ทมิฬรัก..♡

"ออกไปให้พ้น.. !"

"ธุวนันท์คำรามออกมาเหมือนกับว่าเขาบาดเจ็บวงหน้าคมคร้ามกร้าวกระด้าง แฝงไปด้วยรอยทุกข์ทรมานอย่างเหลือล้น"

ร่างบางยืนนิ่งจ้องมองเขาผ่านม่านน้ำตาที่ไหลรินลงมาอย่างไม่ขาดสาย ธุวนันท์มีอาการหงุดหงิด ชายหนุ่มหันขวับไปเล่นงานเพื่อนรักของเขาแทน

"มึงพาเขามาทำไม.. ?"

"ธุวนันท์ขู่เข็ญ ชวินถอนใจเฮือก พามาดูสภาพคนบ้าน่ะสิ อีกฝ่ายตอบโต้ ธุวนันท์งุ่นง่าน ด้วยการปรากฏกายของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้เขาทำอะไรไม่ถูก นัยน์ตาดำคมมองร่างบางเหมือนจะคุกคาม"

"ก็เห็นแล้วนี่.. ไปให้พ้นสักทีสิ"

ชายหนุ่มเปล่งเสียงคำรามออกมา สยารีมองเขาก็เห็นสันกรามที่ขบจนนูนขึ้น ราวกับว่าอีกฝ่ายจะพยายามระงับยับยั้งสติอารมณ์ของตัวเองไว้

"พี่ธัญ.."

"ออกไป.. !"

"เขาตวัดตามองเธออย่างเกรี้ยวกราด สยารีมองความเหี้ยมเกรียมในน้ำเสียงและใบหน้าที่เต็มไปด้วยแรงโทสะของอีกฝ่าย ร่างสูงๆ หันหลังขวับในทันที"

หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น พยายามสะกัดกลั้นน้ำตาเอาไว้และก็ตั้งท่าจะเดินออกไป แต่มือของชวินก็เอื้อมมาขวางเอาไว้ ร่างบางชะงักค้างอยู่กับที่ ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่น้ำตาที่ไหลลงมาราวกับทำนบกั้น สยารีเงยหน้าขึ้นมองเพดานอย่างพยายามระงับความเจ็บปวด

"ยา.. จะไปไหน.. ?"

"ชวินถามเสียงไม่สบายใจ ก็.. กลับ หญิงสาวตอบเสียงแผ่วๆ ได้โปรดเถอะนะยา พูดกับมันที มียาคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้มันหายบ้าแบบนี้ได้ อีกฝ่ายขอร้อง"

พี่จะไปรอข้างนอก.. เขาไม่ฟังยาหรอกค่ะ เขาไม่ใช่พี่ธัญคนเดิมอีกต่อไปแล้ว และยาก็มีศักดิ์ศรีมากพอที่จะไม่ด้านหน้าวิงวอนเขา ในเมื่อเขาไม่ได้ต้องการยา.. และก็ลูกที่กำลังจะเกิดมา ประโยคหลังหญิงสาวพูดมันอยู่ในใจอย่างขมขื่น

"น้ำอุ่นๆ ร่วงพรูลงมาอย่างยากที่จะห้าม ร่างสูงๆ นั้นหันหน้ากลับมา รู้ตัวก็ดีแล้วนี่.. ไม่ต้องมาพูดให้มากความ ธุวนันท์ลงเสียงหนักอย่างหมิ่นแคลน สยารีกะพริบตามองเขาด้วยสีหน้าที่ร้าวราน เวิ้งว้างในหัวใจ"

ฉันไปแน่ค่ะ.. คุณไม่ต้องมาไล่ฉันหรอก และฉันก็ขอโทษที่เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตคุณ ความจริงฉันไม่ควรที่จะมาที่นี่เลยด้วยซ้ำ แต่ฉันก็คิดว่าคุณจะยังต้องการฉัน เมื่อคุณ.. สิ้นคุณแม่ของคุณแล้ว แต่ก็เปล่าเลยสักนิด..

"ฉันมันโง่.. ที่หลงเชื่อความรู้สึกงี่เง่าของตัวเอง ที่คิดว่าคุณจะยังคงรักฉัน ฉันควรรู้ว่าคนที่ทำให้คุณเปลี่ยนไปไม่ใช่แม่ของคุณ แต่เป็นตัวของคุณเองที่ต้องการให้ฉันไปจากทางชีวิตคุณ สีหน้าของชายหนุ่มกร้าวกระด้าง"

ร่างสูงๆ ยืนตระหง่านบอกให้รู้ถึงความตึงเครียดในอารมณ์ พูดถึงเรื่องบ้าอะไร.. เขาถามเสียงหนัก วงหน้าคมคร้ามนั้นบูดบึ้งอย่างไม่เข้าใจ

"ก็เรื่องที่คุณเอาแม่ของคุณมาบังหน้า เพื่อที่จะบอกเลิกกับฉันน่ะสิ จริงๆ แล้วแม่คุณไม่ใช่ต้นเหตุ เพราะขนาดสิ้นท่านไปแล้ว คุณก็ยังไม่ต้องการฉัน"

"ฉันรู้แล้วว่า เพราะอะไร.. ?"

เพราะคุณหมดรักฉันไงคะ.. เพียงแต่คุณแค่หาข้ออ้างโดยเอาแม่ของคุณมาบังหน้า คำพูดของเธอทำให้เขาหน้าแดงก่ำ อารมณ์รุนแรงที่ซ่อนอยู่ภายในแทบจะระเบิดออกมา

"จะคิดอย่างนั้นก็ได้.."

"ธุวนันท์พูดเสียงกร้าว ชายหนุ่มขบกรามแน่นอย่างโกรธจัด นัยน์ตาคู่คมกวาดไปทั่วใบหน้านวลเนียนที่นองไปด้วยน้ำตา คล้ายจะมองหาอะไรบางอย่าง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก เหมือนกำลังระงับอารมณ์ความรู้สึก"

ดวงตาคู่นั้นฉายแววเจ็บช้ำ ผสมกับความรู้สึกเหี้ยมเกรียม ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขา จี้หัวใจของหญิงสาวให้ปวดแปลบ จนแทบจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ

"เขาช่างโหดร้ายกับเธออย่างเหลือเกิน.."

"สยารีเมินหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากมองหน้าที่เลือดเย็นของเขา ซึ่งไม่มีอะไรเหลือให้เธอได้สงสัยอีกต่อไปแล้ว.. ในเมื่อเขาก็ยอมรับทุกอย่าง"

❣️มาแย้ว มาแย้วค่าา.. หลังจากจบการแข่งขันวอลเลย์บอลเนชั่นส์ลีก 2025 ในสัปดาห์แรกไปแล้ว วันนี้ไรท์ก็เลยถือโอกาสแวะเข้ามา ฝากนวนิยายรักดราม่าเรื่องใหม่ ที่จะลงให้ได้อ่านกันเร็วๆ นี้ค่าา..❣

"ก็ฝาก ฝากน๊าา.. ฝากติดตามและเป็นกำลัง 🩵 ให้กับผลงานเขียนของไรท์ด้วยนะคะ ฝากเรื่องทมิฬรัก.. ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจที่รักจ๋าทุกๆ ท่านทุกๆ คนด้วยค่า แวะเข้ามาอ่านกันเยอะๆ เลยน๊าา.."

ด้วยรักจาก..♡

by อินทุอร..♡