ในคืนที่หิมะโปรยปรายเหนือหุบเขาเงียบงัน
ต้นเหมยต้นหนึ่งผลิดอกสีดำราวเถ้าถ่าน มันมิได้เบ่งบานเพราะฤดูกาล แต่เพราะพิษในเลือดหญิงสาวผู้หนึ่ง…
“จูเหยียน” หมอยาผู้มากด้วยคุณธรรม ชื่อเสียงนางเลื่องลือไปทั่วใต้หล้า
แต่ในคราหนึ่งที่ความรักพัดเข้ามาราวพายุฤดูหนาว ชีวิตของนางกลับถูกเหวี่ยงลงเหวลึก
เขา…คือ “หลานเจิน” บุตรชายขุนนางใหญ่ ผู้ถืออำนาจ และเคยคือผู้ที่มองนางเป็นเพียงของเล่นจากชาวบ้าน
แต่เมื่อดอกเหมยเริ่มแผ่กลิ่นพิษ…หัวใจเขากลับสั่นไหวด้วยความรักที่ไม่อาจถอนถอน
หนึ่งเป็นพิษ…
หนึ่งเป็นผู้ลิ้มรสพิษด้วยเต็มใจ…
ท่ามกลางเงาอำนาจ ศึกสงคราม และสายตานับร้อยที่ไม่ยอมรับ
ทั้งสองต่างหลงวนอยู่ใต้เงาต้นเหมยที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพียงสมุนไพรพื้นบ้าน
แต่บัดนี้กลับกลายเป็น รากเหง้าของคำสาป และความรักที่ไม่มีวันถอยกลับ
ใต้รากต้นเหมย คือบทกวีของรักที่บิดเบี้ยว
เรื่องราวของหญิงผู้เลือกเป็นผู้ให้พิษ
และบุรุษผู้เลือกยอมตาย…เพื่อให้พิษนั้นกลายเป็นกลีบดอกขาวแทนกลีบดำ
นี่มิใช่นิยายแห่งความงดงามเพียงผิวเผิน
แต่คือการเดินทางผ่านบาดแผลของหัวใจ ผ่านเส้นเลือดของความรักอันลุ่มหลง เจ็บปวด และมืดดำ
จนกว่าจะพบแสงสว่างใต้เงารากไม้ ที่ไม่มีใครกล้ามอง
“หากความรักคือพิษ
ข้าขอเป็นผู้ลิ้มมัน จนหยดสุดท้าย…”
หากท่านพร้อมแล้ว…เชิญจุดตะเกียง เปิดม่าน และก้าวเข้าสู่ป่าแห่งคำสาป
ปล่อยใจให้ไหลลื่นไปกับกลิ่นหอมของเหมยพิษ และเสียงหัวใจที่เต้นสะท้อนใต้แผ่นดิน
ขอให้รัก…แม้เป็นพิษ ก็ยังงดงาม