“หมอ เด็กคนนั้น...ไม่มีทางรอดแล้วใช่ไหม?”
“ครับ อวัยวะภายในของเธอบอบช้ำเกินกว่าจะรักษาเอาไว้ได้ มีเพียงหัวใจเท่านั้นที่ยังปลอดภัย แต่ไม่ช้า...มันจะตายตามเจ้าของ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เปลี่ยนเสีย”
“เปลี่ยนอะไรครับ?”
“หัวใจ เอาหัวใจของเธอ มาให้ลูกบุญธรรมของผม”
ในห้องฉุกเฉิน ซุปเปอร์โมเดลสาวระดับโลกกำลังหลั่งน้ำตาเฝ้าฟังวาจาของบิดาผู้ให้กำเนิดด้วยหัวใจอันบอบช้ำ ความสัมพันธ์พ่อลูกช่างเหินห่าง แต่ต่อให้เหินห่างมากเพียงใด ‘ดาหลา’ ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะมากถึงเพียงนี้ หลายปีก่อนบิดาแต่งภรรยาพร้อมลูกติดเข้าบ้าน เด็กหญิงดาหลายังเยาว์นักไม่อาจรู้เท่าทันกลเม็ดแม่เลี้ยงและลูกติด
ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวส่งผลให้บิดาเกลียดชังเธอ เขาส่งเด็กน้อยไปในที่ไกลแสนไกล หวังเพียงว่าเด็กคนนี้จะไม่เข้าไปสร้างเรื่อง ก่อความวุ่นวายแก่ครอบครัวอันสุขสงบของเขา
เวลาผันผ่านไปถึง 10 ปี ดาหลาถูกเรียกตัวกลับมา เธอประสบอุบัติเหตุใกล้ตาย ไหนเลยจะคาดคิดืว่านอกจากบิดาจะไร้สิ้นความห่วงหา เขายังคิดที่จะช่วงชิงหัวใจเพียงดวงเดียวนี้ไป เพื่อประเคนให้ลูกเลี้ยงของเขาได้ลงคอ
“คนไข้ได้สติแล้วค่ะหมอ ตายแล้ว! คุณต้องการจะทำอะไรกัน อย่าพึ่งพูดเลยค่ะ อาการของคุณหนักมาก”
“ฟัง ฟังก่อน แค้กแค้ก!” ฝ่ามือเรียวงามยกหยัดขึ้นมาถอดหน้ากากออกซิเจน ดวงตาคู่คมฉายแววแค้นเคือง
“เอกสารบริจาคหัวใจ อะ...เอามา เอามา”
“คุณช่างเป็นพี่ที่รักน้องสาวมากเสียจริง พวกเราจะส่งต่อให้น้องสาวของคุณ...”
“ถุย! แม้ต้องตาย ก็ไม่ยกให้ เอาให้คนอื่น ใครก็ได้ที่ไม่ใช่มัน ไม่ให้ ไม่ให้! ไม่ให้!! เฮือก!!!”
ดาหลาสิ้นใจตายตาไม่หลับ บุคลากรทางการแพทย์ทำตามความปรารถนาสุดท้ายนั้น ส่งมอบหัวใจให้กับเด็กน้อยต่างสถานพยาบาลที่เข้ากันได้ หัวใจดวงนี้ยังทำงานต่อไป แม้ว่าเจ้าของจะตายจากไปแล้วก็ตามที
ดาหลาไหนเลยจะรู้ว่าปากทางนรกยังไม่เปิดอ้าออกเพื่อต้อนรับคนเข้าไป
เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในฐานะและตัวตนใหม่ภายใต้ชื่อ ‘บุญยี่หวา บรรพชิตนรงค์เดชา’ บุตรสาวหม่อมหลวงทศกรณ์ บรรพชิตนรงค์เดชาและอรสา เกิดภักดี
บุญยี่หวาเกิดมาพร้อมบุญใหญ่ ทองไสวส่องฟ้าในทุกที่
แต่กรรมเก่าหนักหนายังตามมี ดวงชีวีต้องเผชิญรอยเวรา
วาสนาพังครอบครัวเกือบสลาย เหลือเพียงใจเหน็ดเหนื่อยแลอ่อนล้า
แม้นเจ็บปวดเพียงใดในชะตา บุญยี่หวาจักนำพาฟื้นคืนดี
Guest
