"คุณเป็นใครเหรอครับ" ผมลองถามออกไปหวังว่าเขาจะได้ยิน
คนด้านในกระจกดูตกใจ ราวกับว่าเขาเองก็มองเห็นผมเช่นกัน
"คุณ คุณ คุณ ผมได้ยินเสียงของคุณ คุณเองก็ได้ยินเสียงของผมใช่ไหม" อีกฝ่ายตอบกลับมา
"ผมคงไม่ได้บ้าไปแล้วหรอกใช่ไหม" ที่ยืนคุยกับตัวเองแบบนี้
"ถ้าคุณบ้า ผมเองก็คงบ้าเหมือนกัน ผมเฝ้าภาวนาทุกวันขอให้มีใครสักคนมาช่วยผมออกไปจากตรงนี้ที ในที่สุดความปรารถนาของผมก็เป็นจริง" คนในกระจกพูดออกมาอย่างมีความหวัง
"คุณไม่มีความสุขอย่างนั้นเหรอ" ผมนั่งลงคุยกับคนในกระจก
สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องที่ 2 ของไรท์นะคะ
คำเตือน!!
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว ชาย x ชาย ที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละคร สถานที่ต่าง ๆ คือสิ่งที่สมมติขึ้นมาไม่มีส่วนเกี่ยวของกับบุคคล อาชีพ วิชาชีพ สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใด ๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และอาจมีภาษาพูดเล็กน้อยเพื่ออรรถรส ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านถอดสมองออกไปก่อนนะคะ เพราะอาจจะหาความสมเหตุสมผลไม่ได้จากนิยายเรื่องนี้