สุราสีดำ กับความลับที่ดำมืด| Dark Liquor, Darker Secrets

ณ บาร์แสงจันทร์

ในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง ท่ามกลางแสงไฟนีออนที่กะพริบไหวของค่ำคืน มีบาร์เล็กๆ แห่งหนึ่งตั้งอยู่ตรงมุมถนนบาร์แสงจันทร์ ที่นั่นเป็นที่พักพิงของผู้คนหลากหลาย บ้างมาดื่มเพื่อลืมความทุกข์ บ้างมาหลบซ่อนจากอดีตที่ไล่ตามไม่เลิกรา

ชิน บาร์เทนเดอร์หน้านิ่งที่เลือกหนีจากอดีตของตัวเองมาเริ่มต้นใหม่ในเมืองนี้ กับ ซีเจ เด็กหนุ่มพาร์ทไทม์ที่เข้ามาทำงานโดยบังเอิญ แต่แล้วพวกเขากลับต้องเผชิญกับเงามืดที่ซ่อนอยู่ใต้แสงจันทร์

ชายหลายคนเสียชีวิตจากการ “ดื่มหนัก” แต่บางสิ่งในคดีเหล่านี้กลับไม่ปกติร่องรอยของเข็มที่แขน เศษซากของความจริงที่ถูกกลบฝัง และฆาตกรที่หลบซ่อนอยู่ในเงามืด

มาเรีย พยาบาลผู้เป็นที่รักของทุกคน แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้น เธอซ่อนบางอย่างไว้… ศพแล้วศพเล่า ทุกการตายของพวกเขาล้วนมีเหตุผล

ความจริงค่อยๆ ถูกเปิดเผย แต่ใครกันที่จะเป็นเหยื่อรายต่อไป?

ภายใต้แสงจันทร์ของค่ำคืนนี้ ความลับ ความเจ็บปวด และความรัก กำลังถูกทดสอบ

เมื่อความยุติธรรมเป็นเพียงภาพลวงตา… แล้วคุณจะเลือกอะไร?

.

.

.

.

.

.

สวัสดีเหล่านักอ่านผู้น่ารักทุกคน, ไรท์มีนามปากกาว่า Nox S. นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์เขียนขึ้นและเปิดให้อ่านเหมาะสำหรับคนที่ชอบเรื่องราวปริศนา สืบสวน และความรัก เรื่องนี้ไรท์คิดพล็อตไว้นานมากแล้วล่ะ แต่ไม่ได้มีโอกาสเขียนจริงๆจังๆสักที แต่ช่วงนี้ไรท์รู้สึกมีไฟอยากเขียนต่อเลยกลับมาเขียนและเอามาลงให้นักอ่านลองได้อ่านดู ไรท์อาจจะไม่ค่อยถนัดเรื่องราวความรักมากเท่าไรแต่จะพยายามนะ55555 ถ้าชอบก็กดหัวใจและคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์กันได้นะ ฝากตัวกับนักอ่านทุกท่านด้วยนะ  

เรื่องนี้ไรท์จะมีกำหนดการอัปเดตทุกวัน จันทร์, พุธ, ศุกร์ เวลาเที่ยงคืนนะ

ช่องทางการติดตามข่าวสาร X : @Nox_S_

TikTok : Nox S. [นามปากกา]

พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ที่ #บาร์แสงจันทร์ 

ไรท์จะคอยเข้าไปอัปเดตข่าวสารเวลามีเรื่องใหม่ๆที่ไรท์จะลงนะ 🦋💎✨

“นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น “ 

หลังจากนี้เป็นสปอยล์นะ ถ้าใครไม่อยากอ่านสปอยล์ก็เลื่อนผ่านเลยนะ

.

.

.

.

“ผมเคยบอกพี่รึยัง… ว่าผมชอบเวลาที่พี่จริงจัง?”

ชินชะงัก หันขวับมามองอีกฝ่าย

ซีเจยิ้มอย่างใจเย็น ยิ้มแบบที่ไม่ใช่แค่หยอก แววตาไม่ได้มีเพียงความสนุกสนาน แต่… จริงจังพอๆ กับที่เขาพูด

“พี่มักจะทำหน้านิ่งๆ เวลาอ่านอะไรสักอย่าง หรือจ้องข้อมูล”

“แต่พอผมเรียก… พี่จะหันมาช้าๆ เหมือนคนกำลังหลุดจากโลกอีกใบ แล้วกลับมาสู่โลกที่มีผม”

เสียงหัวใจของชินเต้นผิดจังหวะ เขาพูดอะไรไม่ออกไปชั่ววูบ

ซีเจโน้มตัวเข้ามาใกล้อีกนิด ปลายนิ้วสัมผัสแขนเสื้อของชินเบาๆ

“ผมไม่ได้พูดแบบนี้กับใครง่ายๆ นะ…”

“…แต่กับพี่ ผมรู้สึกว่า… พูดได้”