เรื่องย่อ...
“นี่คือ” ท่านผู้ว่าชี้นิ้วใส่ลวดลายบนผิวชา
“ลายใบไม้เจ้าค่ะ” เอ่ยแล้วก็ยิ้มเอ็นดูท่าทางอีกฝ่าย
“แล้วของพี่ล่ะ” อีกคนถามบ้าง
เหยาอันกลับไม่ยอมตอบ เพราะภาพที่อยู่บนฟองชามันคือรูปหัวใจ ไม่รู้นางเผลอทำมันลงไปได้เยี่ยงไร ดีที่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร มิเช่นนั้นต้องกลายเป็นเรื่องขบขันให้ต้องอับอายเป็นแน่
“เหยาอันมันคืออะไรหรือ” ชายหนุ่มยังไม่ยอมลดละ
“ใบโพธิ์เจ้าค่ะ” บอกปัดไปแล้วก็นั่งหน้าแดง ไม่กล้าเงยหน้าสบตาเขา ทางฝั่งท่านผู้ว่าจึงขยับมาดูของนายอำเภอบ้าง
“ใบโพธิ์นี่งามนัก มีหลายใบซ้อนกันเลย” คนแก่กล่าวชมอย่างไม่ประสา ก่อนจะหันมาชื่นชมของตนต่อ
“เป็นใบโพธิ์ที่งดงามจริง ๆ ว่าแต่เจ้าทำใบโพธิ์ให้พี่ คงไม่ได้นับถือพี่เหมือนพระพุทธองค์หรอกนะ” คนไม่รู้ก็กล่าวไปเรื่อย
เหยาอันถึงกับหลุดขำออกมาในทันที จากที่นางเผลอสื่อรักให้เขารู้ กลับกลายเป็นการเคารพบูชาไปเสียได้
“ไม่ใช่หรือ” นายอำเภอยื่นหน้ามาถาม
“ชะ… ใช่ก็ได้เจ้าค่ะ” เม้มปากจนแดงเรื่อ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีก “รีบดื่มเถิดเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวมันจะเย็นชืดเสียก่อน” เอ่ยจบก็ก้มหน้ายิ้มจนไหล่สั่น ไม่แม้แต่จะเงยขึ้นมามองเขาสักนิด
#เขาจีบกันน่ารักนะ
#ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
นิยายเรื่อง “เกิดใหม่ทั้งที ดันกลายเป็นพี่สาวเจ้าแฝด” เป็นงานเขียนที่ไรท์อยากลองเทสมือตัวเองดูนะคะ ปกติจะเขียนงานแนวจีนโบราณแบบอยู่ในเมืองหลวงเสียส่วนใหญ่ พระเอกเป็นแม่ทัพ เป็นท่านอ๋อง เป็นท่านโหวไปงั้น แต่เรื่องนี้คือ อยู่ชนบทเป็นส่วนใหญ่
ปกติจะเขียนงานออกไฮโซข้องเกี่ยวรั่ววัง แต่เรื่องนี้คือ พานางเอกมาเผชิญวิบากกรรมโดยแท้ 555 หวังว่าเราจะรอด
นิยายออกแนวใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ นะคะ มีทั้งตลก เศร้า อบอุ่นคละเคล้ากันไป ตามแบบฉบับวิถีชาวบ้าน
แต่ยังคงกลิ่นอายการบรรยายตามแบบฉบับของไรท์
หวังว่านิยายเรื่องนี้จะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังนะคะ
Guest
