ข้าพยายามจับเงาจันทร์...แต่ได้แค่เปียกมือ บางทีชีวิตก็เป็นแบบนั้นแหละ เหนื่อยฟรีแต่ใจโตขึ้น

“เจ้าจับปลาได้… หรือปลาจับเจ้าไว้?” 

เสี่ยวลู่ เด็กชายกำพร้าผู้เติบโตมาในหมู่บ้านชาวประมง 

เขาไม่มีอาจารย์ ไม่มีตำรา ไม่มีเป้าหมายใดในชีวิต 

สิ่งเดียวที่เขารู้ คือ… เมื่อลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ 

คลื่นจะบอกความลับ และทะเลจะตอบแทน 

เขาจับปลาด้วยใจ ไม่ใช่ด้วยเบ็ด 

เขาเรียนวรยุทธ์จากสายลม ไม่ใช่จากสำนัก 

และเขาสอนผู้คนด้วยความเงียบ... ไม่ใช่คำพูด 

นี่คือนิยายจีนที่ไม่มีการฝึกพลัง ไม่มีศัตรูตลอดกาล 

แต่มีคำถามที่เปลี่ยนชีวิต และมุกตลกที่ทำให้หัวเราะทั้งน้ำตา 

เมื่อใจคือทะเล… จะต้องกลัวอะไรจากคลื่นอีกเล่า? 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว