ไม่จำเป็นต้องอดทนกับแพรอีกแล้ว”
“อะไรอีกล่ะ”
“เราเลิกกันเถอะ”
“เลิก?”
“ใช่ เราเลิกกันเถอะออสติน อยู่กันไปแบบนี้ก็มีแต่จะแย่ลง ไม่สู้เราเลิกกันตอนนี้ดีกว่าอยู่ทำร้ายกันให้เจ็บปวดและทรมานไปมากกว่านี้”
….‘บางครั้งการเลิกรากันอาจไม่ใช่จุดจบของความรัก แต่คือบททดสอบของหัวใจ’
เมื่อความรักของ ‘แพรไหม’ ถูกกัดกร่อนด้วยความหึงหวง และความอดทนของ ‘ออสติน’ กำลังจะหมดลง คำว่า “เลิก” จึงหลุดออกมาง่ายดายเกินกว่าจะคาดคิด กระทั่งเวลาผ่านไปเขาจึงได้รู้ว่าคืนวันที่ไม่มีเธออยู่เคียงข้างกันนั้นมันเงียบเหงาและหนาวเหน็บแค่ไหน ตรงกันข้ามกับเธอที่หอบเอาความรู้สึกโศกเศร้า เสียใจ เจ็บปวด และผิดหวังเป็นแรงผลักดันในการตัดใจจากเขาเพื่อมูฟออนไปข้างหน้า เช่นนั้นแล้วออสตินจะทำอย่างไร? เขาจะกลับไปง้อขอคืนดีแพรไหมให้กลับมารักกันอีกครั้ง หรือปล่อยให้เธอเป็นเพียงแค่ ‘แฟนเก่า’ ที่ไม่มีวันรีเทิร์น
** **