ข้าเป็นได้แค่น้องสาวข้างจวนของตัวร้ายเท่านั้น

"ในเมื่อพระเอกเป็นของนางเอก พระรองเป็นของทุกคน เช่นนั้นตัวร้ายผู้นี้ “โอวหยางเมี่ยว” จะขอยืดอก อ้าแขนรับเอาไว้เอง มามะคุณตัวร้าย มาเป็นของเมี่ยวเมี่ยวเสียดีๆ!" 

ผู้อื่นมักจะมองเหล่าตัวร้ายด้วยสายตารังเกียจ พวกเขาเป็นตัวขัดขวางความสุขและมักจะสร้างปัญหาให้เหล่าตัวเอก อุปสรรคทั้งหลายล้วนเกิดจากน้ำมือของพวกเขา ทว่า “เมี่ยวเมี่ยว” ที่รู้ลึกถึงเบื้องหลังของเหล่าตัวร้ายกลับคิดต่าง

ในขณะที่เขาถูกรังเกียจ นางกลับมองว่าน่าสงสาร…

ในขณะที่เขาทำตัวร้ายกาจ นางกลับมองว่าช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน…

และในขณะที่เขากำลังเสียอกเสียใจจากการสูญเสียนางเอก ความรู้สึกเจ็บปวดเหล่านั้นก็ส่งมาหานางด้วยเช่นกัน…

เหล่าตัวร้ายล้วนน่าเห็นใจ ไม่เพียงพื้นเพต่ำต้อย ต้องอดทนอดกลั้น ถีบตนเองขึ้นมาจากหลุมดำมืดแล้ว ยังต้องพ่ายแพ้ให้กับเหล่าตัวเอกอีกด้วย

เอาล่ะ! ในเมื่อพระเอกเป็นของนางเอก พระรองเป็นของทุกคน เช่นนั้นตัวร้ายผู้นี้นางจะขอยื่นอกรับเอาไว้ด้วยความเต็มใจเอง!

"เหตุใดเจ้าต้องมองข้าด้วยสายตาเช่นนั้น?" 

โอวหยางเมี่ยวได้สติหลังจากเสียงเยือกเย็นกระซิบเข้าข้างหู น่าแปลกน้ำเสียงนั้นฟังแล้วชวนขนลุก แค่นางกลับรู้สึกว่ามันนุ่มทุ้ม ฟังแล้วช่างเคลิบเคลิ้ม ไพเราะเสนาะหูไม่น้อย 

"……………………….."

"นี่ เจ้าจะมองข้าอีกนานหรือไม่?"

"อะ เอ่อ… " ดวงตากลมโตใส่แจ๋วหลุบตาลง เก็บซ่อนความคิดบางอย่าเองไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ฉีกยิ้มกว้างให้กับคู่สนทนา "พี่ชายวันนี้ท่านว่างพาข้าไปเดินเที่ยวด้านนอกหรือไม่?"

โป๊ก! 

นิ้วเรียวเคาะลงมาหน้าผากเล็ก แววตาของคนมองราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นโอวหยางเมี่ยวกลับใช้ดวงตากลมโตของตนมองอย่ารอคอย ไม่หวั่นเกรงความน่ากลัวและจิตใจดำมืดของเขา

ต่อให้คำกล่าวถัดมาของคู่สนทนาจะเป็นการปฏิเสธก็ตาม..

"ข้ามีงานรออยู่" เขาตอบกลับเสียงเรียบ ทว่าเจือไปด้วยความรำคาญ

โอวหยางเมี่ยวไม่ยอมแพ้ เขาไม่ว่างวันนี้ ก็ยังมีวันอื่น "เช่นนั้นวันพรุ่งล่ะ?"

"ก็มีงานอีกเช่นกัน"

"งั้นก็เป็นวันมะรืน" 

"……………………"

"หากไม่ว่างอีกข้าสามารถรอได้" 

โอวหยางเมี่ยวกล่าวเอาแต่ใจ นางบอกรอได้ก็คือรอได้ กิจวัตรในชีวิตประจำวันไม่ได้มีอะไรมาก ตื่นแล้วก็กิน กินเสร็จก็นอนอีก ดังนั้นนางจึงว่างงานพอดู กับการมานั่งรอพี่ชายข้างจวนพาไปเที่ยวเล่นจึงไม่นับว่าเป็นกระไร

"เจ้าไม่คิดจะไปเองเลยหรือไร เจอหน้ากี่ครั้งก็ต้องชักชวนด้วยประโยคเดิมๆ พี่ชายของเจ้าก็มีไม่ใช่หรือ เหตุใดไม่ชักชวนเขา และไหนจะตลอดเวลาที่เจอกันเหตุใดจะต้องมาด้อมๆมองๆปีนกำแพงขึ้นมาดูที่จวนของข้าด้วย?"

"อ้อ เรื่องนั้น...." นางอึกอัก กระพริบตาถี่พยายามหาข้อแก้ตัว

ประโยคคำถามยาวเหยียดทำสมองเล็กๆประมวลผลไม่ทัน จนคู่สนทนาถลึงตาใส่ โอวหยางเมี่ยวก็สามารถคิดเหตุผลรองรับได้พบดิบพอดี "แหะๆ เอาเป็นว่าท่านรู้เพียงข้าอยากสนทนา อยากไปเดินเที่ยวกับท่านสักครั้งก็แล้วกันเจ้าค่ะ" 

คำตอบนี้ทำเอาคนฟังชะงัก แต่โอวหยางเมี่ยวไม่ทันได้สังเกต นางยังคงกล่าวออกไปด้วยแววตาเป็นประกาย 

"หากข้าได้มีโอกาสไปเดินเที่ยวกับพี่ชายสักครั้ง เชื่อได้เลยว่าความหล่อเหลาของท่านจะต้องทำให้สตรีทุกผู้หันมาสนใจ และมองที่ข้าด้วยแววตาริษยาอย่างแน่นอน!"

"เพ้อเจ้อ"

"เอ๊า!" ใบหน้าเล็กหงอง้ำ ปากน้อยยู่ลง มองดูบุรุษตรงหน้าด้วยความเสียดาย "ท่านหล่อเหลาปานนี้ ข้าเองก็อยากจะ..."

"เอาล่ะๆ พอแล้ว พรุ่งนี้ช่วงสายของวันข้าจะเข้าไปรับมาเดินเที่ยวเล่นก็แล้วกัน"

"จริงหรือเจ้าคะ?!" ดวงตากลมเบิกกว้างดีใจ สั่นระริกไปด้วยความยินดีและตื่นเต้น "เช่นนั้นข้าขอเป็นคนเลี้ยงท่านเอง! พี่ชายอยากได้อะไรก็บอกข้ามาเลย รับรองได้ว่าเมี่ยวเมี่ยวจะเป็นป๋าให้พี่ชายเองเจ้าค่ะ!"

ไม่ว่าเปล่ามือเล็กๆยังตบอกไปมา แสดงออกว่าคำกล่าวนั้นเชื่อถือได้ ครั้นจะเอ่ยชวนสนทนาอีกก็นึกขึ้นได้ว่าจะต้องรีบไปหาเสื้อผ้าสำหรับใส่ออกไปพรุ่งนี้ จึงขอปลีกตัวออกไป "จริงสิ ไหนๆก็จะเข้าตลาด ต้องผ่านโรงน้ำชาอยู่แล้ว เราไปแวะจิบชากินขนมก่อนก็ดีนะเจ้าคะ อ๊ะ! พรุ่งนี้แล้วนี่นา ข้ายังไม่มีอาภรณ์เลย พี่ชายข้าขอตัวไปก่อนล่ะ!"

โอวหยางเมี่ยวไม่รู้เลยสักนิดว่าหลังจากนางเอ่ยเสร็จแล้ววิ่งกลับเข้าเรือนมีสายตาคู่หนุ่งมองไปไม่ลดละ ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาผุดรอยยิ้มมุมปากบางเบาขึ้น ก่อนจะหุบลงเมื่อรู้ว่าตนเองเผลอไผลไปกับท่าทางกระโดกกระเดกเมื่อครู่

เด็กอะไร… ซุกซนชะมัด!

เรื่องนี้ไม่เน้นดราม่า เน้นความน่ารักสดใสของเมี่ยวเมี่ยวโดยเฉพาะ 

เป็นนิยายเบาสมองค่ะ 

ทะลุมิติมาในนิยายเรื่องหนึ่ง มีพระเอก นางเอก พระรอง ตัวร้ายและตัวประกอบครบชุด 

อ่านได้แบบตลกขำๆ ไร้ดราม่า 

>> ขอชี้แจงกฎของการติดเหรียญ << 

เรื่องนี้ไรต์จะเปิดให้อ่านฟรีจนกว่า E-book จะออกวางจำหน่าย แต่มีติดเหรียญแบบอ่านล่วงหน้าบ้าง (ตอนละ1บาทค่ะ) หลังจากตอนที่ 15 เป็นต้นไป นักอ่านอยากอ่านก่อนใครสามารถอุดหนุนกันได้นะคะ 

โดยนักอ่านงบน้อยยังสามารถรออ่านได้ หลังจากอัพเดตตอนติดเหรียญอ่านล่วงหน้าแล้ว ในอีก 7 วันต่อมาจะปลดโดยอัตโนมัติเปิดให้อ่านฟรีนาน 3 วัน ก่อนจะติดเหรียญถาวรค่ะ 

ส่วนนักอ่านที่ต้องการ e-book (ไรต์สงวนตอนพิเศษลงเฉพาะ e-bookเท่านั้นเนื่องจากราคาติดเหรียญน้อยกว่าราคาจำหน่าย) ขอให้อดใจรอ ไรต์กำลังปั่นอย่างเต็มที่ โดยทั้งนี้จะตั้งราคาโปรโมชั่นเฉพาะการเปิดขายครั้งแรกลด 20% จำกัดระยะเวลา 4 สัปดาห์ หรือก็คือ 1 เดือนแรกที่เปิดขายเท่านั้น 

และหลังจาก E-book วางจำหน่ายอย่างเป็นทางการจะกำหนดวันเปิดให้อ่านฟรีและทำการติดเหรียญถาวร 

! คำเตือน ! 

TRIGGTER WARNING 

มีบรรยายความคิดของตัวละครที่ตั้งใจจะฆ่าตัวตาย / มีการบรรยายเนื้อหาของความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา 

ผู้อ่านพึงใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างสูง 

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาในตอนนี้ไม่เหมาะสมทางด้านความรุนแรง เพศและการใช้ภาษา 

พฤติกรรมบางอย่างของตัวละครในเรื่องไม่สมควรลอกเลียนแบบ ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น 

ผู้ใดที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างสูง 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ 

ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขบทความ เพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนจำดำเนินการทางกฎหมาย 

และสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่ง 

เพื่อการสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากสำนักพิมพ์และเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น