ภายในห้องตรวจ
ไม่นานหลังจากนั้น นางพยาบาลคนหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับคนไข้หญิงหน้าตาสะอาดสะอ้าน
“คุณหมอคะ นี่คุณน้ำหวานค่ะ เป็นคนไข้ของคุณหมอต่อ”
“ครับ เชิญนั่งเลย”
เมื่อส่งตัวคนไข้เรียบร้อย นางพยาบาลก็ออกจากห้องไป บาสเหลือบมองแฟ้มประวัติ ก่อนจะเงยหน้ามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“คุณน้ำหวานใช่ไหมครับ? ผมหมอบาส รับเคสต่อจากหมอต่อ”
“ค่ะ”
“ตามประวัติ คุณมีอาการปวดศีรษะเรื้อรัง หมอต่อวินิจฉัยว่าเป็นไมเกรนและให้การรักษาต่อเนื่องมาเป็นปี ตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้างครับ?”
หญิงสาวเม้มปากเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงลังเล
“อาการดีขึ้นค่ะ แต่บางช่วงก็ยังปวดมาก โดยเฉพาะตรงท้ายทอย”
“ช่วงไหนบ้างครับ?”
น้ำหวานดูอึกอักเล็กน้อย สีหน้าลังเลเหมือนไม่แน่ใจว่าจะตอบดีหรือไม่
“คือว่า…”
“บอกหมอได้เลยนะครับ ไม่ต้องกังวล” บาสพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึก ก่อนตอบเสียงเบา “ช่วงที่…มีอารมณ์ทางเพศค่ะ”
บาสเลิกคิ้วเล็กน้อยกับคำตอบที่ได้รับ แต่ยังคงสีหน้าสงบนิ่ง เขาเคยเจอเคสคล้ายๆ กันมาก่อน
“เป็นมานานหรือยังครับ?”
“ก็…ค่อนข้างนานค่ะ”
“แล้วหลังจากมีอารมณ์ อาการปวดเป็นมากแค่ไหน?”
“บางครั้งก็ปวดจนแทบทนไม่ไหวค่ะ”
“แล้วลองใช้ยาแก้ปวดที่หมอต่อให้ไว้หรือยังครับ?”
“ลองแล้วค่ะ แต่ไม่ค่อยได้ผล”
“แล้วอาการดีขึ้นได้ยังไงครับ?”
น้ำหวานเม้มปากแน่นก่อนตอบเบาๆ “ต้องช่วยตัวเองค่ะ”
บาสพยักหน้า เขาจดข้อมูลลงในแฟ้มก่อนจะถามต่อ “ช่วยตัวเองแล้วอาการดีขึ้น 100% ไหมครับ?”
“ก็ดีขึ้นค่ะ แต่ถ้าได้มีอะไรกับคนอื่น อาการจะหายไปเลย”
บาสเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเป็นกลาง “อาการของคุณอาจเกี่ยวข้องกับระบบประสาทและฮอร์โมน หมอขอเวลาสักครู่ ขอไปปรึกษาหมอทางด้านจิตเวชเพิ่มเติมนะครับ”
น้ำหวานพยักหน้า บาสลุกขึ้นเดินออกจากห้อง ขณะที่เธอนั่งรออยู่ภายในห้องตรวจ
ภายในห้องตรวจ
น้ำหวานเอนตัวลงบนเตียงตรวจ มือเรียวกำผ้าปูแน่น หัวใจเต้นแรงเมื่อคิดถึงใบหน้าของหมอบาส ดวงตาคมของเขาที่จ้องมองเธออย่างอ่อนโยน เสียงทุ้มที่เอ่ยถามไถ่ อาการที่เขาดูใส่ใจ มันทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างประหลาด
หมอหล่อจัง… เธอพึมพำกับตัวเอง ปลายนิ้วไล้ลงต่ำอย่างไม่รู้ตัว
ร่างกายตอบสนองต่อความคิดที่แล่นเข้ามาในหัว เธอจินตนาการถึงมือของหมอสัมผัสผิวเนื้อของเธอ เสียงหายใจของเขาใกล้ชิด กระแสความร้อนพุ่งพล่านไปทั่วร่าง
นิ้วเรียวเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ก่อนจะแทรกลงไปในความร้อนอุ่นของตัวเอง
“อื้ม… หมอคะ…”
เสียงครางเบาๆ หลุดออกมาโดยไม่รู้ตัว
หน้าห้องตรวจ
บาสเดินกลับมาที่หน้าห้องตรวจ กำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างลอดออกมา
เสียงแผ่วเบานั้นชวนให้หัวใจของเขาเต้นแรง
เสียงคราง…?
เขาไม่แน่ใจว่าหูแว่วไปเองหรือเปล่า แต่เมื่อลองมองผ่านกระจกประตู ดวงตาคมก็เบิกกว้างเล็กน้อย
ภาพตรงหน้าทำให้ลมหายใจของเขาสะดุด
น้ำหวานนอนอยู่บนเตียง ร่างกายของเธอบิดเร่าอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากเผยอออก เสียงครางแผ่วลอดออกมาเป็นชื่อของเขา…
บาสรู้สึกถึงกระแสความร้อนที่แล่นพล่านไปทั่วร่าง ความคิดที่เคยเป็นเหตุเป็นผลพลันพร่าเลือน
นี่มัน… บ้าไปแล้ว
เขากัดฟันแน่น พยายามควบคุมตัวเอง แต่ภาพตรงหน้ากลับตรึงสายตาเขาเอาไว้แน่น
สมองสั่งให้หันหลังกลับ แต่ร่างกายกลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
เขาไม่ควรเห็นสิ่งนี้ ไม่ควรรู้สึกอะไรกับคนไข้ของตัวเอง
แต่ร่างกายของเขากลับตอบสนองไปแล้ว
“น้ำหวาน…”
เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก และกำลูกบิดประตูแน่น
#ปล่อยจบติดเหรียญ
รีบอ่านก่อนติดเหรียญ
ฝากกดใจ คอมเม้นท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
Guest
