ดอกไม้ลนไฟ
โดย ไอย์ลา (ลมหนาว)
ปรรณวัชร X ชมจันทร์
“เจ็บเหรอ? แค่นี้เธอเจ็บเหรอ! อย่ามาสำออยให้มันมาก ลุกชึ้นมา!”
.
.
.
ในความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน
“ชมจันทร์” ก็เป็นได้เพียง ‘ดอกไม้ไร้ค่า’ ที่ไม่มีใครเหลียวแล
เธอคือดอกไม้ดอกเล็ก ๆ ที่ถูกไฟแห่งความเกลียดชังจาก “ปรรณวัชร” ค่อย ๆ แผดเผา
ในสายตาของเขา... เธอเป็นแค่ “ตัวช่วย”
ที่สามารถยื้อชีวิตของ “ชนิศา” ไว้ได้
และเพราะความจำเป็น
เธอจึงยอมยื่นข้อเสนอ แลกกับ ทะเบียนสมรส
เพื่อให้เขาได้...ในสิ่งที่ต้องการ
แม้จะต้องแลกด้วยหัวใจที่ไม่มีวันถูกรัก
***
“ปล่อยฉันนะคุณปัตถ์ ฉันเจ็บ!” ชมจันทร์ถูกปรรณวัชรลากออกมาจากห้องพักฟื้นของชนิศา ตรงไปยังระเบียงของโรงพยาบาลที่ไร้ผู้คน
“เจ็บอะไร แค่นี้เธอเจ็บแล้วเหรอ อย่าสำออยให้มันมาก” ทั้งน้ำเสียงและแววตาช่างเป็นความร้ายกาจ ที่เขาไม่เคยมอบให้ใคร นอกจากผู้หญิงคนนี้
“ฉันไม่ได้หนังหนาเหมือนวัว เหมือนควายแบบคุณ ถึงจะไม่ได้รู้สึกอะไร”
“ชมจันทร์!”
“จะทำอะไรคะ จะบีบคอให้ตายเหรอ?” หญิงสาวเชิดหน้าท้าทาย ยิ่งนานวัน เธอยิ่งเห็นแววตาเกลียดชังของปรรณวัชร ยามสายตาเย็นชาที่จ้องมองมายังเธอ ยิ่งตอกย้ำให้ชัดเจนเข้าไปทุกที การเป็นคนไม่ถูกรัก เธอควรจะชินชากับมันได้แล้ว
แต่ทำไมต่อให้นานแค่ไหน ก็ไม่เคยรับมือได้เลยสักที
“ฉันบอกแล้วว่าฉันจะไม่ฆ่าเธอให้ตาย และถ้าฉันจะทำ ฉันก็ไม่ทำให้เปลืองแรงตัวเองหรอก” มันเป็นคำขู่ ข้อนี้ชายหนุ่มรู้ดี แต่ประโยคนี้กลับทำให้ชมจันทร์นิ่งเงียบไป
“...” ก็คงจะยืมมือคนอื่นฆ่าเธอ เหมือนที่ใครหลายนอยากทำสินะ?
“ไม่ต้องฆ่าให้ตัวเองติดคุกหรอกค่ะ ถึงเวลาเดี๋ยวฉันก็ตายเองนั่นแหละ” หญิงสาวซุกซ่อนความรวดร้าวเอาไว้ใต้ก้นบึ้งของหัวใจ ชาติก่อนเธอไปทำเลวระยำกับใครไว้หรือเปล่า เกิดมาชาตินี้เจ้ากรรมนายเวรเธอถึงได้เยอะซะเหลือเกิน
“...” คราวนี้คนที่แกล้งขู่ เป็นฝ่ายเงียบบ้าง ไม่คิดเหมือนกันว่าชมจันทร์จะไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับเรื่องพวกนั้น
“สรุปจะคุยเรื่องอะไรคะ” หญิงสาวตัดบททิ้ง เธอเองก็ไม่อยากพูดเรื่องความเป็นความตายสักเท่าไร แม้ทุกวันนี้เธอจะยืนอยู่ขอบหน้าผาก็ตาม
“เรื่องท้อง เธอกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ชมจันทร์ อยู่ ๆ เธอจะมาท้องได้ยังไง”
“ฉันคงท้องกับหมามั้งคะ” ช่างเป็นคำถามที่ดูโง่เง่าที่สุด ตั้งแต่ที่เธอรู้จักกับผู้ชายคนนี้มาเลย
“จะคุยกันดี ๆ ได้ไหม”
“แล้วคุณคิดว่ายังไง มันเป็นคำถามที่ฉันคิดว่าคุณเองก็รู้คำตอบดี”
“แต่คืนนั้น...”
“คุณไม่ป้องกัน”
“แม่งเอ้ย!” ปรรณวัชรสถบลั่นออกมา มือหนาลูบหน้าด้วยความสับสน เขาไม่คิดว่าแค่ครั้งเดียว ไม่สิ... คืนนั้นมันหลายครั้งมาก ๆ แต่ก็นั่นแหละ... เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหาแบบนี้
“แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันตั้งแต่เมื่อวานวะ!”
“จะบอกตอนนี้ หรือตอนไหนมันสำคัญยังไงคะ?”
“ฉันก็จะได้ไม่ต้องจดทะเบียนสมรสบ้า ๆ ของเธอไง!” ที่เขาทำ ก็เพราะคิดว่าชมจันทร์จะช่วยเรื่องไขกระดูกให้ชนิศาจริง ๆ แต่พอทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แล้ว เท่ากับว่าหญิงสาวไม่สามารถบริจาคไขกระดูกให้ชนิศาได้ เพราะมันจะส่งผลต่อเด็กในท้อง ทะเบียนสมรสที่จดไปก็ไร้ความหมาย
“...” ต้องมีอีกกี่ครั้งกัน? ที่เธอพูดอะไรไม่ออกกับประโยคเจ็บ ๆ ของเขา สำหรับเขาเรื่องนี้มันไม่ได้สำคัญอะไรเลยสินะ? งั้นเธอก็คิดถูกแล้ว ที่ไม่ได้อยากได้ความรับผิดชอบจากเขาตั้งแต่แรก
“หรือที่เธอทำแบบนี้ เพราะอยากให้ฉันรับผิดชอบ”
“ถึงฉันจะทำตัวน่าสมเพช แต่สำหรับเด็กคนเดียว ฉันมีปัญญาเลี้ยงเขาให้เติบโตขึ้นมาได้ โดยที่ไม่ต้องมีคุณ”
“แล้วเธอทำแบบนี้ทำไมชมจันทร์ ดึงฉันเข้าไปในเกมบ้า ๆ ของเธอเพื่ออะไร!”
“ก็เพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นต้องรู้สึก เหมือนที่ฉันเคยรู้สึก” ต้องสูญเสีย นั่นแหละ...
คือสิ่งที่เธออยากให้ชนิศาได้ลิ้มลองมันบ้าง แม้สิ่งที่ชนิศาเจอจะไม่ได้เสี้ยวของเธอก็ตาม
“เธอว่าอะไรนะ?”
“ฉันสนุกเวลาที่ได้แววตาผู้หญิงคนนั้นเจ็บ ยิ่งตอนที่มองเหมือนถูกแย่งของที่เคยเป็นของตัวเองไป ยิ่งรู้สึกสะใจ” มันอาจฟังดูเหมือนเธออิจฉาชนิศา แต่เปล่าเลย... เธอก็แค่อยากให้แค่สักเสี้ยวหนึ่งของความเจ็บปวดของเธอ ให้ชนิศาได้ลิ้มลองบ้างก็แค่นั้น จะได้รู้ว่ารสชาติมันเป็นอย่างไร
และสำหรับปรรณวัชร เขาก็ดูเป็นของหวงที่ชนิศา หวงมากที่สุด แม้ไม่ได้รัก แต่ไม่ได้เป็นเจ้าของดังเดิม ก็คงไม่วายรู้สึกเหมือนสูญเสียนั่นแหละ
“เธอทำเรื่องพวกนี้ได้ยังไง? ฉันถามว่าทำได้ยังไงห๊ะ!” ปรรณวัชรแทบควบคุมสติของตัวเองไม่อยู่ เขากระชากแขนชมจันทร์ จนหญิงสาวปะทะเข้ากับอกแกร่งตกอยู่ในพันธนการของเขา เวลานี้รู้สึกอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ตายคามือนัก ไม่คิดว่าชมจันทร์จะร้ายกาจมากขนาดนี้
“ก็บอกแล้วไงว่ามันสนุก ยังต้องให้พูดอะไรอีก” แม้จะเจ็บที่ข้อมือ แต่ชมจันทร์ยังฝืนทนเชิดหน้าใส่เขา
“ก็ได้... ในเมื่ออยากสนุกนัก เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอได้สนุกมากกว่าเดิมเอง”
ดอกไม้ลนไฟ
นิยายในชุดซีรี่ส์ "ดอกไม้ช้ำรัก" ลำดับที่ 3
เป็นนิยายโรแมนติก ดราม่า ทั้งเรื่องของความสัมพันธ์ และปมของเรื่อง แต่ไม่หนักมากค่ะ
น้องชมของเราอาจจะดูปากร้าย และใจร้ายบ้าง แต่ว่าทุกอย่างมีเหตุผลของมันนะคะ
ส่วนคุณปัตถ์พี่ชายคนรองจากบ้านธุวานันท์ รายนี้ก็ร้ายไม่เบาไปกว่าพี่กับน้องตัวเองเลยค่ะ
จะเรียกว่าไฟชนไฟ ก็ได้ค่ะ หรือถ้าจะเป็นน้ำ ก็คงเป็นน้ำมันกับไฟ
มาดูกันว่า สุดท้ายแล้ว สภาพคุณปัตถ์จะโบ้แค่ไหน ฮ่าฮ่าฮ่า
มุกฝากทุกคนช่วยเก็บเข้าชั้น กดใจ กดติดตาม และคอมเม้นให้กันเยอะ ๆ ด้วยนะคะ
เรื่องนี้อ่านฟรีเหมือนเดิมน้า ถ้าไม่อยากพลาดความสนุก ก็เก็บเข้าชั้นด่วน ๆ เลยค่า
Guest
