เสียงรองเท้าหนังสีดำหนักแน่น กระทบพื้นหินอ่อนได้ชัดเจนทุกย่างก้าว ใบหน้าเรียบเฉย แต่สายตาแข็งกร้าวเต็มไปด้วยไฟแค้นที่กดแทบไม่อยู่ ใจจริงเขาแทบจะไม่อยากมาเหยียบบ้านหลังนี้ด้วยซ้ำ ถ้าไม่ได้จำเป็นจะต้องมา 'แก้แค้น'
เจ้าของบ้านที่นั่งรอรับแขกอยู่แล้ว ต่างนั่งตัวเกร็ง แววตาสั่นระริก ไม่มีใครกล้าขยับตัวทั้งนั้น เมธาวินยืนมองหน้าคนทั้งสามคนสักพักก่อนจะนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ฝั่งตรงข้าม พร้อมกับทนายที่ยืนถือแฟ้มเอกสารอยู่เงียบๆ
"ผมจะไม่อ้อมค้อม ครอบครัวของคุณเป็นหนี้บริษัทผมหลายร้อยล้าน ทนายผมจะอธิบายให้ฟังทีหลัง... แต่ผมมีข้อเสนอ"
"คุณเมธาวิน ผมยอมรับว่าเรามีปัญหาจริง แต่-" เมธาวินไม่รอให้ชายแก่ตรงหน้าพูดจบ
"ถ้าไม่อยากถูกฟ้องล้มละลาย มีแค่ทางเดียว..."
ทุกคนในห้องเงียบสนิท รอฟังชายหนุ่มตรงหน้าพูดต่อ
"กิรณา... ให้เธอแต่งงานกับผม"
"!!!" เมื่อหญิงสาวได้ยินประโยคนั้นก็เงยหน้ามองคนที่พูดทันที ดวงตากลมโตสบตากับดวงตาคมของชายหนุ่มที่จ้องเธอก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว เพียงแค่นั่น..ไม่ใช่แววตาของความรัก แต่เป็นความแค้น!
"แต่ลูกสาวของผม เธอพึ่งจะอายุแค่ยี่สิบ-!" และเช่นเคย เขาไม่รอให้ชายแก่พูดจบ ราวกับจะมัดมือชกให้ได้
"อายุบรรลุนิติภาวะแล้วนี่ ผมไม่สนหรอกว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่ ผมแค่ต้องการให้เธอมา 'เป็นเมีย' ของผม"