Prolouge
‘ลาก่อนนะครับคุณฤกษ์ อยู่ที่นี่ไม่มีใครเห็นคุณค่าของดาวเลย รวมทั้งคุณ...ที่ดาวรักที่สุด ดารินทร์ลูกสาวของเราไม่สามารถสืบสกุลให้คุณได้ ขอเอาแกไปด้วยนะครับ จะได้ไม่มีใครมาว่าให้อีกว่าเป็นลูกคุณฤกษ์ประสาอะไรหน้าตาไม่เหมือนสักนิด อ้อ ใบหย่าเซ็นไว้ให้แล้วนะครับ ขอให้มีความสุขกับคู่หมั้นคนสวย ว่าง ๆ ก็แวะมาร้านยำดาวบ้างนะ...จะทำเมนูคนระยำให้ทานครับ…’
“ดีค่า ดายินนะคะ ยูกพ่อลึกแม่ยาวค่า”
“เอาชื่อนี้ดีกว่า ยำแม่ม่ายแซ่บลืมผัว…คอมเมนท์บอกชอบมาก เอาชื่อนี้เนอะดาว ร้านยำแม่ม่ายแซ่บลืมผัว”
“ผู้ดีอย่างคุณจะกินได้เหรอครับน้ำยำร้านดาวเผ็ดนะ ใช้วัตถุดิบสดสะอาด แต่ไม่ใช่มะนาวปลูกในกระถางทองคำคุณจะทานได้เหรอครับ” การประชดประชันใช้คำได้เจ็บแสบพอ ๆ กับจดหมายที่ทิ้งไว้ให้ก่อนหนีมา แต่ไม่ทำให้ฤกษ์สะดุ้งสะเทือนสักนิด
“ได้สิ น้ำเธอฉันยังเลียมาแล้วเลย น้ำยำจะอร่อยสู้หรือเปล่า...หืม”
Guest
