อาจารย์...ท่านเป็นของข้าผู้เดียว

ท่ามกลางเพลิงสีแดงส้มลุกโหมกระหน่ำลุกโชนราวกับนรกโลกันต์ ควันดำทะมึนลอยคละคลุ้ง ปกคลุมท้องฟ้าจนมืดมิด แสงเพลิงสาดส่องเป็นเงาวูบวาบบนซากปรักหักพังของบ้านเรือนที่กำลังลุกไหม้อย่างบ้าคลั่ง เสียงไม้แตกดังเปรี๊ยะๆ ผสานกับเสียงลมที่หอบเอาเปลวเพลิงให้โหมกระหน่ำยิ่งขึ้น

     ร่างเล็กๆ ของเด็กหญิงวัยเพียงห้าขวบ ก้าวเดินอย่างทุลักทุเลท่ามกลางซากปรักหักพัง เท้าเล็กๆ บวมช้ำและเปรอะเปื้อนไปด้วยเขม่าควันและรอยแผลจากการเหยียบเศษไม้แหลมคม ดวงตากลมโตแดงก่ำ จ้องมองไปรอบกายอย่างหวาดหวั่นและมีความหวังริบหรี่ นางพร่ำเรียกหา "ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านอยู่ที่ใด" เสียงเล็กๆ สั่นเครือท่ามกลางเสียงเพลิงที่ลุกไหม้

     สายตาของนางหยุดชะงัก ร่างเล็กทรุดฮวบลงกับพื้นดินที่ยังร้อนระอุ เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคยนอนแน่นิ่งอยู่ใต้ซากคานที่กำลังลุกไหม้ แม้เปลวเพลิงจะโหมกระหน่ำ นางก็ไม่สนใจ รีบคลานเข้าไปหาร่างนั้นอย่างรวดเร็ว “ท่านแม่" เสียงร้องเรียกแผ่วเบา แต่แฝงไว้ด้วยความหวังอันแรงกล้า นางเขย่าร่างนั้นเบาๆ “ท่านแม่ ท่านลุกขึ้นมาสิ"

     น้ำตาไหลอาบแก้มเล็กๆ ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเขม่าควัน นางร้องไห้สะอึกสะอื้น เรียกหาผู้เป็นมารดาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น หวังว่าอ้อมกอดอันอบอุ่นจะโอบกอดนางอีกครั้ง แต่ร่างนั้นกลับเย็นเฉียบและไร้การตอบสนอง น้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาเล็กๆ ราวกับสายเลือด หัวใจดวงน้อยๆ ปวดร้าวเกินกว่าจะรับไหว ความสิ้นหวังถาโถมเข้าใส่จนนางปรารถนาที่จะดับดิ้นไปพร้อมกับร่างอันเป็นที่รัก

     ในห้วงแห่งความมืดมิดและความสิ้นหวังนั้นเอง ปรากฏร่างของบุรุษในชุดขาวบริสุทธิ์ รูปร่างสูงสง่าราวกับเทพเซียน แสงสว่างนวลตาแผ่ออกมาจากร่างของเขา ราวกับเป็นแสงสุดท้ายที่ส่องนำทางในความมืดมิด เด็กหญิงเงยหน้ามองด้วยดวงตาที่พร่ามัว นางคิดว่าตนเองคงตายไปแล้ว และเทพเบื้องหน้าคือยมทูตที่จะมารับดวงวิญญาณของนาง

     บุรุษชุดขาวก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาคมกริบแต่แฝงไว้ด้วยความเมตตา มองมาที่นางอย่างอ่อนโยน "ซูเซียว ไปกับข้าเถิด ข้าจะให้ชีวิตใหม่แก่เจ้า" เขายื่นมือมาตรงหน้านาง มือเรียวยาวขาวสะอาด ราวกับไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในโลกแห่งเพลิงไหม้นี้

     "ชีวิตใหม่หรือ..." นางพึมพำเสียงแผ่วเบา ดวงตาเหม่อลอย "ข้าไม่ต้องการ...ถ้าไม่มีท่านแม่ ข้าไม่ต้องการสิ่งใด ข้าหวังเพียงท่านแม่ฟื้นคืนมา..." ความเศร้าโถมทับจนจุกอก นางไม่เข้าใจคำว่าชีวิตใหม่ นางรู้จักเพียงอ้อมกอดของมารดา และบ้านหลังนี้ที่กำลังมอดไหม้

     "ข้าจะพาเจ้าไปยังสำนักเซียน" บุรุษชุดขาวกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

     สำนักเซียน...คืออะไร? นางไม่เคยได้ยิน นางรู้จักเพียงบ้านหลังเล็กๆ ที่อบอุ่น แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นกองเพลิง สายตาเล็กๆ มองไปยังมือที่ยื่นมาตรงหน้าอย่างลังเล ก่อนจะตัดสินใจยื่นมือเล็กๆ ที่สั่นเทาไปสัมผัส

สัมผัสอันอบอุ่นและมั่นคงนั้น ราวกับเป็นจุดเริ่มต้นของโชคชะตาครั้งใหม่ การจับมือเพียงครั้งเดียว ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของเด็กหญิงตัวน้อยๆ คนนี้ไปตลอดกาล นับแต่นี้ไป ชีวิตของนางจะเต็มไปด้วยความสุข ความเศร้า ความเสียใจ และความแค้นที่นางไม่อาจคาดเดาได้