ขวัญเอ๋ยขวัญมา

“วันเดือนปีเกิดเด้” (วันเดือนปีเกิดละ)

“นี่ครับ” เฒ่ายื่นให้ เขมราฐรับมาเปลือกตาปิดลงไม่นานก็เปิดเปลือกตาขึ้น

“ปีนี้ตกปีคอขาด ถ้าบ่ตาย ก็เอาคืนยากยุ คืนมากะบ่รู้ว่าสิเต็มบาดบ่ เป็นปีที่หนัก อายุยี่สิบปีเต็ม ขวัญเสียหาทางกลับบ่ได้” (ปีนี้ชะตาตกอยู่ในปีคอขาด ถ้าไม่ตายก็เอากลับคืนมายากอยู่ ถึงกลับมาได้ก็ไม่เหมือนเดิม สติสัมปชัญญะไม่เต็มบาด เป็นปีที่หนัก อายุยี่สิบเต็มพอดี ขวัญก็ออกจากร่างหาทางเข้าร่างไม่ได้)

“มันบ่แม่นส่ำนั้นเด้ครับพ่อครู” (มันไม่ใช่แค่นี้นะสิพ่อครู)

“ผมรู้ยุครับ แต่ผมบ่รับแก้ดวงแบบนี้ ตัวเพิ่นถึงคาดแล้ว”(ผมทราบแล้วครับ แต่ผมไม่รับแก้ดวงแบบนี้ ตัวเขาเองถึงคาดแล้ว)