"อยากได้ฉันเป็นผัวงั้นเหรอ? หึ… งั้นฉันจะ ‘สนอง’ ให้เอง! แล้วมาดูกัน… ว่าเธอจะยังอยากมีลูกกับฉันอยู่ไหม… ในวันที่ฉันฆ่าเด็กนั่นต่อหน้าต่อตาเธอ!"
.
.
‘ม่านฟ้า ฆ่าตัวตาย’
ทุกคนต่างร่ำไห้ให้กับการจากไปของเธอ…
ยกเว้นเขา… เวหา ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้พูดอะไร…
เขาแค่ยืนมองศพของผู้หญิงที่เขารักที่สุด ด้วยแววตาว่างเปล่า
เพราะเขาไม่ได้เสียเธอไปแค่คนเดียว…
แต่ลูกของเขาก็ตายไปพร้อมกับเธอ!
และคนที่ต้องรับผิดชอบ… ก็คือ ‘หมอสูติฝึกหัด’ คนนั้น!
‘ฝันหวาน’
เธอเป็นคนวินิจฉัยว่าลูกของม่านฟ้าไม่มีทางรอด…
เธอเป็นคนทำให้ม่านฟ้าสิ้นหวังจนเลือกทางตาย…
เธอเป็นต้นเหตุของทุกอย่าง!
งั้นก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ…
ที่เธอจะต้อง ‘ชดใช้’ ให้เขา… ด้วยร่างกายและชีวิตของเธอเอง
แต่มันจะสาสมได้ยังไงถ้าตายแค่เธอ มันต้องตายทั้งเธอและคนที่เธอรักสิ แต่ฝันหวานกลับตัวคนเดียวไม่มีญาติไม่ครอบครัวคนที่เธอรัก
ได้เลย…งั้นเขาจะคิดแผนการทำให้เธอท้องและฆ่าเธอให้ตายพร้อมกับลูกของเธอ!
และเมื่อเขาสืบลึกลงไป… เขาก็พบ ‘ความจริง’ ที่ยิ่งทำให้เขาโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิม!
ฝันหวาน ‘แอบรัก’ เขา!
ผู้หญิงต่ำต้อยอย่างเธอ… คิดว่าตัวเองมีค่าพอจะได้เขาไปครอบครองงั้นเหรอ?
เธอแอบชอบเขา… เธอจงใจ ‘โกหก’ ผลวินิจฉัย เพราะอยากให้ม่านฟ้าหายไป!
“ฉันจะสนองความเป็นผัวให้เธอตามที่เธอต้องการ แล้วทรมานเธอจนเธอตายทั้งเป็น”
.
.
.
คืนนั้น…
ฝันหวานไม่เคยคิดเลยว่า… การไปร่วมงานศพของม่านฟ้าคนไข้คนแรกของเธอจะทำให้เธอต้อง ‘ตกนรกทั้งเป็น’
ร่างบอบบางถูกลูกน้องของเวหาลักพาตัวไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่
ในเงามืด… เธอเห็นร่างสูงของผู้ชายที่เคยเป็น ‘อาจารย์แพทย์’ ที่เธอแอบรักมาหลายปี
แต่ในมือของเขา… กลับถือปืน พร้อมเหนี่ยวไกปลิดชีวิตใครบางคนที่กำลังพยายามแก้ปมเชือกที่มัดมือเธอไว้
“ใครที่คิดจะช่วยชีวิตยัยผู้หญิงสารเลวนั่น ฉันยิงมันทิ้งแน่ รวมถึงโคตรเง้าศักราชมันด้วย ถ้าไม่อยากตายดีก็ลองดู!”
เธอแทบทรุดลงกับพื้นเมื่อตระหนักว่า หมอเวหา ที่เธอเคยเคารพ…
แท้จริงแล้วคือ ‘มาเฟีย’ ที่โหดเหี้ยมที่สุด!
และเธอ… ก็คือ ‘เหยื่อ’ รายต่อไป!
“เธอทำลายความสุขของฉันจนหมดสิ้น ยังกล้ามาร้องขอชีวิต ถ้าอยากตายมากก็รีบท้องดิ ฉันจะได้ปลิดลมหายใจของเธอพร้อมลูกของเธอ”
2 เดือนต่อมา…
เวหาทำให้เธอ ‘ตั้งท้อง’ และทำให้ทุกวันของเธอเหมือนตกนรกทั้งเป็น!
เธอไม่ได้เป็น ‘ผู้หญิง’ สำหรับเขา… แต่เป็นแค่เครื่องมือให้เขาระบายความแค้น!
"อย่าคิดหนีฝันหวาน…รู้ดีใช่ไหมว่าต่อให้หนีไปสุดขอบฟ้าฉันก็ลากเธอกลับมาได้อยู่ดี หรือต่อให้เธอตายฉันก็จะขุดเธอขึ้นมา ถ้าฉันไม่อนุญาตคนโง่ไร้ความสามารถอย่างเธอก็ไม่มีสิทธิ์หนีไปมีความสุขที่ไหนทั้งนั้น"
เธอถูกขัง… ถูกกักขังไว้ในกรงขังที่เรียกว่าคฤหาสน์หลังนี้
ไม่มีใครช่วยเธอได้… ไม่มีใครปกป้องเธอ… ไม่มีใครได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ…
และเธอเอง… ก็ไม่สามารถแม้แต่จะ ‘ตาย’ เพื่อหนีจากฝันร้ายนี้ได้!
แต่เมื่อถึงวันคลอด… เธอกลับต้องเผชิญกับสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่า…
"ลืมตาดูโลกได้สักที ถ้าอยากให้เด็กนั่นมีชีวิตต่อก็ใช้ร่างกายเธอบำเรอฉันให้พอใจ ถ้าทำได้ฉันจะให้โอกาสเธอสองแม่ลูกได้หายใจต่ออีกสักสามเดือน จิ๊ รู้สึกขอบคุณมากไหม ในขณะที่ลูกฉันยังไม่มีโอกาสลืมตาดูโลกเลยด้วยซ้ำ!"
.
.
นักอ่านที่รักค้าบ ถ้าใครชอบแนวหลัวชั่ว ธงแดงปี๋ ขึ้นอย่างหงห์ลงอย่างเหี้... จากหมาแก่ดุดัน เป็นหมาโบ้หลงเมียเด็กเชิญทางนี้เลยงับ ปักหมุดรอสมน้ำหน้ามันกันค้าบ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ทั้งคู่เป็นคนแรกของกันและกันตามฉบับนิยายทุกเรื่องของอลิซ
ฝากจิ้มติดตาม + จิ้มใจ + จิ้มเข้าชั้นให้ไรท์ด้วยน้า บอกเลยว่าฟินแน่นอน
Guest
