ชีวิตการแข่งขันของสนมน้อยในจวนขององค์ชาย

เสิ่นเว่ยผู้ประสบความสำเร็จเกินหน้าได้เดินทางข้ามกาลเวลาและพบว่าตัวเองเป็นเพียงสาวใช้ระดับต่ำสุดในจวนใหญ่ของเจ้าชายหยวน

เจ้าชายหยวนมีฐานะอันสูงส่ง แต่บรรดาเหล่านางสนมของพระองค์ต่างก็พอใจที่จะใช้ชีวิตที่น่าเบื่อ พระชายาผู้สูงศักดิ์สงบเสงี่ยมดุจดอกเบญจมาศ ส่วนนางสนมคนอื่นๆก็แสวงหาชีวิตแบบสามีภรรยาเดียว หญิงที่กลับชาติมาเกิดใหม่นั้นผิดหวังในตัวองค์ชายหยวนอย่างมากและไม่ยอมแพ้ต่อความพยายามใดๆ ส่วนนางสนมที่ขี้ขลาดคนอื่นๆ ก็ไม่กล้าทำอะไรเลย...

ราชินีแห่งการแข่งขันในที่ทำงาน เสิ่นเว่ย ประกาศ: อย่ามาห้ามฉัน! ฉันจะทำงานหนักกว่าพวกขี้เกียจที่ไม่มีความทะเยอทะยานพวกนี้!

-

องค์ชายหยวนเคยชินกับบรรยากาศที่สงบเงียบในฮาเร็มของเขา จนกระทั่งมีหญิงโสเภณีที่มีทักษะพิเศษปรากฏตัวขึ้น

นางสนมคนนี้มีรูปโฉมงดงามอย่างน่าทึ่ง เชี่ยวชาญทั้งด้านวรรณกรรมและการเต้นรำ ขยันขันแข็ง และมักจะสร้างความตื่นเต้นให้กับพระองค์อยู่เสมอ องค์ชายอดไม่ได้ที่จะมองดูนางเพียงเสี้ยววินาที อยากมองดูไปตลอดชีวิต

หลายปีต่อมา เสิ่นเว่ยได้กลายเป็นพระสนมผู้ทรงอำนาจสูงสุดแห่งอาณาจักร โดยมีลูกๆ และได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้แต่เพียงผู้เดียว

ในระหว่างนั้น ฮ่องเฮาผู้เป็นภรรยาเอกก็ยังคงสงบสุขเช่นเคย ส่วนพระสนมทั้งหลายก็แก่ชราลงและยังไม่เคยได้สัมผัสกับชีวิตแบบมีคู่ครองเพียงคนเดียว ส่วนหญิงที่กลับชาติมาเกิดใหม่ก็ยังคงกินอาหารมื้อง่ายๆ ในตำหนักอันแสนเรียบง่ายของเธอ...

หลังจากดิ้นรนมาครึ่งชีวิต ในที่สุดเสิ่นเว่ยก็ปล่อยวางทุกอย่างและเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอออกมา ใช้ชีวิตพักผ่อนอย่างเต็มที่ ฮ่องเต้ที่อายุมากขึ้นแล้วพูดขึ้นมาว่า “เจ้าแข่งขันเพื่อความโปรดปรานเพียงเพื่อจะปล่อยวางทุกอย่างลงงั้นหรือ”

เสิ่นเว่ยที่กำลังกินเมล็ดแตงโมเป็นอาหารว่าง: “อะไรกันเพคะ?”

การมีชีวิตอยู่คือการพักผ่อน

ฮ่องเต้ที่สละราชบัลลังก์แล้วรู้สึกประหลาดใจมากขึ้นเมื่อพบว่าในวัยกลางคนมีผู้ชายคนอื่นเข้ามาแย่งชิงความรักจากภรรยาของเขา!