รักลวงใจ

“ขยับไปหน่อย” 

“คะ?” วารีลืมตากว้างทันทีที่เห็นเงาร่างใหญ่ ๆ โน้มตัวเข้ามา 

“โซฟานี่มันเล็กเกินไปสำหรับฉัน ถ้าจะเฝ้าทั้งคืนมีหวังปวดหลังตาย ขึ้นไปนอนข้างเธอนี่แหละง่ายสุด” เขาพูดหน้าตาย ไม่รอให้เธอค้านก็พาตัวเองขึ้นมานอนข้าง ๆ อย่างรวดเร็ว 

“ด-เดี๋ยวค่ะคุณดำ นี่มัน...” 

“นอนซะ เธอจะได้ไม่ต้องกลัวอะไร ฉันอยู่ทั้งคน” เขาพูดเสียงทุ้มต่ำ หยิบหมอนข้างมาแนบตัวเองแล้วนอนนิ่ง 

วารีนอนตาค้าง ใบหน้าแดงก่ำอย่างห้ามไม่อยู่ รู้สึกได้ถึงไออุ่นจากร่างสูงข้างกาย แม้เขาจะไม่ได้ทำอะไร แต่ความใกล้ชิดแบบนี้มันทำให้หัวใจเธอเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก 

“คุณหมีนี้แหละน่ากลัวกว่าใคร”