อนุของบิดาช่างน่ากินนัก

นิยายชุดนี้มีสามเรื่อง โดยจะลงติดต่อกันนะคะ

"อนุของบิดาช่างน่ากินนัก" 😁

นางคืออนุของบิดาเช่นนั้นหรือ? เหตุใดจึงน่ากลืนกินนัก  

ทันทีที่คุณชายใหญ่สกุลฉู่ได้เห็นลู่ไป๋อิง เขาก็ถูกสะกดด้วยส่วนโค้งส่วนเว้าอันเย้ายวนที่ปรากฎชัดจนเลือดลมในกายแตกพล่าน  

-----

ฉู่จิ้นไห่ถูกภาพความขาวกระจ่างตรงหน้าพาให้เดินช้าๆ อย่างล่องลอยเข้าไปใกล้ความอวบอิ่มที่เมื่อครู่เพียงแค่คิดว่าจะใหญ่เพียงใดกัน

“คุณชายใหญ่อย่ามองเจ้าค่ะ”

เสียงที่ร้องห้ามกับท่าทางเดี๋ยวปิดข้างบนเดี๋ยวขยับมาปิดด้านล่างแต่ไม่อาจปิดส่วนใดได้สักนิดช่างน่าขันนัก

แทนที่ชายหนุ่มจะละสายตาจึงยกยิ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้ม ทว่าดวงตายังคงฉายแววล้อเลียน

====================================

'อนุของเรือนหลังช่างสุขสันต์หรรษา' 

มารดาของนางเป็นอนุ ส่วนนางก็ยึดแนวทางของมารดา เป็นอนุผู้เลอโฉมเช่นกัน 

เป็นอนุแล้วอย่างไร ย่อมสุขสบายมีกินมีใช้และไม่ต้องลำบากตรากตรำเช่นภรรยาคนอื่น 

หากได้รับความโปรดปราน ข้าวของมีค่ามากมายล้วนกองอยู่ตรงหน้า 

ที่สำคัญคือหากต้องการสิ่งใด เพียงใช้ถ้อยคำหวานหูและเสน่หาบนเตียงก็ได้มา 

แล้วนางจะต้องตั้งคอแบกหน้าตาเป็นภรรยาเอกที่มีหน้าที่เพียงเลี้ยงบุตรชายเพื่อเหตุใด 

------------------------- 

เพียงคิดถึงภาพสองมือที่เพลิดเพลินช่วยกันขยำขยี้กอบกุมส่งสองก้อนเต้าใส่เข้าไปในอุ้งปากเพื่อให้กลืนกินอย่างเอร็ดอร่อย

ฉู่จิ้นฟงถึงกับเผลอกลืนน้ำลายด้วยความหิวกระหาย

😆จะสุขสันต์ขนาดไหนติดตามอ่านต่อได้ใน 'อนุของเรือนหลังช่างสุขสันต์หรรษา' 

===================================

"อนุของน้องชายช่างน่ากินนัก" 

นางได้รับการอบรมสั่งสอนให้เป็นอนุที่ดี ไม่ว่าท่วงท่าลีลาใดล้วนฝึกฝนเพื่อนำมาบำเรอให้สามีติดใจ 

ผู้ใดจะคิดว่ากระทั่งพี่ชายของสามีก็ยังหลงใหลและลักลอบกินของอร่อยอยู่บ่อยครา 

"ใช้นิ้วจะสนุกได้อย่างไร ให้พี่ใหญ่ช่วยเถิด"

"ไม่...อย่านะเจ้าคะ"

"อย่าช้าใช่หรือไม่" มือใหญ่จับข้อเท้าขาวผ่องที่กำลังจะเคลื่อนหนีเอาไว้แน่น นัยน์ตาที่สาดแสงมองสบมานั้นช่างร้อนแรงราวจะทะลุเข้าไปถึงผิวเนื้อใต้ผ้าห่ม

จะน่ากินขนาดไหนและจะกินกันอร่อยเพียงใด ติดตามอ่านได้ใน "อนุของน้องชายช่างน่ากินนัก" 

ฝากติดตามทั้งสามเรื่องด้วยค่ะ

มาวิญญา