⚠️กรุณาอ่าน⚠️
*ไม่เน้นฉาก NC
ไม่ว่าคุณจะเกลียดทหารด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ค่ายทหารทุกค่าย ทุกเหล่าไม่เคยสอนให้ทหารเกลียดประชาชน...
เค้าโครงจากประสบการณ์จริงของอดีตพลทหาร ที่ถ่ายทอดเรื่องราวในช่วงเวลาหนึ่งที่น่าจดจำของชีวิตลูกผู้ชาย ลงในสมุดบันทึกส่วนตัว เมื่อครั้งที่เจ้าของเรื่องได้เปลี่ยนจากพลเรือนเป็นพลทหาร ในปี พ.ศ. ๒๕๔๙ (ผลัด ๔/๔๘) ซึ่งเป็นปีเดียว และรุ่นเดียวกันกับผู้เรียบเรียงเอง...
พอได้อ่านบันทึกนั้น ความทรงจำและความรู้สึกต่างๆได้หวนย้อนกลับมาอีกครั้ง ถึงจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่นึกถึงทีไร น้ำตามันก็พาลจะไหลทุกที มีทั้งความประทับใจ ความตราตรึงใจ จากสถานที่แห่งนั้น จึงได้นำมาถ่ายทอด ผสมผสานกับจินตนาการ เพื่อไม่ให้กระทบหรือส่งผลต่อสถานที่ บุคคล หรือสิ่งอื่นใด ในช่วงเวลานั้นที่มีการเอ่ยถึง
จากเจ้าของเรื่องที่ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ผ่านสมุดบันทึก ผมจึงต้องนำมาปรับแก้ไขให้เข้าใจง่ายและได้อรรถรสในภาษาของตัวเอง ซึ่งในบทและตัวละครบางส่วนจะอ้างอิงมาจากสถานที่จริงและบุคคลจริงแต่ขอแปลงและตัดทอน ชื่อหรือนามสกุลเพื่อความเป็นส่วนตัว เนื่องจากเป็นเรื่องราวที่ถูกบันทึกไว้เมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๙ ในช่วงเวลาที่ทหารเกณฑ์ผลัดที่ ๔/๔๘ (ทร.) ได้เข้าประจำการ ซึ่งก็ผ่านมาเกือบ ๒๐ ปีแล้ว
จะใช้ภาษากลางเป็นหลักในการสื่อ ผู้อ่านจะได้เข้าใจง่ายขึ้นและจะมีภาษาถิ่นแทรกเข้ามาบ้างปะปราย เพื่อเพิ่มอรรถรสและความบันเทิง
ตัวละคร สถานการณ์ต่างๆถูกสมมติขึ้น เพื่อให้เกิดความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝง
หากมีผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยนะครับ...
Guest
