ดาริที่รัก

"เราแต่งงานกันแล้วนะคะ ไม่เห็นต้องอายเลย" ตอนนี้หญิงสาวถือคติด้านได้อายอด 

"พี่ว่าดาริออกไปดีกว่านะ" เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น ข่มความไม่พอใจไว้ลึก ๆ 

"ถ้าดาริไม่ออกล่ะคะ?" เธอเอ่ยอย่างท้าทาย จากนั้นใช้มือค่อย ๆ รูดสายเสื้อตัวเองลงจากไหล่ 

พิรันกระตุกขนหนูก่อนจะนำมาคลุมไหล่เธอเอาไว้ "อย่าทำแบบนี้" 

"ทำไมล่ะคะ?" ดารินิ่วหน้า ทั้งที่เธอทำขนาดนี้ แต่พิรันก็ยังไม่ใจอ่อน 

"ดาริ..." เขาพยยามสะกดกลั้นอารมณ์ และดูอ่อนใจ "เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าเซ็กส์จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้" 

"ดาริไม่รู้หรอกค่ะ แต่เราแต่งงานกันแล้ว มีเรื่องแบบนี้ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะ" ดาริอยากให้เขาเปิดใจให้เธอบ้าง ขณะเดียวกันนั้นเธอก็รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ศักดิ์ศรีลงไปทุกที 

"ฟังพี่นะ อย่าเอาตัวเองมาแลกกับเรื่องแบบนี้เลย พี่จะพูดตามตรง ต่อให้พี่นอนกับเธอ เรื่องของเราก็จะไม่ต่างไปจากเดิม" 

คำพูดจริงจังและตรงไปตรงมาของเขานั้นทำให้ดาริรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าแรง ๆ มาเสนอตัวให้เขาถึงที่ กลับถูกปฏิเสธอย่างไม่ไยดี 

"วันนึงดาริจะเจอผู้ชายที่รักดาริจริง ๆ พี่อยากให้ดาริเคารพตัวเองด้วย" น้ำเสียงของเขาอ่อนลง แววตาดูปรารถนาดี 

"พี่รันเป็นผู้ชายคนนั้นให้ดาริไม่ได้เหรอคะ?" ดาริถามเสียงแผ่ว แววตาสั่นไหว เหมือนจะมองไม่เห็นความหวังแล้ว 

พิรันหันหลังให้กับเธอ คิดว่าความเงียบคงเป็นคำตอบที่ดีและชัดเจนที่สุด