คำโปรย
จูเพ่ยเพ่ย ต้องหาผู้ที่มีเหมยรัตติกาลบนหน้าผาก มาบำเพ็ญคู่เพื่อบรรลุวิชาขั้นสูงสุด และหลุดพ้นจากความตาย
เมื่อรู้ว่าบุรุษผู้นั้นที่ต้องบำเพ็ญคู่ด้วย เป็นศิษย์พี่ของตนที่ออกไปฝึกวิชานอกสำนัก นางก็อับอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี ที่ไปปล่อยไก่ตัวโตให้เขาเห็นก่อนหน้า ทว่า
ถ้าฝึกวิชาไม่สำเร็จนางจะต้องตาย ดังนั้นจูเพ่ยเพ่ยจึงงัดทุกแผนเข้าหาศิษย์พี่ผู้ใสซื่อ เพื่อเอาเขามาบำเพ็ญคู่ให้ได้ และแล้วนางก็ทำสำเร็จศิษย์พี่ใหญ่ของนางติดกับแล้ว
เพียงแต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าศิษย์พี่ผู้ใสซื่อของนางได้วางหมากเล่ห์กลลวงให้นางลงไปในกับดักเขาอย่างแนบเนียน
## คัตซีน
ตงจื่อห้าวทำหน้าลำบากใจ ทั้งที่หัวใจเขากระเพื่อมไหวรอคอย คนตัวเล็กติดกับดักร้ายของเขาแล้วเต็ม ๆ “ข้าอ่านยังไม่เข้าใจเลยจะช่วยเจ้าได้อย่างไร”
จูเพ่ยเพ่ยหน้าแดงซ่าน “ขะ ข้าทำเอง ในตำราบอกให้คนฝึกเป็นผู้ดูดพลังหยาง ศิษย์พี่ช่วยเพ่ยเพ่ยเถิดนะเจ้าคะ ท่านลองอ่านดูว่าถ้าฝึกวิชานี้ไม่สำเร็จเพ่ยเพ่ยจะสิ้นใจในไม่ช้า”
“รุนแรงเพียงนั้นเลยหรือศิษย์น้อง” ตงจื่อห้าวทำสีหน้ากังวลแกมลำบากใจ คิ้วกระบี่ขมวดเข้าหากัน “ได้ พี่จะช่วยเจ้า เรามาศึกษาตำราไปด้วยกัน ไหนเอามาดูสิ”
ตงจื่อห้าวเดินเข้าไปแผงอกแนบแผ่นหลังคนตัวเล็กอย่างเจตนา ทว่าเขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อ่านตำราอย่างตั้งใจ “เรียวปากแนบชิดละเมียดละไม ลิ้นร้อนกวัดแกว่งในโพรงปาก จุมพิตหอมหวามจะรวมปราณให้เป็นหนึ่ง” เขาอ่านออกเสียงให้สตรีตัวเล็กเริ่มบทรักที่เขาวางกับดักไว้
“ศิษย์น้องเจ้าต้องประกบริมฝีปากเจ้ามาที่ริมฝีปากของพี่” หมาป่าเจ้าเล่ห์เอ่ยทั้งสีหน้ามึนงง คล้ายไม่เข้าใจว่าการประกบปากของชายหญิงเป็นเรื่องที่ไม่ควร
จูเพ่ยเพ่ยร้อนฉ่าไปทั้งหน้า เรื่องแบบนี้นางเคยเสียที่ไหน แม้จะเขินอายจนอยากวิ่งหนี แต่นางต้องสำเร็จวิชานี้ถึงจะรอดตาย ดังนั้นแค่ปากประกบกันจะไปยากอะไร
ตึก ตึก ตึก
หัวใจดวงน้อยเต้นแทบทะลุอก ในขณะที่เขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อแนบริมฝีปากตนไปบนริมฝีปากของศิษย์พี่ แล้วผละออกอย่างรวดเร็ว
“เจ้าทำไม่ถูก ศิษย์น้องแบบนี้เรียกว่าปากชนกัน ไม่ใช่จุมพิต ในตำราบอกว่าลิ้นกวัดแกว่งในโพล่งปาก” ชายหนุ่มพูดพลางนั่งลงบนตั่ง เพื่อให้นางโน้มตัวลงมาจุมพิตอย่างสะดวก
จูเพ่ยเพ่ยผู้ชื่อเสียงโด่งดังเรื่องการเกี้ยวพาบุรุษ ในยามนี้สิ้นชื่อโดยสิ้นเชิง นางไม่ได้เก่งเรื่องเกี้ยวพา แค่เป็นคนอัธยาศัยดีชอบคุย บุรุษเหล่านั้นตามติดนางเอง นางหาได้ทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควร แค่มีความสุขยามเห็นบุรุษน้อยใหญ่หน้าแดง จึงย่ามใจ เห็นเมื่อไรเป็นต้องเอ่ยแซวเพราะความเคยชิน
“ลองอีกครั้ง ผ่านด่านนี้ค่อยไปด่านอื่นต่อ”
มองศิษย์พี่ที่มีสีหน้าจริงจัง ก็อดคิดไม่ได้ว่าตนเองนั้นไม่ได้เรื่อง แค่นี้ก็เขินอายใจเต้นแรงทำสิ่งใดไม่ถูก ศิษย์พี่ยังหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไรเลย เขาบริสุทธิ์ใจช่วยเหลือ ถ้านางยังมัวเขินอายแล้วอย่างนี้จะบรรลุขั้นวิชาได้อย่างไร
ศิษย์พี่ผู้ใสซื่อของนางยังรู้ว่าไม่ถูกต้อง นางจะทำเสียเรื่องไม่ได้ดังนั้นต้องตั้งใจ “เพ่ยเพ่ยจะลองใหม่”
จูเพ่ยเพ่ยสูดหายใจเข้าลึก แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นฮึกเหิม นางโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากของศิษย์พี่ ความนุ่มหยุนของริมฝีปากทำให้ใจนางเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งประหม่า ทั้งเขินอาย ทั้งไม่เข้าใจว่าลิ้นกวัดแกว่งในโพรงปากต้องทำอย่างไร
หญิงสาวผู้ติดกับหมาป่าเจ้าเล่ห์ประกบปากแน่นิ่ง แล้วแลบลิ้นออกมาทดลองกวัดแกว่ง ทว่ามันเข้าไปในโพรงปากไม่ได้
ต้องทำอย่างไรล่ะ ศิษย์พี่ก็ดูเหมือนจะไม่เข้าใจด้วย
“ศะ ศิษย์พี่ท่านอ้าปากหน่อยสิ”
ตงจื่อห้าวเกือบหลุดขำ ทว่าเขายังระงับไว้ทัน จึงเผยอปากให้นางเล็กน้อย เวลานี้เขาต้องสะกดใจตนเองไม่ให้จับนางกิน อกแทบระเบิดร้อนรุ่มไปทั้งตัว
ทุกคนขาเรื่องนี้เหมียวมาเสิร์ฟความแซ่บ และความเจ้าเล่ห์หน้าซื่อใจคดของพระเอก
คำเตือน
เรื่องนี้มีการบรรยายกิจกรรมทางเพศ หากใครไม่ชอบแนวนี้ผ่านไปก่อนนะคะ
ลิขสิทธิ์
ขอสงวนลิขสิทธิ์ ไม่อนุญาตให้นำไปสร้างซ้ำหรือดัดแปลงใด ๆ ทั้งสิ้น
เหตุการณ์และสถานที่ในเรื่องไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น เหมาะกับ 18+
Guest
