เสน่หาครั้งคราว

นิยายใหม่ 

เสน่หาครั้งคราว 

โ ม ริ น 

คำโปรย... 

กีรติไม่เคยให้สถานะกับอินนลิน ไม่ให้ความสำคัญหรือมองพิเศษ ก็แค่คนสองคนโคจรมาพบกัน เขาถูกใจคลั่งไคล้เธอจนปล่อยผ่านไม่ได้ เกิดเสน่หาจนอยากครอบครอง เธอเองก็ลำบากต้องการหาที่พึ่ง จึงตกลงทำข้อเสนอที่วาบหวาม เธอได้เงิน เขาได้ความสุขทางกาย มันเป็นอะไรที่ยุติธรรมดีที่สุดแล้ว  

ทว่าก่อนสัญญาสิ้นสุด อินนลินกลับพบว่าเธอตั้งครรภ์ ซึ่งข้อนี้ไม่ได้อยู่ในเงื่อนไข ทั้งที่ตั้งใจจะเดินออกไปจากชีวิตของกีรติเงียบ ๆ เขากลับรู้ความจริงเข้า จึงเข้าใจผิดคิดว่าเธอใช้เด็กบริสุทธิ์ผูกมัดตัวเขาเอาไว้   

“ฉันเขียนสัญญาชัดเจน แต่ทำไมเธอถึงใช้เด็กเป็นเครื่องมือจับฉันขนาดนั้น ถ้าไม่สงสารตัวเองก็ควรสงสารเด็กตาดำ ๆ บ้าง เขาจะรู้สึกยังไงถ้าโตขึ้นมาแล้วถามหาพ่อ”  

ตัวอย่าง 1 ... 

“ฉันจะส่งเธอเรียน ให้เงินใช้ทุกเดือนโดยไม่ต้องทำงาน หรืออาจทำที่ร้านอาหารอย่างเคยก็ได้ถ้าอยาก และฉันจะจ่ายพิเศษเพิ่มให้ตามสมควร” 

“มีข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะ”  

“นอนกับฉัน นอนแบบมีอะไรกัน ไม่ต้องใช้หัวใจ ใช้แค่ร่างกายแลกเปลี่ยนความสุขกัน แค่นั้น นี่คือวิถีการเป็นผู้หญิงของฉัน และอีกข้อ คือฉันจะไม่รักเด็กของตัวเอง ไม่ต้องพยายามเอาใจ ไม่ต้องทำเพื่อฉัน วันเกิดหรือวันครบรอบอะไรไม่ต้องจำทั้งนั้น สำหรับฉันคือไม่สำคัญ”  

“แล้วถ้าวันหนึ่งลินมีความรู้สึกมากกว่านั้นล่ะคะ” 

“อย่างเช่น”  

“รักคุณติ” 

“นั่นมันเป็นปัญหาที่เธอต้องจัดการความรู้สึกตัวเองให้ไว” 

ใครบ้างจะไม่หลงเสน่ห์และคารมหนุ่มหล่อแถมยังโสด แค่แรกพบที่เจอเขาเธอก็แทบก้าวขาไม่ออก สมองไม่ยอมสั่งการอะไรนอกจากจ้องหน้าเขาอย่างไม่ระวัง หัวใจดวงน้อยที่ไม่เคยมอบใจให้ใครก็เต้นระรัวฟ้องว่านี่คือสิ่งที่เจ้าก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายต้องการ 

“เธอจำแค่ว่า เราผ่านมาเจอกันและปรนเปรอร่างกายให้กันและกัน ฉันได้ความสุข เธอได้เงิน แค่นั้นก็พอ”  

ตัวอย่าง 2 ... 

“ฉันจะยังดูแลเธอต่อ ไปจนกว่าจะคลอด อยู่จนลูกหย่านมได้ จากนั้นเธอก็ไปซะพร้อมกับเงินก้อนใหญ่ที่ฉันมั่นใจว่าไปเริ่มต้นได้ไม่ลำบาก”  

“ไม่มีวันนั้นหรอก...” อินนลินหัวเราะสมเพจกับความคิดไม่เข้าท่าของกีรติ “ในเมื่อไม่ต้องการลูก แล้วจะพรากเขาไปจากลินทำไม”  

หญิงสาวเดินเข้าไปหาคนใจร้ายแล้วชี้หน้ากับแววตาโกรธขึ้งมีน้ำตาคลอเบ้าท่าทางเอาจริง 

“คุณติจะไม่มีวันได้ทำตามใจและไม่มีวันได้ในสิ่งที่ต้องการ คุณจะไม่มีวันพรากลูกไปจากลินได้ สิ่งเดียวที่จะให้คุณได้คือการไม่มีลินกับลูกอยู่ในชีวิต” 

ไม่มีวันตั้งสามครั้งสามครา ! กีรติก็อยากรู้เหมือนกันว่านกน้อยปีกหักอย่างอินนลินจะหนีเขาไปได้ไกลสุดขอบฟ้าที่กว้างใหญ่ได้สักแค่ไหน เพราะโลกของเธอก็เท่าฝ่ามือของเขา แค่พลิกฝ่ามืออีกครา ร่างอันสะบักสะบอมก็อยู่ในกำมือเขาแล้ว วันนั้นละเขาจะให้บทเรียนคนอย่างเธอ ให้สำนึกว่าคำว่าไม่มีวันของเธอ คือไม่มีวันหนีพ้นสำหรับเขาต่างหาก  

“เก่งจริง ๆ เลยนะ เก่งแบบนี้เก็บแรงครางให้ดังละกัน”  

“คุณจะทำอะไร” กว่าจะรู้ตัวก็เสียท่าหมดทางหนีทีไล่ 

“เธอคงไม่กังขาวิธีการทำลูกหรอกใช่ไหม” 

“คุณไม่มีสิทธิ์ในตัวลินแล้ว ถอยออกไปให้พ้น” ยิ่งสั่งเขา แต่ดูเหมือนร่างเล็กบอบบางของเธอเป็นฝ่ายถอยจนมุมเสียเอง ก่อนจะลอยหวือขึ้นด้วยอ้อมแขนแกร่งแล้วอุ้มพาไปบนโซฟานุ่ม ที่เคยเป็นสังเวียนสวาทอย่างถึงพริกถึงขิง  

“เงื่อนไขเรายังคงอยู่ไปจนกว่าเธอจะคลอด” หลังมือเย็นเฉียบแตะแก้มนุ่มที่มีคราบน้ำตาเบา ๆ หากแต่ไม่ใช่ความสงสารจากเขา ซึ่งมันเหมือนเป็นการเตือนกลาย ๆ ว่า นกน้อยปีกหักอย่างเธอและชีวิตเล็ก ๆ ในครรภ์ ต้องถูกขังในกรงหลังจากที่คิดหนีไปจากเขาเช่นกัน  

“แล้ววันนั้นมาถึง เธอจะไปจากฉัน ก็เชิญไปได้เลย แต่ระหว่างนี้เรายังไม่หมดธุระกัน”  

ทั้งที่อยากโยนคนอวดดีทุ่มลงให้กระดอนขึ้นมา กระชากเสื้อผ้าให้ขาดวิ่น แต่เขากลับห่วงเจ้าตัวน้อย จึงคิดได้ว่าบางทีวิธีลงโทษนั้นไม่จำเป็นต้องใช้ความรุนแรงเสมอไป เพราะสามารถทำให้เธอครางไม่เป็นภาษาได้ตั้งหลายท่วงท่า เคยดิ้นเร่า ๆ สั่นระรัวเวลาสัมผัสสวรรค์ ร้องขอปานจะขาดใจก็เคยมาแล้ว ทำไมครั้งนี้เขาจะทำไม่ได้ล่ะ 

********** 

สวัสดีค่ะ กลับมาเจอกันอีกแล้ว เย่ ๆ  

เรื่องนี้ออกแนวขมหน่วงหน่อย ๆ มีเลิฟซีนด้วยนะคะ ยังไงฝากติดตามพี่ติกับน้องลินด้วยน้า 

E-BOOK คาดว่ามาไม่เกินวันที่ 5 มิถุนายนนี้ค่ะ