คุณชายพัทท์ไม่ได้รักโจร
เพราะบ้านถูกโจรบุกปล้นจนย่อยยับ คุณชายอย่างพัทท์จึงต้องระหกระเหินไร้ที่พึ่ง สุดท้ายถูกฝากฝังไว้กับเสือฆาต น้องชายร่วมสายเลือดของฆิต
“พัทท์ ย้ายไปอยู่กับน้องชายพี่ก่อนเถอะนะ... ถึงมันจะเป็นโจร แต่ก็เป็นคนเดียวที่พี่วางใจ”
หากไม่ใช่ว่าเพราะเห็นพี่ฆิตเป็นเหมือนพี่ชาย คุณชายพัทท์คงไม่เชื่อคำหลอกลวงนี่…
เพราะตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาในที่แห่งนี้ เขาก็ประจักษ์ได้ว่า โจรก็คือโจร วันยังค่ำ
“…นี่รึ คนที่มึงขอให้กูปกป้อง”
“…”
“โถ่คุณชาย โตเป็นควายแล้วยังดูแลตัวเองไม่อีก”
เพราะความบาดหมางฝังลึกในครอบครัว ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามจึงไม่อาจเรียกว่าครอบครัวได้อีกต่อไป
ครั้งหนึ่ง ฆาตเคยเป็นส่วนหนึ่งในนั้น หนึ่งในครอบครัวที่เคยร่วมโตมาใต้ชายคาเดียวกัน แต่กาลเวลากลับเปลี่ยนทุกสิ่ง
มีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้พวกเขาแตกหักกันอย่างไม่มีวันหวนกลับ เส้นทางชีวิตของสองพี่น้องแยกออกไปคนละสาย ต่างฝ่ายต่างเดินห่าง จนเมื่อหันกลับมาอีกที สิ่งที่เหลืออยู่ก็มีเพียงความเข้าใจผิด ความเจ็บปวด… และแค้นเรื้อรังที่ไม่มีใครเอ่ยถึง
“ช่วยดูแลคุณพัทท์ของกูที…”
“มึงรักมันมากเลยนะฆิต ถ้ามึงกราบตีนขอร้อง กูอาจจะยอมสักครั้ง…”
พัทท์ ของรักของหวงของไอ้ฆิต คนที่เคยเชิดหน้าชูคออยู่เหนือเขามาโดยตลอด… คราวนี้ถึงทีเขาบ้าง ที่อยากลองเหยียบย่ำศักดิ์ศรีนั้นดูสักครั้ง
“อยู่ที่นี่จักงอมืองอตีนเป็นคุณชาย รอข้าวปลามาส่งไม่ได้หรอกหนา คุณพี่สะใภ้”
"กูไม่ใช่พี่สะใภ้มึง!"
“เมียไอฆิตก็คือพี่สะใภ้ กูพูดอะไรผิดรึ?”
"กูไม่ได้เป็นอะไรกันกับพี่ฆิต!"
“กูเข้าใจผิดหรือนี่ เห็นดูแลมึงเช่นนี้ นึกว่าได้เสียกันจนไหนถึงไหนแล้ว”
แต่ทว่าทั้งคู่ดันพลั้งเผลอได้เสียกันในช่วง ช่วงสวาสดิ์ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ
“มึงเป็นอะไร…เข้าช่วงรึ”
“ไอ้พัทท์... อย่าบอกนะว่า..มึงเป็นอุรุกาหรือ?”
ให้ตายเถอะ… กูได้กับไอ้พัทท์
เมื่อคืนกูเป็นเหี้ยอะไรวะ…
“ไอ้เวรตะไล! มึงมันโจรชั่ว!”
“มึงคิดว่ากูอยากจะเอามึงนักรึ? ..สภาพแบบมึงน่ะ ไม่ได้ครึ่งของหญิงงามเสียด้วยซ้ำ! มองแล้วอุจาดตา…!”
“เมื่อคืนที่เกิดขึ้น… ก็เพราะมึง! เพราะมึงเป็นอุรุกา! มึงหลอกล่อราชสีห์อย่างกู! ที่กูต้อง ‘เสียตัว’ ก็เพราะมึง!”
“....”
พัทท์จำใจก้มหน้า กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลริน ยอมรับความจริงอันขมขื่นว่า… ตนต่างหากที่พลาดพลั้งเอง
เขาคิดว่าหากหลีกเลี่ยงกันเสียหน่อย อาศัยเพียงเงียบ ๆ อยู่ไปวัน ๆ ก็คงไม่ต้องเผชิญหน้ากับเสือฆาตบ่อยนัก อย่างน้อย… ความกระอักกระอ่วนในอกก็คงบรรเทาลงบ้าง
ทว่า… กลับมิเป็นเช่นนั้นเลย
โชคชะตาเหมือนจงใจกลั่นแกล้งเพราะสิ่งที่ทำให้คุณชายพัทท์ปวดเศียรเวียนเกล้า หาใช่ความยากลำบากในถิ่นโจรไม่ หากแต่เป็นเจ้าเสือฆาต ที่เขาต้องพบหน้าในแทบทุกโมงยาม ทั้งคำพูดกวนประสาท สีหน้าท้าทาย และแววตาเจ้าเล่ห์ที่ไม่มีวันไว้ใจได้ ล้วนแต่ทำให้หัวของคุณชายปั่นป่วนยิ่งกว่ายามใด
"มึงไม่มีงานทำรึ"
"กูก็ทำอยู่นี่ไง"
"ทำเหี้ยอะไรของมึง"
"ปากดีนักมึง กูก็ดูแลมึงตามคำขอไอ้ฆิตไง"
"กูไม่ต้องการฆาต กูจะประสาทตายเพราะมึง!"
"เหอะ คิดว่ากูอยากแหย่มึงนักเหรอ กูแค่มาดูว่ามึงจะอดตายมั้ย อยู่ด้วยตัวเองได้แล้วนี่"
"กูเก่งไง มึงอยากชมมั้ยล่ะ"
"กูเห็นไม่กี่วันก่อนจะโดนผึ้งต่อยตาปูดมาไม่หาย สงสารคนอื่นบ้างมั้ยที่ต้องทนมองหน้ามึง"
"มึงก็จกตาทิ้งไปสิ ไอ้ควายนี่!"
"ปากดีนักพัทท์...มึงมานี่เลย"
"อึก!ไอ้เหี้ยปล่อย"
"ไงล่ะ เมื่อกี้ปากเก่งไม่ใช่รึ? อ้าปากอีกสิ เอาของกูเข้าไปเลยดีมั้ย"
“ไอ้จัญไรนี่ อื้อ ไอ่ อาต ไอเอี้ย อื้อ"
“ถ้ามึงยังดิ้นไม่หยุด แล้วของกูตื่นขึ้นมาต้องรับผิดชอบนะไอ้คุณชาย”
จักรวาลของเรื่องนี้ (omegaverse)
อุรุกา… ผู้ถือกำเนิดต่ำต้อยดั่งลูกสัตว์อ่อนแอในผืนพนา
ปราศจากเขี้ยวเล็บ ปราศจากเสียงคำราม มีเพียงชีพจรบางเบาที่ไหวหวั่นใต้เงารัตติกาล
(โอเมก้า)
มฤคี… ผู้ดำรงชีพกลางผืนไพร มิสูงศักดิ์ดังราชสีห์ ไม่นอบน้อมดังอุรุกา
เป็นเพียงผู้เยื้องย่างในรัตติกาลโดยมิเร่งเร้าใด
(เบต้า)
ราชสีห์… ผู้นำแห่งฝูง ผู้เพียงขยับฝีเท้าก็สะเทือนผืนแผ่นดิน
เพียงเสียงกู่ก้องก็กระทำให้เหล่ามฤคีและอุรุกาสยบศีรษะจรดธรณี
(อัลฟ่า)
ช่วงสวาสดิ์…คือช่วงเวลาพิเศษที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของ อุรุกา (โอเมก้า)
เป็นช่วงที่ร่างกายหลั่งฟีโรโมนแรงกว่าปกติ ทำให้เกิดความต้องการทางสัญชาตญาณ
ภาวะนี้มีผลต่อทั้งร่างกายและอารมณ์ของอุรุกา และมักส่งผลกระทบต่อผู้ที่อยู่ใกล้ โดยเฉพาะ อัลฟ่า
วาระสวาทจึงเปรียบได้กับ “ช่วงฮีต” ที่หลายคนคุ้นเคยในโอเมก้าเวิร์ส
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่าง ชาย × ชาย (Boys’ Love)
อาจมีคำพูดหรือการกระทำบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และขอความกรุณาเคารพความหลากหลายทางเพศ
หากมีข้อผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
❗️e-book จะมา 10 มิ.ย นะคะ❗️
อัพทุกวัน จ./พ./ศ.
ใครที่กำลังตามหาพระเอกที่โบ้ เรื่องนี้ติ๊กสามถูกเลยค่า เห่าหอนมาก
ฝากลูกชายคนนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยเน้อ
#คุณชายพัทท์ไม่ได้รักโจร
Guest
