Warning!
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเอง
ทั้งหมดเป็นตัวละครที่สร้างขึ้น ไม่ได้พาดพิงกล่าวถึงใคร
เนื้อหาบางอย่างเป็นเรื่องที่ผู้เขียนคิดและจินตนาการขึ้นเอง
อาจไม่สัมพันธ์กับความเป็นจริง
มีเนื้อหา 18+ และมีการใช้คำหยาบ
ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
บางรัก...จากไปพร้อมวันเก่า
แต่หัวใจคน...ยังไม่พร้อมลืม
บางความรัก...ไม่ต้องการเสียงดัง
แค่ใครบางคนที่นั่งอยู่ “ข้างใจ” ก็เพียงพอแล้ว
เตชิต—ครูหนุ่มผู้เงียบขรึม เก็บซ่อนบาดแผลไว้ใต้รอยยิ้มจาง
ภูดิท—นักเขียนผู้ลี้ภัยความวุ่นวายและความผิดหวังจากเมืองหลวง
ทั้งคู่พบกันในฤดูที่เงียบเหงา
แต่กลับได้ยิน “กันและกัน” ชัดเจนในทุกลมหายใจ
ในทุกเวลาที่เงียบเหงา ในทุกสายตาที่เผลอจ้อง
ความรู้สึกบางอย่างเริ่มงอกงาม…เงียบ ๆ และชัดเจนยิ่งกว่าเสียงใด
เพราะบางรัก...ไม่จำเป็นต้องร้องบอกรักออกมา
ขอแค่ยังมองเห็นกันในแววตา แค่ยังจับมือกันไว้...
นี่ไม่ใช่รักแรก แต่มันอาจเป็นรักสุดท้าย
เพราะมันค่อย ๆ งอกงามจากความเข้าใจ
และหยั่งรากลึกในหัวใจ...โดยไม่ต้องเอ่ยคำใดเลย
สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน กลับมาอีกครั้งแล้วนะคะ
ถึงคนอ่านและคนติดตามจะมีเพียงน้อยนิด แต่ไรต์คนนี้ก็พยายามเป็นอย่างยิ่ง หวังว่าผลงานน่าจะถูกอกถูกใจใครบ้างสักเพียงไม่กี่คนก็ดีใจมากแล้วค่ะ ฝากติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อย ๆ ด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ
หากถูกจริตอย่าลืมกดใจ กดเข้าชั้น กดคอมเมนต์เป็นกำลังใจเพื่อให้มีแรงสร้างสรรค์ผลงานต่อไปด้วยนะคะ ไหว้ย่องาม ๆ