ดวงตาเขาที่ทอดมองมานั้นเต็มไปด้วยริ้วรอยครุ่นคิดจนเธอไม่สบายใจ...นี่ละมั้งที่เขาเรียกว่าวัวสันหลังหวะ...ไม่ว่าอะไรจะบินโฉบก็กลัวไปหมด
“คุณอาภรณ์คงบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันจะให้เธอทำงานแทน”
“ค่ะ”
“พอไหวไหม”
เขาเลิกคิ้วเข้มขึ้นมองเธอเป็นเชิงถาม
“ค่ะ...”
หญิงสาวรับคำ...ทำไมจะไม่ไหวล่ะ เธอต้องทำงานนี้ต่อไป จนกว่าจะได้เงินสองแสนนั่นกลับมาครบนั่นแหละ
“ดี...”
เขาบอกเธอด้วยเสียงหนัก ๆ ก่อนจะถอนหายใจ แล้วพูดต่อไป
“คราวนี้ก็เป็นเรื่องส่วนตัวที่เราจะต้องพูดกัน”
หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจความหมายที่เขากำลังพูด
“เธอ...กำลังเดือดร้อนเรื่องเงินงั้นหรือ”
คำถามนี้เหมือนฟ้าฟาดลงมาบนหัวของดาริษาเลยทีเดียว เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาตกตะลึง...เอกภาพยื่นมือไปย้ายที่เขี่ยบุหรี่ไปวางห่างเธอ ก่อนจะหันมามองเธออีกครั้งอย่างพิจารณาจับผิด
สายตาแบบนี้แหละที่เธอคิดว่ามันเหมือนกราดเข้ามาสำรวจไปทั่วหัวใจ และสมองของเธอ
“ว่าไงล่ะ ดาริษา...ลองพูดออกมาซิ”
Zij Sersi
Guest
