" ดาวที่นี่ชัดมากเลยเต็มท้องฟ้าไปหมด ที่กรุงเทพไม่เห็นดาวแบบนี้หรอก " อินเงยหน้ามองท้องฟ้า
" พี่ดูนั่นสิพระจันทร์ก็ดวงโตสวยมาก " เขาชี้ให้พี่ทิวามองดูพระจันทร์
" สวย " ทิวามองตามปลายนิ้วของอิน
" ใช่ไหม " อินยกโทรศัทพ์ขึ้นมาหวังจะเก็บภาพตรงหน้าไว้
" เสียดายโทรศัพท์ผมถ่ายไม่สวยเท่าตาเห็นเลย พระจันทร์สวยแบบนี้มาตลอดเลยเหรอผมไม่ได้สังเกตเลย " อินมองดวงจันทร์ต่อซึมซับภาพนี้ไว้ในความทรงจำแทน
" แล้วอินรู้รึเปล่าว่าพระจันทร์สวยมานานแล้ว " อินละสายตาจากท้องฟ้าหันมามองทิวาที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว
" ครับ? " คุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินประโยคนี้ผ่านตาจากที่ไหนสักที่
คำพูดของทิวาก็ทำให้อินรู้สึกเขินขึ้นมาดื้อและคืนนี้คำพูดประโยคนั้นดังก้องในหัวก่อนที่เขาจะหลับไป
ฝากเอ็นดูน้องอินทนนท์กับพี่ทิวาด้วยนนะคะ
ปล.ตอนนี้ยังไม่แก้คำผิดนะคะ