พ่อผมโสดครับพี่คนสวย

"ฝนตกแบบนี้ดีจังเลยเนอะ" ใบบัวหันไปคุยกับเร็น โชคดีจริงๆที่พวกเธอมาถึงบ้านของเด็กชายก่อนที่ฝนจะตกแบบเฉียดฉิว 

"แต่ผมไม่ชอบฝน พ่อก็ไม่ชอบฝน" 

"ทำไมล่ะ มันเย็นดีออก" 

"ก็ฝนตกแล้วลูกค้าจะไม่เข้าร้าน" ถึงเขาจะแค่เจ็ดขวบแต่เขาก็รู้ความ 

ถ้าฝนเริ่มตกเมื่อไหร่ พ่อเขาก็บ่นเมื่อนั้น 

"แต่มันก็เย็นดีนะ" 

"มันทำให้เปียกต่างหาก" เด็กชายเถียง ปากบึนๆขัดใจนั้นทำให้ใบบัวนึกเอ็นดูซะจริง 

"ชื่อเร็นแต่ไม่ชอบฝนรึไงเราอ่ะ" 

"ไม่เห็นจะเกี่ยวกันสักนิด" 

"ก็เร็นมันออกเสียงคล้ายเรนไง ชื่อไม่ได้แปลว่าฝนเหรอ" ใบบัวเดาจากที่พ่อของเขาชื่อวาโยที่แปลว่าลม  

พ่อชื่อลม ลูกชื่อฝน มันก็เข้ากันดีไม่ใช่รึไง 

"เร็นไม่ได้แปลว่าฝนครับ พ่อบอกว่ามันเป็นภาษาญี่ปุ่น" 

".........." 

"เร็น แปลว่าดอกบัว" 

วินาทีนั้นใบบัวแทบหยุดหายใจ