ตำหนักเงียบกลางหิมะ

ตำหนักเงียบกลางหิมะ

ในค่ำคืนซึ่งหิมะขาวโปรยปรายมิรู้สิ้น

เงาของตำหนักหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่ใต้เงาจันทร์

ไร้เสียงหัวเราะ ไร้เสียงร่ำไห้

มีเพียงเสียงลมหายใจแห่งความลับ ที่กรีดผ่านกำแพงวังหลวงทุกค่ำคืน

หญิงหนึ่ง…ผู้แบกอดีตอันขมขื่นซ่อนไว้ใต้ผ้าคลุมสีหิมะ

ชายหนึ่ง…ผู้ถูกตราไว้ว่าเป็นอสูรร้ายกลางเกมบัลลังก์

ในเงาเงียบของตำหนักนั้น พวกเขาไม่ได้พบกันเพียงเพราะโชคชะตา

แต่เพราะไฟที่ไม่เคยมอดดับในใจ…แม้จะถูกหิมะกลบจนหนาวเหน็บ

ที่นี่—ตำหนักที่ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีคราบน้ำตา

มีเพียงกลศึก การหักหลัง และเสียงครวญครางของหัวใจที่ยังไม่ยอมตาย

ความรักที่มิอาจกล่าว

ความแค้นที่มิอาจปล่อย

ความลับที่หากเปิดเผย จะล่มทั้งแผ่นดิน

ยามหิมะโปรย กลิ่นเลือดย่อมชัด

ยามเงาเคลื่อนไหว ใจคนย่อมแตกหัก

และยามริมฝีปากแนบชิด—ความจริงกลับไร้เสียง