……………………..
“ไม่คิดอะไรกับเราจริงๆหรอ?” เสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยถามแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ สายตาคนถามวนเวียนตามกรอบใบหน้าก่อนจะหลุบมองริมฝีปากฉัน ความรู้สึกเหมือนคอแห้งปากแห้งคล้ายกระหายน้ำจนต้องแลบลิ้นเลียริมฝีปากลดความประหม่าที่ก่อตัวขึ้น
“…ไม่คิด”
“แต่เราคิด”
“…!”
“…และทีมก็คิดเหมือนกัน”
“ไม่!”
“พิสูจน์ไหมครับ?”
“!”
……………………….
“หฤษฎ์!”
“ครับ”
“เราไม่เล่น!” พูดพร้อมเบี่ยงหลบจมูกของอีกคนที่คลอเคลียใกล้ใบหน้าฉัน
“เราก็ไม่เคยเล่น…”
“…”
“เราเอาจริง…ทำจริงด้วย!”
“หยุด! ไม่ต้องพูดเลยนะ” ยกมือปิดปากคนขี้แกล้งที่ยิ้มล้อฉัน สัมผัสนุ่มหยุ่นและความชื้นหน่อยๆจากริมปากคนตรงหน้าแตะลงบนอุ้งมือฉันที่ปิดปากเขาไว้อยู่ พอคิดได้ว่าต้องดึงมือหนีก็ไม่ทันเสียแล้ว ฝ่ามือหนาจับข้อมือลงแล้วยึดไว้กับพนักผิงโซฟา
“ทีมไม่ชอบเราหรอครับ?”
“…”
“ห้ามโกหก…ไม่งั้นเราจะลงโทษทีม”
“…ไม่”
……………………
Guest
