แจ้งก่อนอ่านงับ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องจะเป็นช่วงปี พ.ศ.2500 วิถีชีวิตจะดำเนินไปอย่างราบเรียบ เทคโนโลยีและไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึงในบางพื้นที่ การสื่อสารส่วนใหญ่จะเป็นการสื่อสารกันแบบโดยตรง การแพทย์จะยังเป็นแบบโบราณ และกฎหมายในบางกรณีจะไม่เหมือนกับช่วงเวลาในปี พ.ศ.ปัจจุบันนะคะ
โปรย
“อยากเป็นเมียข้าจนตัวสั่นเลยสิ ผู้หญิงอย่างเอ็งหน้าซื่อตาใสแต่มารยาร้อยเล่มเกวียนจริง ๆ อย่าคิดว่าได้แต่งไปแล้วข้าจะยกย่องเอ็งเป็นเมีย”
“...” แก้วตาเม้มปากแน่น ไม่ยอมเงยหน้าสบตากับเขา ตอบโต้เพียงในใจเท่านั้นว่าเธอเองก็ไม่ได้อยากได้เขาเป็นผัวเหมือนกัน รู้เช่นเห็นชาติเขาแล้วมีแต่โทษตัวเองในความใจง่ายนั่นแหละ
“หากข้าจะมีเมียอีก เป็นเมียจริง ๆ ของข้าก็ให้เอ็งสำเหนียกตัวเองด้วยว่าไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไร อยู่ในที่ที่เอ็งควรอยู่”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ว้ายย เอาจริงดิพี่ จะมีเมียสองเมียสามเหรอ ไป เอาโลดดดด จะรอดูเด้ออออ
บักคนที่จะทิ้งลูกทิ้งเมียนี่มันจะเป็นยังไงงงงง
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทอร์คคๆ ค่าา
ทักทายยยยยนักอ่านนนที่รักกของไรต์พายค่าาาา คิดถึงทุกคนสุดหัวใจเลยค่าาา สองเดือนแย้วววที่ไม่ได้เจอกัน
กอดดดๆๆๆทุกคนะคะ ไรต์มาเปิดเรื่องใหม่แล้ว ขอฝากเนื้อฝากตัวให้บักอันนี่ด้วยนะคะ
ถ้ายังหลงรักพอ.สันขวานอยู่มาเลยค่าา เป็นธงแดงไม่จริงใจเพราะการกระทำสวนทางกับคำพูดเสมอ เช่นว่า
>ไม่รักเมีย ไล่เมียที่กำลังท้องหนีไปอยู่ที่อื่นเพราะอยากให้เมียลำบาก แต่ส่งคนใช้ไปดูแลเมีย
>ไม่รักเมีย คนอื่นมองเมีย แต่มันมองคนอื่นตาขวาง (หมายังมองไม่ได้)
>ไม่รักเมีย ไม่กินข้าวเมีย กลัวเมียใส่อะไรที่ไม่ดีในกับข้าว แต่แย่งข้าวจากลูกน้องเพราะเมียเป็นคนทำข้าวนั้น
พระเอกของไรต์ยังเป็นประสาทเช่นเดิมนะคะ ใครรับได้มาเลยยยค่ะะะ ฮ่าาาา พร้อมแล้ววว
ฝากติดตาม นามปากกา ภิ-สรา ไว้ด้วยนะคะ คุณนักอ่านจะไม่พลาดดเมื่ออัพเดทเรื่องใหม่ค้าบ
Guest
