ในราตรีแสงจันทร์วันนั้น โอรสแห่งนครวะลัญชลีผู้ไร้เดียงสา ได้รับแหวนหนึ่งวงจากองค์ชายแห่งนครเพลิงกนก พร้อมคำสัญญาง่ายๆ ที่เขาเฝ้าจดจำตราบชีวิต
“โตขึ้นเจ้าจะเป็นภรรยาข้า”
แต่เมื่อกาลเวลาพัดผ่าน...………… คำมั่นที่เคยอบอุ่นกลับถูกลืมเลือนเปลวไฟแห่งราชวงศ์เพลิงกนกหาได้จดจำบุปผาในคืนจันทร์นั้นไม่ มีเพียงบุปผาน้อยที่ยังยึดมั่น จนยอมทำทุกทางเพื่อตามรักนั้นคืนกลับความรักที่เขาทอด้วยหัวใจ ถูกเหยียบย่ำด้วยศักดิ์ศรี ความอัปยศ และคำว่า "ชายจะรักชายได้อย่างไร?"
จนในวันที่รักนั้นมิอาจไปต่อ แหวนวงเดิมถูกส่งคืนพร้อมหัวใจที่ไม่อาจเยียวยา และสิ้นสุดลงด้วยการจากไปอันเงียบงัน.………… เพื่อให้ “เขา” ได้รู้ว่า สิเน่หานั้น แม้สร้างได้ก็ทำลายได้เช่นกัน