ชีวิตช่างเล่นตลก
อชิระเพิ่งหัวเราะเพื่อนรุ่นพี่ที่มีลูกแบบฉับพลันไปหยก ๆ ไหงมันวกกลับมาเข้าตัวแบบนี้
เมื่ออยู่ดี ๆ แฟนเก่าก็กลับมาพร้อมเด็กคนหนึ่งแล้วบอกว่าเขาเป็น..พ่อ
"ฉันไม่ชอบเด็ก และเด็กนี่ก็ไม่ใช่.."
--------------------------------------------------
สี่ปีที่แยกจากกัน จะว่าเร็วก็เร็ว แต่จะบอกว่าช้า มันก็ช้าจริง ๆ เพราะช่วงเวลาที่ยากจะทำใจยอมรับ มันช่างผ่านไปเชื่องช้าและยากลำบากเหลือเกิน
ทว่า.. ในตอนที่เขาทำใจและลบลืมทุกอย่างได้ ใครอีกคนก็เดินกลับเข้ามาพร้อมขอความรับผิดชอบจากเขาแบบดื้อ ๆ
นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา คิดว่ามันทำใจและปรับตัวง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ?
อย่าแม้แต่จะคิด ! ว่าเขาจะยอมอะไรง่าย ๆ เหมือนเมื่อหลายปีก่อน ตอนเธอกับเขายังคบกันอยู่ !
(** จบดี ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ** )
ฮิม - อชิระ ธนะปรีดากุล ( 25 ปี ) [ ลูกเสี้ยวเนเธอร์แลนด์ ]
: ชีวิตหนุ่มโสดโหมดรักความสงบ ดันมาจบลงแบบไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่ออยู่ดี ๆ แฟนเก่าที่ออกปากขอแยกทางเองดันกลับมา เธอกลับมาคนเดียวไม่พอ ยังหอบเอาใครอีกคนเข้ามาหา แล้วบอกว่าเขาเป็น..พ่อของเด็ก อีกต่างหาก ลำบากคนมีความโกรธ และความเจ็บช้ำฝังอยู่ในใจ ต้องอ้าปากปฏิเสธทุกอย่างที่เธอกล่าวอ้างและจะยัดเยียดให้ บวกกับ..แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่ได้มีความรักใคร่เอ็นดูเด็กเล็กอยู่แล้วด้วย
“ถ้าจะทำแบบเดิม แล้วกลับมาทำซากอะไร!.”
มีอา - เมลดา มอร์แกน (พัฒนกุล) ( 26 ย่าง 27 ปี ) [ ลูกครึ่งเวลส์ - ไทย ]
: หลังจากเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอแยกทางเองเมื่อสี่ปีก่อน ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตามในคราวนั้น มาวันนี้ที่ยอมแบกหน้ากลับมาหาเขาอีกครั้ง ก็เป็นเพราะความต้องการของลูกสาว คราวนั้นที่ตัดสินใจทำ เธอทำเพื่อตัวของเขาก็จริง แต่..นับตั้งแต่วันนี้ที่ตัดสินใจกลับมาเป็นต้นไป จะขอทำตามความต้องการของลูกสาวตัวน้อยคนเดียวเท่านั้น...
“ขอโทษที่กลับมาทำให้นายลำบากใจ แต่ฉันต้องกลับมา เพราะ..ความต้องการของเมเบล”
เมเบล - อชิรญา มอร์แกน (ธนะปรีดากุล) ( 3 ปี )
: เด็กหญิงผู้เกิดมาพร้อมความสดใส ที่เติบโตมาเพื่อเป็นชีวิตชีวาให้คนเป็นแม่ แต่กำลังจะเข้าไปสร้างความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ให้กับชีวิตของคนที่ตนพร่ำเรียกว่า "พ่อ" แบบเต็ม ๆ ที่ถึงจะไม่โดยยอมรับ แต่เมเบลก็นับถือและเรียกหาคนเป็นพ่ออยู่ตลอด แม้จะโดนความเมินเฉยทำให้จอดสนิทนับครั้งไม่ถ้วนก็ตาม ซึ่ง..ความพยายามอยู่ที่นี่ แล้วความสำเร็จอยู่ที่ไหนกันล่ะ ?
“พ่อม่ายคุยกับหนู”
...ตัวอย่างในเรื่อง...
“มาทำไม ?”
ที่คิดและพร่ำบอกตัวเองมาตลอด ว่าไม่เคยทำอะไรสุ่มเสี่ยงพลาด ก็คงจะเป็นการทบทวนผิดพลาด และลืมนึกถึงหญิงสาวตรงหน้าไปเลยว่า คนเดียวที่ทำให้เขาเคยเสี่ยง ก็คือ..เธอ
“คือ..”
“ไหนบอกให้แยกจากกันไปไง แล้วกลับมาทำไมอีก”
“เมเบลถามหาพ่อ”
คำพูดเมื่อสักครู่ของคนตรงหน้า เหมือนจู่ ๆ ก็มีฟ้าผ่าลงกลางหัวแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ว่าจะมีพายุเข้าหรือฝนห่าใหญ่จากไหนซัดเข้ากระแทกหน้าอย่างนี้ เมื่ออยู่ดี ๆ คนเคยใช้คำว่า “แฟน” ร่วมกัน ดันพาตัวเองกลับมาหาอีกครั้ง ทั้งที่เป็นคนออกปากให้แยกจากกันเมื่อสี่ปีก่อนแท้ ๆ
นึกอยากจะไปก็ไป และอยากจะมาก็มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย กลับมาคนเดียวไม่เท่าไร แต่หอบใครอีกคนมาด้วยนี่คืออะไร ?
“ใครถามหาอะไรนะ! ?”
“เมเบลถามหาพ่อ” หญิงสาวพูดพร้อมพยักพเยิดหน้าไปหาร่างจิ๋วในวงแขนเป็นภาพประกอบ “ขอเข้าไปคุยในห้องได้ไหม ให้ยืนแบบนี้คงไม่ไหว”
“ไม่ต้องเข้ามา! จะเข้ามาทำไม ก้าวขาออกไปแล้วก็ไม่ต้องก้าวเข้ามาอีก”
ขาเรียวเสลาที่ตั้งท่าจะก้าวขยับเข้าห้องที่คุ้นเคย ก็มีอันต้องชะงักและจำต้องหดขากลับไปยืนที่เดิมแบบเลี่ยงไม่ได้ แม้ขาจะยอมถอยกลับ แต่ความจริงจังที่ไม่มีถอยในดวงตา ดันไม่ยอมขยับหรือยอมหันหลังกลับไปไหน ยังคงยืนปักหลักอยู่กับที่ไม่มีทีท่าว่าจะปวดเมื่อยอะไร เหมือนที่เคยพูดว่า คงไม่ไหว เลยสักนิด
ทั้งสีหน้า แววตา และท่าทางของหญิงสาวตรงหน้า มันดูจริงจังไม่มีลังเลหรือกังวลอะไรเลย
“ไม่ได้ตั้งใจมา”
“ไม่ได้ตั้งใจมา แล้วจะกลับมาทำไม ไปได้ตั้งกี่ปี แล้วจะกลับมาทำไมที่นี่อีกทำไม”
“น้องเมเบลอยากเจอพ่อ ก็เลยพามาหา”
“พ่อ ? เฮอะ!.จะมาถามหาความรับผิดชอบอะไรมีอา เราเลิกกันไปแล้วสี่ปี แล้วนี่..”
“อะไร จะพูดอะไรก็พูดให้จบสิ”
“เธอคิดดูสิมีอา เราเลิกกันไปสี่ปีแล้ว แล้วเด็กคนนี้..ใช่ความรับผิดชอบของฉันจริงหรือเปล่า”
“ฮิม!.. อย่ามาเรียกลูกแบบนั้น!.” หลุดปากโพล่งขึ้นเสียงดังพร้อมเสียการควบคุมสีหน้าและอารมณ์ ทันทีที่ได้ยินคนตัวโตพูดจบ มือข้างหนึ่งที่จับประคองอีกข้างที่ทำหน้าที่โอบอุ้มลูกน้อย ก็ยกขึ้นมาลูบแขนเล็กเบา ๆ ราวกับปลอบขวัญ
“เธอก็อย่าเรียกฉันเหมือนสนิทกันแบบนี้ ทั้งที่..”
“ใช่ เราแยกทางกันไปสี่ปีแล้วก็จริง แต่ช่วย คอ.วอ.ยอ คิด วิเคราะห์ แยกแยะหน่อยได้ไหม”
คนไม่อยากวิเคราะห์อะไรส่ายหัวระริก ไม่คิดจะทบทวนหรือเปิดใจแยกแยะอะไรทั้งนั้น ด้วยเดิมทีเขาก็ไม่ได้ญาติดีกับลูกเล็กเด็กแดงที่ไหนอยู่แล้ว เด็กก็คือเด็กที่ถามนั่นร้องจะเอานี่ไม่หยุด ที่บางทีก็อาจจะน่าเบื่อหน่ายและน่าส่ายหัวระอาในเวลาเดียวกัน เป็นเหมือน ๆ กันหมดนั่นแหละ
“ฉันไม่ คอ.วอ.ยอ. อะไรทั้งนั้น”
“รู้ว่าโกรธ แต่ช่วยแยกส่วนกันได้ไหม มีอาก็ส่วนของมีอา ลูกก็ส่วนลูกสิ”
“ไม่! ไม่แยกแยะอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันไม่ชอบเด็ก และเด็กนี่ก็ไม่ใช่...”
“อย่าพูดคำนั้นออกมาเชียว!.” ชี้นิ้วออกคำสั่งเสียงเขียว เมื่อมองปราดเดียวก็เดาออกว่าเขากำลังจะพูดอะไรออกมา “แบบนี้นี่ไง ก็เพราะฉันรู้ว่านายไม่... ฉันจึงขอแยกย้ายและแยกจากกัน”
“ใช่ ยังจำได้ดีนี่ว่าเธอเป็นคนพูดคำนั้นเอง แล้วตอนนี้กลับมาทำไมอีก!.”
“ก็บอกว่าเมเบลถามหาพ่อ บอกไม่เข้าใจหรือไง! หูดับสมองกลับไม่รับรู้อะไรแล้วเหรอ!.” รู้ว่าเขาโกรธ เข้าใจว่าคงแค้น แต่เธอเองก็โมโหเป็นเหมือนกัน
ซีรีส์ : รักกันตอนไหน...
- คืนนั้น คืนไหน...ที่ใจรู้สึกหวั่น (ขุน - วิว)
- แล้วจะเห็นใจกันวันไหน (คิม - ข้าว)
- OMG! อยู่ดี ๆ ก็มีแฝด(ตัวน้อย) (ธาม - ฝัน)
- WTF! จู่ ๆ อดีตคนรักก็กลับมาพร้อม...ลูก (ฮิม-มีอา) : on air
--------//// พูดคุยกัน ////--------
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 4 ของซีรีส์ รักกันตอนไหน... แล้วค่ะ
เป็นเรื่องราวของฮิม(เพื่อนของวิว) ที่ชีวิตอยู่กับความโสดและในโหมดรักสงบ นับตั้งแต่มีแผลใจให้เจ็บช้ำมานานสี่ปี แต่แล้วความสงบที่ว่าคงอยู่มาตลอด ก็จอดสนิทลงทันที เมื่ออยู่ดี ๆ แฟนเก่าที่เคยเอ่ยปากขอแยกทางเอง ดันกลับมาหาเขาแบบปุบปับ กลับมาคนเดียวไม่พอ ยังหอบเอาใครอีกคนมาขอการยอมรับจากอชิระและบอกว่าเขาเป็น..พ่อ ด้วย
คำว่า พ่อ ที่ไม่เคยคิดจะเป็นให้ใคร และคำว่า ลูก ที่ไม่เคยผ่านเข้ามาในความคิดมาก่อน จู่ ๆ ทั้งสองคำนั้นดันเข้ามาในชีวิตแบบปุบปับไม่ทันตั้งตัว ราวกับเป็นกรรมตามทันเพราะดันไปหัวเราะเยาะธามนิธิที่มีลูกแบบฉับพลันทันตาเห็นเข้า
แม้จะผ่านมานานนับสี่ปี แต่ความโกรธแค้นที่แฟนเก่าทำให้เจ็บ ก็มากพอแล้วที่จะไม่ยอมอะไรให้เธอง่าย ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งการยอมรับเป็นพ่อของเด็กหญิงตัวน้อยตรงหน้าด้วย บวกกับ..แรกเริ่มเดิมทีอชิระก็ไม่มีความรักใคร่เอ็นดูเด็กเล็กอยู่แล้ว
แล้วความสัมพันธ์ปานงูกินหาง ที่ลูกก็อยากให้พ่อสนใจ พ่อก็ดันเผลอเรียกร้องความสนใจจากใครอีกคน ส่วนใครอีกคนที่ว่าก็เอาใจและอยากจะให้ลูกรักบ้าง นี้มันจะจบลงแบบไหน ก็..ไปลุ้นและติดตามกันได้เลยค่ะ ว่าหางงูส่วนไหนมันจะถูกกลืนหายไปก่อนกัน ><
ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้น้องเมเบลกำราบพ่อโบ้ (และลุ้นให้ถ่านไฟเก่ามันร้อนรอวันรื้อฟื้น) ให้ได้เร็ว ๆ ด้วยนะคะ 😆
ฝากกดติดตาม กดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้น และคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยน้าา
เล่นแท็ก #WTF_จู่ๆอดีตคนรักก็กลับมาพร้อมลูก นะคะ
++คำเตือน++
- นิยายเรื่องนี้ ตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนล้วน ๆ นักอ่านทุกคนโปรดใช้วิจารณญาณและใช้จินตนาการในการอ่านด้วยน้าา ><
- หวังเป็นอย่างยิ่งว่านิยายเรื่องนี้จะสร้างความสุขและรอยยิ้มให้ผู้อ่านไม่มากก็น้อย นะคะ
** ฝาก **
เพจ(อัปเดตเป็นหลัก) : เฟร์ดา นักเขียน
เฟซบุ๊กส่วนตัว : เฟร์ดา เฟอร์
ทวิตเตอร์(X) : @ffre_daawriter
ช่องติ๊กต๊อก : นามปากกา เฟร์ดา , เฟร์ดา นามปากกา
=========================================
นิยายเรื่องนี้ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
* หากมีใครพบเจอผลงานที่เหมือน มีการคัดลอก หรือนำไปดัดแปลงเป็นผลงานของตัวเองหรือหารายได้ รบกวนแจ้งเฟอร์ด้วยนะคะ ผลงานทุกชิ้นเฟอร์คิดพล็อตเอง เขียนเองทุกคำ ทั้งหวงทั้งรักประดุจลูกที่คลอดมาเองเลยค่ะ 😁 ฝากกันด้วยน้าา🙏💖
Guest
