เมื่อรักร้างลา

     "ตามึงจะหลุดแล้วว่ะไอ้พีท" ชัชวาลพูดแดกดันเมื่อเห็นเพื่อนรักมองยังโต๊ะอาหารที่อยู่ชิดผนังด้านซ้าย ซึ่งเป็นโต๊ะของดาราสาวและหนุ่มใหญ่ ด้วยสายตาที่ไม่กะพริบ 

       "หึ" ปรินทรเหยียดยิ้มแล้วคำรามอยู่ในลำคอ ทำให้ชัชวาลรู้ว่ามันไม่ได้ฟังที่เขาพูดแน่ ๆ

       "นี่ถ้ารู้กูไม่รู้จักมึง กูคงคิดว่ามึงมาตามจับชู้ เมียมีกิ๊กอะไรแบบนั้น" คนเป็นเพื่อนมองตามสายตาแล้วเปรยออกมา

       เขาแปลกใจตั้งแต่ปรินทรชวนมากินข้าวที่ร้านนี้ ทั้งที่ปกติมันจะชวนเขาไปร้านเหล้ามากกว่า เขายังเห็นมันมองไปยังประตูราวกับจะรอใครสักคน พอดาราที่ชื่อสโรชาเดินเข้ามาเขาก็ร้องอ๋อ และมั่นใจว่าระหว่างไอ้เสือยิ้มยากกับดาราคนนี้คงมีอะไรมากกว่าที่ตาเห็น

       "กูก็แค่มาจับผิดคน" เห็นพูดประชดประชันทำท่าโมโหตอนที่เขาดักคอว่าโทรหาเสี่ย ทำนองว่าเขากล่าวหาเธอ แล้วไอ้ที่เห็นนั่งฉอเลาะออเซาะกับไอ้เสี่ยนี่มันอะไร

       "มึงกับดาราคนนี้มีอะไรที่กูยังไม่รู้ใช่ไหมวะ" ชัชวาลว่าพลางยกแก้วเบียร์ขึ้นมาจิบ สายตาคมจ้องมองเพื่อนโดยปราศจากรอยยิ้ม

       "เคยเอากัน" ปรินทรพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ทำให้เพื่อนอย่างชัชวาลหน้าตาตื่น รีบมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีพนักงานเสิร์ฟอยู่แถวนี้ก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก กระนั้นก็ยังโมโหอยู่ดี

       "แม่ง พูดอะไรออกมาวะ" 

       "ก็มึงถาม"

       "ถึงกูถามก็ไม่ควรพูดตรง ๆ หรือเปล่าวะ" ชัชวาลหายใจแรง จากนั้นก็โครงศีรษะไปมา "สนิทกันขนาดนั้นแล้วทำไมวันก่อนถึงทำเป็นไม่รู้จักกันวะ หรือว่าจบไม่สวย"

.......