ใครเขาเรียกว่าเพื่อนกันละ

...เด็กชายปลาวาฬน้อย... 

เด็กน้อยผู้เติบโตท่ามกลางความเจ็บปวด 

ผู้ใฝ่ฝันว่าตัวเองจะถูกปลดปล่อยด้วยตัวอักษร 

และจุดเริ่มต้นของการอยากมีชีวิตอีกครั้ง 

... 

หากมันเจ็บปวด รวดร้าว จนจะเจียนตาย 

ให้รู้ไว้เถอะว่า..  

ในตอนที่ร่างกายจมดิ่งระหว่างผืนน้ำและส่วนลึกของแม่น้ำ 

การตะเกียดตะกายอยากหายใจอีกครั้งนั้น มันทรมานแค่ไหน 

... 

การเขียนเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของฉัน 

มันอาจดูไม่สมเหตุสมผล ไม่มีสาระในเนื้อหา 

และหากมันทำให้คุณนักอ่าน เจ็บปวดจนเกินไป 

จงวางมัน และปัดมันไปหาเรื่องอื่นสะ 

... 

ฉันเขียนเพราะอยากเขียน 

ตอบสนองจินตนาการที่ฉันอยากให้เกิดขึ้นในชีวิตจริง 

และแน่นอนมันเป็นไปไม่ได้.. 

//หวังว่าผลงานของฉันจะไม่สร้างบาดแผลให้ใครนะคะ ;)