พ่อขายฉันเป็นไอดอลเพราะหนี้
ฉันไม่ได้ฝันอยากเป็นไอดอล
ฉันไม่ได้อยากยืนอยู่บนเวทีใต้แสงแฟลช
ฉันแค่อยากเปิดร้านสักเล็ก ๆ มีหมา มีเบียร์ มีเพลง และร่างคนให้ฝากหมึกไว้
“อย่าลืมยิ้มบนเวทีนะจ๊ะ นี่คือโอกาสเดียวของเด็กบ้านจนอย่างเธอแล้ว”
ฉันหันไปมองหน้าผู้จัดการก่อนก้มมองตัวเองในกระจก
เครื่องสำอางค์โบกทับรอยน้ำตาเมื่อคืน
ใต้กระโปรงสั้นกับเสื้อครอปรัดนม
ฉันซ่อนลายสักเส้นบางไว้ใต้พลาสเตอร์สีเนื้อ
ไม่ใช่เพราะอาย แต่เพราะพวกมันบอกว่า “เด็กสักไม่ขาย”
ฉันไม่ได้ฝันอยากเป็นไอดอล
ฉันไม่ได้อยากยืนอยู่บนเวทีใต้แสงแฟลช
ฉันแค่อยากเปิดร้านสักเล็ก ๆ มีหมา มีเบียร์ มีเพลง และร่างคนให้ฝากหมึกไว้
แต่ตอนนี้…
ฉันกลายเป็น ‘สินค้า’ ที่พ่อเอาไปขัดหนี้
ฉันเป็นไอดอลเพราะหนี้พ่อ ไม่ใช่เพราะฝันตัวเอง
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
